γελάω

Ancient Greek

Alternative forms

γέλαιμι (gélaimi) — Aeolic
γελόω (gelóō) — Epic

Etymology

From Proto-Indo-European *ǵelh₂-. Cognates include Old Armenian ծաղր (całr, “laughter”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.lá.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡeˈla.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝeˈla.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝeˈla.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝeˈla.o/

Verb

γελάω • (geláō)

to laugh
to laugh at
1. to deride

Inflection

Present: γελᾰ́ω, γελᾰ́ομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γελᾰ́ω	γελᾰ́εις	γελᾰ́ει	γελᾰ́ετον	γελᾰ́ετον	γελᾰ́ομεν	γελᾰ́ετε	γελᾰ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	γελᾰ́ω	γελᾰ́ῃς	γελᾰ́ῃ	γελᾰ́ητον	γελᾰ́ητον	γελᾰ́ωμεν	γελᾰ́ητε	γελᾰ́ωσῐ(ν)
	optative	γελᾰ́οιμῐ	γελᾰ́οις	γελᾰ́οι	γελᾰ́οιτον	γελᾰοίτην	γελᾰ́οιμεν	γελᾰ́οιτε	γελᾰ́οιεν
	imperative		γέλᾰε	γελᾰέτω	γελᾰ́ετον	γελᾰέτων		γελᾰ́ετε	γελᾰόντων
middle/ passive	indicative	γελᾰ́ομαι	γελᾰ́ῃ, γελᾰ́ει	γελᾰ́εται	γελᾰ́εσθον	γελᾰ́εσθον	γελᾰόμεθᾰ	γελᾰ́εσθε	γελᾰ́ονται
	subjunctive	γελᾰ́ωμαι	γελᾰ́ῃ	γελᾰ́ηται	γελᾰ́ησθον	γελᾰ́ησθον	γελᾰώμεθᾰ	γελᾰ́ησθε	γελᾰ́ωνται
	optative	γελᾰοίμην	γελᾰ́οιο	γελᾰ́οιτο	γελᾰ́οισθον	γελᾰοίσθην	γελᾰοίμεθᾰ	γελᾰ́οισθε	γελᾰ́οιντο
	imperative		γελᾰ́ου	γελᾰέσθω	γελᾰ́εσθον	γελᾰέσθων		γελᾰ́εσθε	γελᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γελᾰ́ειν				γελᾰ́εσθαι
participle	m	γελᾰ́ων				γελᾰόμενος
	f	γελᾰ́ουσᾰ				γελᾰομένη
	n	γελᾰ́ον				γελᾰόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: γελῶ, γελῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γελῶ	γελᾷς	γελᾷ	γελᾶτον	γελᾶτον	γελῶμεν	γελᾶτε	γελῶσῐ(ν)
	subjunctive	γελῶ	γελᾷς	γελᾷ	γελᾶτον	γελᾶτον	γελῶμεν	γελᾶτε	γελῶσῐ(ν)
	optative	γελῴην, γελῷμῐ	γελῴης, γελῷς	γελῴη, γελῷ	γελῷτον, γελῴητον	γελῴτην, γελῳήτην	γελῷμεν, γελῴημεν	γελῷτε, γελῴητε	γελῷεν, γελῴησᾰν
	imperative		γέλᾱ	γελᾱ́τω	γελᾶτον	γελᾱ́των		γελᾶτε	γελώντων
middle/ passive	indicative	γελῶμαι	γελᾷ	γελᾶται	γελᾶσθον	γελᾶσθον	γελώμεθᾰ	γελᾶσθε	γελῶνται
	subjunctive	γελῶμαι	γελᾷ	γελᾶται	γελᾶσθον	γελᾶσθον	γελώμεθᾰ	γελᾶσθε	γελῶνται
	optative	γελῴμην	γελῷο	γελῷτο	γελῷσθον	γελῴσθην	γελῴμεθᾰ	γελῷσθε	γελῷντο
	imperative		γελῶ	γελᾱ́σθω	γελᾶσθον	γελᾱ́σθων		γελᾶσθε	γελᾱ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		γελᾶν				γελᾶσθαι
participle	m	γελῶν				γελώμενος
	f	γελῶσᾰ				γελωμένη
	n	γελῶν				γελώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐγέλᾰον, ἐγελᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέλᾰον	ἐγέλᾰες	ἐγέλᾰε(ν)	ἐγελᾰ́ετον	ἐγελᾰέτην	ἐγελᾰ́ομεν	ἐγελᾰ́ετε	ἐγέλᾰον
middle/ passive	indicative	ἐγελᾰόμην	ἐγελᾰ́ου	ἐγελᾰ́ετο	ἐγελᾰ́εσθον	ἐγελᾰέσθην	ἐγελᾰόμεθᾰ	ἐγελᾰ́εσθε	ἐγελᾰ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐγέλων, ἐγελώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέλων	ἐγέλᾱς	ἐγέλᾱ	ἐγελᾶτον	ἐγελᾱ́την	ἐγελῶμεν	ἐγελᾶτε	ἐγέλων
middle/ passive	indicative	ἐγελώμην	ἐγελῶ	ἐγελᾶτο	ἐγελᾶσθον	ἐγελᾱ́σθην	ἐγελώμεθᾰ	ἐγελᾶσθε	ἐγελῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γελᾰ́σω, γελᾰ́σομαι, γελᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γελᾰ́σω	γελᾰ́σεις	γελᾰ́σει	γελᾰ́σετον	γελᾰ́σετον	γελᾰ́σομεν	γελᾰ́σετε	γελᾰ́σουσῐ(ν)
active	optative	γελᾰ́σοιμῐ	γελᾰ́σοις	γελᾰ́σοι	γελᾰ́σοιτον	γελᾰσοίτην	γελᾰ́σοιμεν	γελᾰ́σοιτε	γελᾰ́σοιεν
middle	indicative	γελᾰ́σομαι	γελᾰ́σῃ, γελᾰ́σει	γελᾰ́σεται	γελᾰ́σεσθον	γελᾰ́σεσθον	γελᾰσόμεθᾰ	γελᾰ́σεσθε	γελᾰ́σονται
middle	optative	γελᾰσοίμην	γελᾰ́σοιο	γελᾰ́σοιτο	γελᾰ́σοισθον	γελᾰσοίσθην	γελᾰσοίμεθᾰ	γελᾰ́σοισθε	γελᾰ́σοιντο
passive	indicative	γελᾰσθήσομαι	γελᾰσθήσῃ	γελᾰσθήσεται	γελᾰσθήσεσθον	γελᾰσθήσεσθον	γελᾰσθησόμεθᾰ	γελᾰσθήσεσθε	γελᾰσθήσονται
passive	optative	γελᾰσθησοίμην	γελᾰσθήσοιο	γελᾰσθήσοιτο	γελᾰσθήσοισθον	γελᾰσθησοίσθην	γελᾰσθησοίμεθᾰ	γελᾰσθήσοισθε	γελᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γελᾰ́σειν			γελᾰ́σεσθαι		γελᾰσθήσεσθαι
participle	m	γελᾰ́σων			γελᾰσόμενος		γελᾰσθησόμενος
	f	γελᾰ́σουσᾰ			γελᾰσομένη		γελᾰσθησομένη
	n	γελᾰ́σον			γελᾰσόμενον		γελᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐγέλᾰσᾰ, ἐγελᾰσᾰ́μην, ἐγελᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέλᾰσᾰ	ἐγέλᾰσᾰς	ἐγέλᾰσε(ν)	ἐγελᾰ́σᾰτον	ἐγελᾰσᾰ́την	ἐγελᾰ́σᾰμεν	ἐγελᾰ́σᾰτε	ἐγέλᾰσᾰν
	subjunctive	γελᾰ́σω	γελᾰ́σῃς	γελᾰ́σῃ	γελᾰ́σητον	γελᾰ́σητον	γελᾰ́σωμεν	γελᾰ́σητε	γελᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	γελᾰ́σαιμῐ	γελᾰ́σειᾰς, γελᾰ́σαις	γελᾰ́σειε(ν), γελᾰ́σαι	γελᾰ́σαιτον	γελᾰσαίτην	γελᾰ́σαιμεν	γελᾰ́σαιτε	γελᾰ́σειᾰν, γελᾰ́σαιεν
	imperative		γέλᾰσον	γελᾰσᾰ́τω	γελᾰ́σᾰτον	γελᾰσᾰ́των		γελᾰ́σᾰτε	γελᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγελᾰσᾰ́μην	ἐγελᾰ́σω	ἐγελᾰ́σᾰτο	ἐγελᾰ́σᾰσθον	ἐγελᾰσᾰ́σθην	ἐγελᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐγελᾰ́σᾰσθε	ἐγελᾰ́σᾰντο
	subjunctive	γελᾰ́σωμαι	γελᾰ́σῃ	γελᾰ́σηται	γελᾰ́σησθον	γελᾰ́σησθον	γελᾰσώμεθᾰ	γελᾰ́σησθε	γελᾰ́σωνται
	optative	γελᾰσαίμην	γελᾰ́σαιο	γελᾰ́σαιτο	γελᾰ́σαισθον	γελᾰσαίσθην	γελᾰσαίμεθᾰ	γελᾰ́σαισθε	γελᾰ́σαιντο
	imperative		γέλᾰσαι	γελᾰσᾰ́σθω	γελᾰ́σᾰσθον	γελᾰσᾰ́σθων		γελᾰ́σᾰσθε	γελᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγελᾰ́σθην	ἐγελᾰ́σθης	ἐγελᾰ́σθη	ἐγελᾰ́σθητον	ἐγελᾰσθήτην	ἐγελᾰ́σθημεν	ἐγελᾰ́σθητε	ἐγελᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	γελᾰσθῶ	γελᾰσθῇς	γελᾰσθῇ	γελᾰσθῆτον	γελᾰσθῆτον	γελᾰσθῶμεν	γελᾰσθῆτε	γελᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	γελᾰσθείην	γελᾰσθείης	γελᾰσθείη	γελᾰσθεῖτον, γελᾰσθείητον	γελᾰσθείτην, γελᾰσθειήτην	γελᾰσθεῖμεν, γελᾰσθείημεν	γελᾰσθεῖτε, γελᾰσθείητε	γελᾰσθεῖεν, γελᾰσθείησᾰν
	imperative		γελᾰ́σθητῐ	γελᾰσθήτω	γελᾰ́σθητον	γελᾰσθήτων		γελᾰ́σθητε	γελᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γελᾰ́σαι			γελᾰ́σᾰσθαι		γελᾰσθῆναι
participle	m	γελᾰ́σᾱς			γελᾰσᾰ́μενος		γελᾰσθείς
	f	γελᾰ́σᾱσᾰ			γελᾰσᾰμένη		γελᾰσθεῖσᾰ
	n	γελᾰ́σᾰν			γελᾰσᾰ́μενον		γελᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐγέλᾰσσᾰ, ἐγελᾰσσᾰ́μην, ἐγελᾰ́σθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέλᾰσσᾰ	ἐγέλᾰσσᾰς	ἐγέλᾰσσε(ν)	ἐγελᾰ́σσᾰτον	ἐγελᾰσσᾰ́την	ἐγελᾰ́σσᾰμεν	ἐγελᾰ́σσᾰτε	ἐγέλᾰσσᾰν
	subjunctive	γελᾰ́σσω, γελᾰ́σσωμῐ	γελᾰ́σσῃς, γελᾰ́σσῃσθᾰ	γελᾰ́σσῃ, γελᾰ́σσῃσῐ	γελᾰ́σσητον	γελᾰ́σσητον	γελᾰ́σσωμεν	γελᾰ́σσητε	γελᾰ́σσωσῐ(ν)
	optative	γελᾰ́σσαιμῐ	γελᾰ́σσαις, γελᾰ́σσαισθᾰ, γελᾰ́σσειᾰς	γελᾰ́σσειε(ν), γελᾰ́σσαι	γελᾰσσεῖτον	γελᾰσσείτην	γελᾰσσεῖμεν	γελᾰσσεῖτε	γελᾰσσεῖεν
	imperative		γέλᾰσσον	γελᾰσσᾰ́τω	γελᾰ́σσᾰτον	γελᾰσσᾰ́των		γελᾰ́σσᾰτε	γελᾰσσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγελᾰσσᾰ́μην	ἐγελᾰ́σσᾰο	ἐγελᾰ́σσᾰτο	ἐγελᾰ́σσᾰσθον	ἐγελᾰσσᾰ́σθην	ἐγελᾰσσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐγελᾰ́σσᾰσθε	ἐγελᾰ́σσᾰντο
	subjunctive	γελᾰ́σσωμαι	γελᾰ́σσηαι	γελᾰ́σσηται	γελᾰ́σσησθον	γελᾰ́σσησθον	γελᾰσσώμε(σ)θᾰ	γελᾰ́σσησθε	γελᾰ́σσωνται
	optative	γελᾰσσαίμην	γελᾰ́σσαιο	γελᾰ́σσαιτο	γελᾰ́σσαισθον	γελᾰσσαίσθην	γελᾰσσαίμε(σ)θᾰ	γελᾰ́σσαισθε	γελᾰσσαίᾰτο
	imperative		γέλᾰσσαι	γελᾰσσᾰ́σθω	γελᾰ́σσᾰσθον	γελᾰσσᾰ́σθων		γελᾰ́σσᾰσθε	γελᾰσσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγελᾰ́σθην	ἐγελᾰ́σθης	ἐγελᾰ́σθη	ἐγελᾰ́σθητον	ἐγελᾰσθήτην	ἐγελᾰ́σθημεν	ἐγελᾰ́σθητε	ἐγελᾰ́σθησᾰν, ἐγέλᾰσθεν
	subjunctive	γελᾰσθῶ	γελᾰσθῇς	γελᾰσθῇ	γελᾰσθῆτον	γελᾰσθῆτον	γελᾰσθῶμεν	γελᾰσθῆτε	γελᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	γελᾰσθείην	γελᾰσθείης	γελᾰσθείη	γελᾰσθεῖτον, γελᾰσθείητον	γελᾰσθείτην, γελᾰσθειήτην	γελᾰσθεῖμεν, γελᾰσθείημεν	γελᾰσθεῖτε, γελᾰσθείητε	γελᾰ́σθειεν, γελᾰσθείησᾰν
	imperative		γελᾰ́σθητῐ	γελᾰσθήτω	γελᾰ́σθητον	γελᾰσθήτων		γελᾰ́σθητε	γελᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γελᾰ́σσαι/γελᾰσσᾰ́μεν/γελᾰσσᾰμέναι			γελᾰ́σσᾰσθαι		γελᾰσθῆναι/γελᾰσθήμεναι
participle	m	γελᾰ́σσᾱς			γελᾰσσᾰ́μενος		γελᾰσθείς
	f	γελᾰ́σσᾱσᾰ			γελᾰσσᾰμένη		γελᾰσθεῖσᾰ
	n	γελᾰ́σσᾰν			γελᾰσσᾰ́μενον		γελᾰσθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: γέλᾰσσᾰ, γελᾰσσᾰ́μην, γελᾰ́σθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γέλᾰσσᾰ	γέλᾰσσᾰς	γέλᾰσσε(ν)	γελᾰ́σσᾰτον	γελᾰσσᾰ́την	γελᾰ́σσᾰμεν	γελᾰ́σσᾰτε	γέλᾰσσᾰν
middle	indicative	γελᾰσσᾰ́μην	γελᾰ́σσᾰο	γελᾰ́σσᾰτο	γελᾰ́σσᾰσθον	γελᾰσσᾰ́σθην	γελᾰσσᾰ́με(σ)θᾰ	γελᾰ́σσᾰσθε	γελᾰ́σσᾰντο
passive	indicative	γελᾰ́σθην	γελᾰ́σθης	γελᾰ́σθη	γελᾰ́σθητον	γελᾰσθήτην	γελᾰ́σθημεν	γελᾰ́σθητε	γελᾰ́σθησᾰν, γέλᾰσθεν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: γεγέλᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	γεγέλᾰσμαι	γεγέλᾰσαι	γεγέλᾰσται	γεγέλᾰσθον	γεγέλᾰσθον	γεγελᾰ́σμεθᾰ	γεγέλᾰσθε	γεγελᾰ́σᾰται
	subjunctive	γεγελᾰσμένος ὦ	γεγελᾰσμένος ᾖς	γεγελᾰσμένος ᾖ	γεγελᾰσμένω ἦτον	γεγελᾰσμένω ἦτον	γεγελᾰσμένοι ὦμεν	γεγελᾰσμένοι ἦτε	γεγελᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγελᾰσμένος εἴην	γεγελᾰσμένος εἴης	γεγελᾰσμένος εἴη	γεγελᾰσμένω εἴητον/εἶτον	γεγελᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	γεγελᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγελᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	γεγελᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γεγέλᾰσο	γεγελᾰ́σθω	γεγέλᾰσθον	γεγελᾰ́σθων		γεγέλᾰσθε	γεγελᾰ́σθων
						middle/passive
infinitive						γεγελᾰ́σθαι
participle	m					γεγελᾰσμένος
	f					γεγελᾰσμένη
	n					γεγελᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

γελασείω (gelaseíō)
γελάσιμος (gelásimos)
γελασῖνος (gelasînos)
γέλασις (gélasis)
γέλασμα (gélasma)
γελαστής (gelastḗs)
γελαστικός (gelastikós)
γελαστός (gelastós)
καταγελάω (katageláō)

Related terms

γελοῖος (geloîos)
γέλως (gélōs)

Greek

Alternative forms

γελώ (geló) (interchangeable, but more formal)

Etymology

With ending -άω to γελώ (geló) in the pattern of 3rd person -άει. From Byzantine Greek γελῶ (gelô), from Ancient Greek γελῶ (gelô), contracted form of γελάω (geláō), from Proto-Indo-European *ǵelh₂-.

Pronunciation

IPA^(key): /ʝeˈla.o/
Hyphenation: γε‧λά‧ω

Verb

γελάω • (geláo) / γελώ (past γέλασα, passive γελιέμαι, p‑past γελάστηκα, ppp γελασμένος)

(most senses) to laugh
Όταν τον είδα να έρχεται, άρχισα να γελώ.
Ótan ton eída na érchetai, árchisa na geló.
When I saw him coming, I started laughing.

Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.
Geláei kalýtera ópoios geláei teleftaíos.
He who laughs last laughs best.
(transitive, figuratively) to cheat, trick, deceive
Μην τον εμπιστεύεσαι, θα σε γελάσει!
Min ton empistévesai, tha se gelásei!
Don't trust him, he'll trick you!

Αυτός είναι ή με γελούν τα μάτια μου;
Aftós eínai í me geloún ta mátia mou?
Is that him or do my eyes deceive me?

Τώρα θα σε γελάσω, δεν ξέρω πού είναι η Οδός Κολοκοτρώνη.
Tóra tha se geláso, den xéro poú eínai i Odós Kolokotróni.
I don't want to give you wrong information, I've no idea where Kolokotronis Street is.
(literally, “I will deceive you...”)

Conjugation

γελάω / γελώ, γελιέμαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	γελάω, γελώ	γελάσω	γελιέμαι	γελαστώ
2 sg	γελάς	γελάσεις	γελιέσαι	γελαστείς
3 sg	γελάει, γελά	γελάσει	γελιέται	γελαστεί

1 pl	γελάμε, γελούμε	γελάσουμε, [‑ομε]	γελιόμαστε	γελαστούμε
2 pl	γελάτε	γελάσετε	γελιέστε, (‑ιόσαστε)	γελαστείτε
3 pl	γελάνε, γελάν, γελούν(ε)	γελάσουν(ε)	γελιούνται, (‑ιόνται)	γελαστούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	γελούσα, γέλαγα	γέλασα	γελιόμουν(α)	γελάστηκα
2 sg	γελούσες, γέλαγες	γέλασες	γελιόσουν(α)	γελάστηκες
3 sg	γελούσε, γέλαγε	γέλασε	γελιόταν(ε)	γελάστηκε

1 pl	γελούσαμε, γελάγαμε	γελάσαμε	γελιόμασταν, (‑ιόμαστε)	γελαστήκαμε
2 pl	γελούσατε, γελάγατε	γελάσατε	γελιόσασταν, (‑ιόσαστε)	γελαστήκατε
3 pl	γελούσαν(ε), γέλαγαν, (γελάγανε)	γέλασαν, γελάσαν(ε)	γελιόνταν(ε), γελιόντουσαν, γελιούνταν	γελάστηκαν, γελαστήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα γελάω, θα γελώ ➤	θα γελάσω ➤	θα γελιέμαι ➤	θα γελαστώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα γελάς, …	θα γελάσεις, …	θα γελιέσαι, …	θα γελαστείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … γελάσει έχω, έχεις, … γελασμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … γελαστεί είμαι, είσαι, … γελασμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … γελάσει είχα, είχες, … γελασμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … γελαστεί ήμουν, ήσουν, … γελασμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … γελάσει θα έχω, θα έχεις, … γελασμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … γελαστεί θα είμαι, θα είσαι, … γελασμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	γέλα, γέλαγε	γέλασε, γέλα	—	γελάσου
2 pl	γελάτε	γελάστε	γελιέστε	γελαστείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	γελώντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας γελάσει ➤		γελασμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	γελάσει		γελαστεί


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(cheat): ξεγελώ (xegeló), κοροϊδεύω (koroïdévo), παραπλανώ (paraplanó)

Antonyms

κλαίω (klaío, “cry”)

Derived terms

γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος (geláei kalýtera ópoios geláei teleftaíos, “he who laughs last laughs best”)
γελούν και οι κότες μαζί μου (geloún kai oi kótes mazí mou, “to be a laughing stock”, literally “even the chickens laugh at me”)

Related terms

αγέλαστος (agélastos, “sullen”)
απεριγέλαστος (aperigélastos, “unmocked, not laughed at”)
γελάκια n pl (gelákia, “titters, snickers, giggles”)
γέλασμα n (gélasma, “laughing”)
γελαστής m (gelastís, “mocker”)
γελαστός (gelastós, “laughing”, adjective)
γέλιο n (gélio, “laughter”)
γελοίος (geloíos, “ridiculous, laughable”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

γελάω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Related terms

Further reading

Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

Antonyms

Derived terms

Related terms