συγκλητικός
Ancient Greek
Alternative forms
- ξῠγκλητῐκός (xunklētikós)
Etymology
From σῠ́γκλητος (súnklētos, “senate”) + -κός (-kós) from σῠν- (sun-, “with, together”) + κλητός (klētós, “called”) from σῠγκᾰλέω (sunkaléō, “to call to council, convoke, convene”), equivalent to σῠν- (sun-) + κᾰλέω (kaléō, “to call, summon”) + -τῐκός (-tikós, suffix forming adjectives). In historical sense, a semantic loan from Latin senātōrius.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /syŋ.klɛː.ti.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /syŋ.kle̝.tiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /syŋ.ɡli.tiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /syŋ.ɡli.tiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /siŋ.ɡli.tiˈkos/
Adjective
σῠγκλητῐκός • (sunklētikós) m (feminine σῠγκλητῐκή, neuter σῠγκλητῐκόν); first/second declension
- senatorial, pertaining to a senate; belonging to or of an assembly or council of elders (as at classical Athens or Rome)
- συγκλητικαί οἰκίαι ― sunklētikaí oikíai ― senatorial houses (families)
- (Koine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate of the Roman Republic or Roman Empire in Ancient Rome
- (Byzantine, history) senatorial; of senatorial rank; belonging to the Byzantine Senate of the Byzantine Roman Empire in Constantinople
- summoning, beckoning, calling for, drawing together
- συγκλητικὸν μέλος ᾀδούσης ― sunklētikòn mélos āidoúsēs ― singing a summoning song
Inflection
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
Nominative | σῠγκλητῐκός sunklētikós |
σῠγκλητῐκή sunklētikḗ |
σῠγκλητῐκόν sunklētikón |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκᾱ́ sunklētikā́ |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκοί sunklētikoí |
σῠγκλητῐκαί sunklētikaí |
σῠγκλητῐκᾰ́ sunklētiká | |||||
Genitive | σῠγκλητῐκοῦ sunklētikoû |
σῠγκλητῐκῆς sunklētikês |
σῠγκλητῐκοῦ sunklētikoû |
σῠγκλητῐκοῖν sunklētikoîn |
σῠγκλητῐκαῖν sunklētikaîn |
σῠγκλητῐκοῖν sunklētikoîn |
σῠγκλητῐκῶν sunklētikôn |
σῠγκλητῐκῶν sunklētikôn |
σῠγκλητῐκῶν sunklētikôn | |||||
Dative | σῠγκλητῐκῷ sunklētikôi |
σῠγκλητῐκῇ sunklētikêi |
σῠγκλητῐκῷ sunklētikôi |
σῠγκλητῐκοῖν sunklētikoîn |
σῠγκλητῐκαῖν sunklētikaîn |
σῠγκλητῐκοῖν sunklētikoîn |
σῠγκλητῐκοῖς sunklētikoîs |
σῠγκλητῐκαῖς sunklētikaîs |
σῠγκλητῐκοῖς sunklētikoîs | |||||
Accusative | σῠγκλητῐκόν sunklētikón |
σῠγκλητῐκήν sunklētikḗn |
σῠγκλητῐκόν sunklētikón |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκᾱ́ sunklētikā́ |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκούς sunklētikoús |
σῠγκλητῐκᾱ́ς sunklētikā́s |
σῠγκλητῐκᾰ́ sunklētiká | |||||
Vocative | σῠγκλητῐκέ sunklētiké |
σῠγκλητῐκή sunklētikḗ |
σῠγκλητῐκόν sunklētikón |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκᾱ́ sunklētikā́ |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκοί sunklētikoí |
σῠγκλητῐκαί sunklētikaí |
σῠγκλητῐκᾰ́ sunklētiká | |||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
σῠγκλητῐκῶς sunklētikôs |
σῠγκλητῐκώτερος sunklētikṓteros |
σῠγκλητῐκώτᾰτος sunklētikṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Noun
σῠγκλητῐκός • (sunklētikós) m (genitive σῠγκλητῐκοῦ); second declension
- (history, government, politics) senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council, senate, assembly of elders, or similar upper house legislative body
Inflection
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ σῠγκλητῐκός ho sunklētikós |
τὼ σῠγκλητῐκώ tṑ sunklētikṓ |
οἱ σῠγκλητῐκοί hoi sunklētikoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ σῠγκλητῐκοῦ toû sunklētikoû |
τοῖν σῠγκλητῐκοῖν toîn sunklētikoîn |
τῶν σῠγκλητῐκῶν tôn sunklētikôn | ||||||||||
Dative | τῷ σῠγκλητῐκῷ tôi sunklētikôi |
τοῖν σῠγκλητῐκοῖν toîn sunklētikoîn |
τοῖς σῠγκλητῐκοῖς toîs sunklētikoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν σῠγκλητῐκόν tòn sunklētikón |
τὼ σῠγκλητῐκώ tṑ sunklētikṓ |
τοὺς σῠγκλητῐκούς toùs sunklētikoús | ||||||||||
Vocative | σῠγκλητῐκέ sunklētiké |
σῠγκλητῐκώ sunklētikṓ |
σῠγκλητῐκοί sunklētikoí | ||||||||||
Notes: |
|
Related terms
- σῠ́γκλητος (súnklētos)
- σῠγκᾰλέω, σῠγκᾰλῶ (sunkaléō, sunkalô)
Descendants
- Greek: συγκλητικός (sygklitikós)
- → Late Latin: synclēticus, synclīticus
- → Old Georgian: სჳნკლიტიკოსი (swinḳliṭiḳosi, “advisor, counselor, royal courtier”)
Further reading
- “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- “συγκλητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- συγκλητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Greek
Etymology
Learned borrowing from Koine Greek σῠγκλητῐκός (sunklētikós), a calque from the Latin senātōrius.[1] From σῠ́γκλητος (súnklētos, “senate”) + -κός (-kós), equivalent to συγ- (syg-, “with, together”) + κλητός (klitós, “called”) from verbal root κλη- of συγκαλώ (sygkaló), συν- (syn-) + καλώ (kaló, “I call, summon”), from Ancient Greek σῠγκᾰλέω (sunkaléō, “to call to council, convoke, convene”).
Pronunciation
- IPA(key): /siŋ.ɡli.tiˈkos/
- Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κός
- Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κός
Adjective
συγκλητικός • (sygklitikós) m (feminine συγκλητική, neuter συγκλητικό)
- senatorial; pertaining to a council or senate (governmental or academic, as at a university)
- (history) senatorial, of senatorial rank, belonging to the Roman Senate of the Roman Republic or Roman Empire in Ancient Rome
- (history) senatorial, of senatorial rank, belonging to the Byzantine Senate of the Byzantine Roman Empire in Constantinople
Declension
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | συγκλητικός • | συγκλητική • | συγκλητικό • | συγκλητικοί • | συγκλητικές • | συγκλητικά • |
genitive | συγκλητικού • | συγκλητικής • | συγκλητικού • | συγκλητικών • | συγκλητικών • | συγκλητικών • |
accusative | συγκλητικό • | συγκλητική • | συγκλητικό • | συγκλητικούς • | συγκλητικές • | συγκλητικά • |
vocative | συγκλητικέ • | συγκλητική • | συγκλητικό • | συγκλητικοί • | συγκλητικές • | συγκλητικά • |
derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγκλητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγκλητικός, etc.) |
Noun
συγκλητικός • (sygklitikós) m (plural συγκλητικοί)
- senator; ranking professor at a university senate
- (history, government, politics) senator; someone of senatorial rank in the Roman Senate; member of a convened council, senate, assembly of elders, or similar upper house legislative body
Declension
case \ number | singular | plural |
---|---|---|
nominative | συγκλητικός • | συγκλητικοί • |
genitive | συγκλητικού • | συγκλητικών • |
accusative | συγκλητικό • | συγκλητικούς • |
vocative | συγκλητικέ • | συγκλητικοί • |
Related terms
Further reading
- Γερουσία on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
References
- συγκλητικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.