συγκλητικοί

See also: συγκλητική, συγκλητικῇ, and συγκλητικῷ

Ancient Greek

Alternative forms

ξῠγκλητῐκοί (xunklētikoí)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /syŋ.klɛː.ti.kǒi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /syŋ.kle̝.tiˈky/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈcy/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /syŋ.ɡli.tiˈcy/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈci/

Adjective

σῠγκλητῐκοί • (sunklētikoí)

masculine nominative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senatorial; of senatorial rank; belonging to the Roman Senate; summoning, beckoning”)

Noun

σῠγκλητῐκοί • (sunklētikoí) m

nominative/vocative plural of σῠγκλητῐκός (sunklētikós, “senator; someone of senatorial rank; member of the Roman Senate”)

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /siŋ.ɡli.tiˈci/
Hyphenation: συ‧γκλη‧τι‧κοί
Old Hyphenation: συγ‧κλη‧τι‧κοί
Homophone: συγκλητική (sygklitikí)

Adjective

συγκλητικοί • (sygklitikoí)

Nominative and vocative masculine plural form of συγκλητικός (sygklitikós).

Noun

συγκλητικοί • (sygklitikoí) m

Nominative and vocative plural form of συγκλητικός (sygklitikós).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.