kolon

See also: kólon and Kolon

Danish

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (singular definite kolonet, plural indefinite koloner)

  1. a colon (punctuation mark)

References

Esperanto

Noun

kolon

  1. accusative singular of kolo

Finnish

Noun

kolon

  1. genitive singular of kolo

Indonesian

Etymology

Learned borrowing from Latin cŏlon (large intestine), from Ancient Greek κόλον (kólon, the large intestine, also food, meat, fodder).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkolɔn/
  • Hyphenation: ko‧lon

Noun

kolon (first-person possessive kolonku, second-person possessive kolonmu, third-person possessive kolonnya)

  1. (anatomy) colon.
    Hypernym: usus besar

Further reading

Maltese

Etymology

Borrowed from Italian colon.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɔː.lɔn/

Noun

kolon m

  1. (anatomy) colon

Norwegian Bokmål

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon or koloner, definite plural kolona or kolonene)

  1. a colon (punctuation mark)

References

Norwegian Nynorsk

Etymology

From Ancient Greek κῶλον (kôlon).

Noun

kolon n (definite singular kolonet, indefinite plural kolon, definite plural kolona)

  1. a colon (punctuation mark)

References

Swedish

Noun

kolon n

  1. colon (punctuation mark)

Declension

Declension of kolon 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative kolon kolonet kolon kolonen
Genitive kolons kolonets kolons kolonens

Turkish

Etymology

From Latin columna.

Noun

kolon

  1. (architecture) column

Declension

Inflection
Nominative kolon
Definite accusative kolonu
Singular Plural
Nominative kolon kolonlar
Definite accusative kolonu kolonları
Dative kolona kolonlara
Locative kolonda kolonlarda
Ablative kolondan kolonlardan
Genitive kolonun kolonların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonun kolonların
3rd singular kolonu kolonları
1st plural kolonumuz kolonlarımız
2nd plural kolonunuz kolonlarınız
3rd plural kolonları kolonları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular kolonumu kolonlarımı
2nd singular kolonunu kolonlarını
3rd singular kolonunu kolonlarını
1st plural kolonumuzu kolonlarımızı
2nd plural kolonunuzu kolonlarınızı
3rd plural kolonlarını kolonlarını
Dative
Singular Plural
1st singular kolonuma kolonlarıma
2nd singular kolonuna kolonlarına
3rd singular kolonuna kolonlarına
1st plural kolonumuza kolonlarımıza
2nd plural kolonunuza kolonlarınıza
3rd plural kolonlarına kolonlarına
Locative
Singular Plural
1st singular kolonumda kolonlarımda
2nd singular kolonunda kolonlarında
3rd singular kolonunda kolonlarında
1st plural kolonumuzda kolonlarımızda
2nd plural kolonunuzda kolonlarınızda
3rd plural kolonlarında kolonlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular kolonumdan kolonlarımdan
2nd singular kolonundan kolonlarından
3rd singular kolonundan kolonlarından
1st plural kolonumuzdan kolonlarımızdan
2nd plural kolonunuzdan kolonlarınızdan
3rd plural kolonlarından kolonlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular kolonumun kolonlarımın
2nd singular kolonunun kolonlarının
3rd singular kolonunun kolonlarının
1st plural kolonumuzun kolonlarımızın
2nd plural kolonunuzun kolonlarınızın
3rd plural kolonlarının kolonlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular kolonum kolonlarım
2nd singular kolonsun kolonlarsın
3rd singular kolon
kolondur
kolonlar
kolonlardır
1st plural kolonuz kolonlarız
2nd plural kolonsunuz kolonlarsınız
3rd plural kolonlar kolonlardır

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.