κλαίω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /klǎi̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈklɛ.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈklɛ.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈkle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈkle.o/

Etymology 1

Stems:

κλαϝ- > κλα- (κλᾱ́ω (klā́ō)) / κλαυ- (κλαυ-θμός (klau-thmós))
κλαϝ-j- > κλαι-
κλαϝ-σ- > κλαυσ- (the future κλαύσω (klaúsō), κλαυσῐ-)
κλαϝ-ε- > κλαϝ-ε-σ > the future κλαήσω (klaḗsō).

Uncertain etymology. May be cognate with Albanian klanj, qaj (“to weep”), from Proto-Albanian *klaunja, pointing to Proto-Indo-European *kleh₂u-, but no other Indo-European cognates are apparent. Or, from Pre-Greek and/or ultimately onomatopoeic.[1]

Verb

κλαίω • (klaíō)

to cry, weep

Usage notes

Attic forms κλᾱ́ω (klā́ō) (of κλαίω) and κᾱ́ω (kā́ō) (of καίω (kaíō, “burn”) are the only -άω verbs which are never contracted. For κλῶ (klô) see κλείω (kleíō, “shut”).

Conjugation

Present: κλαίω, κλαίομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαίω	κλαίεις	κλαίει	κλαίετον	κλαίετον	κλαίομεν	κλαίετε	κλαίουσῐ(ν)
	subjunctive	κλαίω	κλαίῃς	κλαίῃ	κλαίητον	κλαίητον	κλαίωμεν	κλαίητε	κλαίωσῐ(ν)
	optative	κλαίοιμῐ	κλαίοις	κλαίοι	κλαίοιτον	κλαιοίτην	κλαίοιμεν	κλαίοιτε	κλαίοιεν
	imperative		κλαῖε	κλαιέτω	κλαίετον	κλαιέτων		κλαίετε	κλαιόντων
middle/ passive	indicative	κλαίομαι	κλαίῃ, κλαίει	κλαίεται	κλαίεσθον	κλαίεσθον	κλαιόμεθᾰ	κλαίεσθε	κλαίονται
	subjunctive	κλαίωμαι	κλαίῃ	κλαίηται	κλαίησθον	κλαίησθον	κλαιώμεθᾰ	κλαίησθε	κλαίωνται
	optative	κλαιοίμην	κλαίοιο	κλαίοιτο	κλαίοισθον	κλαιοίσθην	κλαιοίμεθᾰ	κλαίοισθε	κλαίοιντο
	imperative		κλαίου	κλαιέσθω	κλαίεσθον	κλαιέσθων		κλαίεσθε	κλαιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλαίειν				κλαίεσθαι
participle	m	κλαίων				κλαιόμενος
	f	κλαίουσᾰ				κλαιομένη
	n	κλαῖον				κλαιόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κλᾱ́ω, κλᾱ́ομαι (Old Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλᾱ́ω	κλᾱ́εις	κλᾱ́ει	κλᾱ́ετον	κλᾱ́ετον	κλᾱ́ομεν	κλᾱ́ετε	κλᾱ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	κλᾱ́ω	κλᾱ́ῃς	κλᾱ́ῃ	κλᾱ́ητον	κλᾱ́ητον	κλᾱ́ωμεν	κλᾱ́ητε	κλᾱ́ωσῐ(ν)
	optative	κλᾱ́οιμῐ	κλᾱ́οις	κλᾱ́οι	κλᾱ́οιτον	κλᾱοίτην	κλᾱ́οιμεν	κλᾱ́οιτε	κλᾱ́οιεν
	imperative		κλᾶε	κλᾱέτω	κλᾱ́ετον	κλᾱέτων		κλᾱ́ετε	κλᾱόντων
middle/ passive	indicative	κλᾱ́ομαι	κλᾱ́εαι	κλᾱ́εται	κλᾱ́εσθον	κλᾱ́εσθον	κλᾱόμεθᾰ	κλᾱ́εσθε	κλᾱ́ονται
	subjunctive	κλᾱ́ωμαι	κλᾱ́ηαι	κλᾱ́ηται	κλᾱ́ησθον	κλᾱ́ησθον	κλᾱώμεθᾰ	κλᾱ́ησθε	κλᾱ́ωνται
	optative	κλᾱοίμην	κλᾱ́οιο	κλᾱ́οιτο	κλᾱ́οισθον	κλᾱοίσθην	κλᾱοίμεθᾰ	κλᾱ́οισθε	κλᾱ́οιντο
	imperative		κλᾱ́εο	κλᾱέσθω	κλᾱ́εσθον	κλᾱέσθων		κλᾱ́εσθε	κλᾱόσθων
		active				middle/passive
infinitive		κλᾱ́ειν				κλᾱ́εσθαι
participle	m	κλᾱ́ων				κλᾱόμενος
	f	κλᾱ́ουσᾰ				κλᾱομένη
	n	κλᾶον				κλᾱόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: κλαΐω, κλαΐομαι (Lesbian)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαΐω	κλαΐεις	κλαΐει	κλαΐετον	κλαΐετον	κλαΐομεν	κλαΐετε	κλαΐοισῐ
	subjunctive	κλαΐω	κλαΐῃς	κλαΐῃ	κλαΐητον	κλαΐητον	κλαΐωμεν	κλαΐητε	κλαΐῳσῐ
	optative	κλαΐοιμῐ	κλαΐοις	κλάϊοι	κλαΐοιτον	κλαϊοίτᾱν	κλαΐοιμεν	κλαΐοιτε	κλαΐοιεν
	imperative		κλάϊε	κλαϊέτω	κλαΐετον	κλαϊέτων		κλαΐετε	κλαϊόντον
middle/ passive	indicative	κλαΐομαι	κλαΐεαι	κλαΐεται	κλαΐεσθον	κλαΐεσθον	κλαϊόμεθᾰ	κλαΐεσθε	κλαΐονται
	subjunctive	κλαΐωμαι	κλαΐηαι	κλαΐηται	κλαΐησθον	κλαΐησθον	κλαϊώμεθᾰ	κλαΐησθε	κλαΐωνται
	optative	κλαϊοίμᾱν	κλαΐοιο	κλαΐοιτο	κλαΐοισθον	κλαϊοίσθᾱν	κλαϊοίμεθᾰ	κλαΐοισθε	κλαΐοιντο
	imperative		κλαΐεο	κλαϊέσθω	κλαΐεσθον	κλαϊέσθων		κλαΐεσθε	κλαϊέσθον
		active				middle/passive
infinitive		κλαΐην				κλαΐεσθαι
participle	m	κλαΐων				κλαϊόμενος
	f	κλαΐοισᾰ				κλαϊομένᾱ
	n	κλάϊον				κλαϊόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκλαιον, ἐκλαιόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαιον	ἔκλαιες	ἔκλαιε(ν)	ἐκλαίετον	ἐκλαιέτην	ἐκλαίομεν	ἐκλαίετε	ἔκλαιον
middle/ passive	indicative	ἐκλαιόμην	ἐκλαίου	ἐκλαίετο	ἐκλαίεσθον	ἐκλαιέσθην	ἐκλαιόμεθᾰ	ἐκλαίεσθε	ἐκλαίοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κλαῖον, κλαιόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαῖον	κλαῖες	κλαῖε(ν)	κλαίετον	κλαιέτην	κλαίομεν	κλαίετε	κλαῖον
middle/ passive	indicative	κλαιόμην	κλαίου	κλαίετο	κλαίεσθον	κλαιέσθην	κλαιόμε(σ)θᾰ	κλαίεσθε	κλαίοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκλᾱον, ἐκλᾱόμην (Old Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλᾱον	ἔκλᾱες	ἔκλᾱε(ν)	ἐκλᾱ́ετον	ἐκλᾱέτην	ἐκλᾱ́ομεν	ἐκλᾱ́ετε	ἔκλᾱον
middle/ passive	indicative	ἐκλᾱόμην	ἐκλᾱ́ου	ἐκλᾱ́ετο	ἐκλᾱ́εσθον	ἐκλᾱέσθην	ἐκλᾱόμεθᾰ	ἐκλᾱ́εσθε	ἐκλᾱ́οντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐκλάϊον, ἐκλαϊόμᾱν (Lesbian)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκλάϊον	ἐκλάϊες	ἐκλάϊε(ν)	ἐκλαΐετον	ἐκλαϊέτᾱν	ἐκλαΐομεν	ἐκλαΐετε	ἐκλάϊον
middle/ passive	indicative	ἐκλαϊόμᾱν	ἐκλαΐου	ἐκλαΐετο	ἐκλαΐεσθον	ἐκλαϊέσθᾱν	ἐκλαϊόμεθᾰ	ἐκλαΐεσθε	ἐκλαΐοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: κλαίεσκον, κλαιεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαίεσκον	κλαίεσκες	κλαίεσκε(ν)	κλαιέσκετον	κλαιεσκέτην	κλαιέσκομεν	κλαιέσκετε	κλαίεσκον
middle/ passive	indicative	κλαιεσκόμην	κλαιέσκου	κλαιέσκετο	κλαιέσκεσθον	κλαιεσκέσθην	κλαιεσκόμεθᾰ	κλαιέσκεσθε	κλαιέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλαύσω, κλαύσομαι, κλαυσθήσομαι (active only late)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαύσω	κλαύσεις	κλαύσει	κλαύσετον	κλαύσετον	κλαύσομεν	κλαύσετε	κλαύσουσῐ(ν)
active	optative	κλαύσοιμῐ	κλαύσοις	κλαύσοι	κλαύσοιτον	κλαυσοίτην	κλαύσοιμεν	κλαύσοιτε	κλαύσοιεν
middle	indicative	κλαύσομαι	κλαύσῃ, κλαύσει	κλαύσεται	κλαύσεσθον	κλαύσεσθον	κλαυσόμεθᾰ	κλαύσεσθε	κλαύσονται
middle	optative	κλαυσοίμην	κλαύσοιο	κλαύσοιτο	κλαύσοισθον	κλαυσοίσθην	κλαυσοίμεθᾰ	κλαύσοισθε	κλαύσοιντο
passive	indicative	κλαυσθήσομαι	κλαυσθήσῃ	κλαυσθήσεται	κλαυσθήσεσθον	κλαυσθήσεσθον	κλαυσθησόμεθᾰ	κλαυσθήσεσθε	κλαυσθήσονται
passive	optative	κλαυσθησοίμην	κλαυσθήσοιο	κλαυσθήσοιτο	κλαυσθήσοισθον	κλαυσθησοίσθην	κλαυσθησοίμεθᾰ	κλαυσθήσοισθε	κλαυσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κλαύσειν			κλαύσεσθαι		κλαυσθήσεσθαι
participle	m	κλαύσων			κλαυσόμενος		κλαυσθησόμενος
	f	κλαύσουσᾰ			κλαυσομένη		κλαυσθησομένη
	n	κλαῦσον			κλαυσόμενον		κλαυσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλαυσέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κλαυσέομαι	κλαυσέῃ, κλαυσέει	κλαυσέεται	κλαυσέεσθον	κλαυσέεσθον	κλαυσεόμεθᾰ	κλαυσέεσθε	κλαυσέονται
middle	optative	κλαυσεοίμην	κλαυσέοιο	κλαυσέοιτο	κλαυσέοισθον	κλαυσεοίσθην	κλαυσεοίμεθᾰ	κλαυσέοισθε	κλαυσέοιντο
					middle
infinitive					κλαυσέεσθαι
participle	m				κλαυσεόμενος
	f				κλαυσεομένη
	n				κλαυσεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλαυσοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	κλαυσοῦμαι	κλαυσῇ	κλαυσεῖται	κλαυσεῖσθον	κλαυσεῖσθον	κλαυσούμεθᾰ	κλαυσεῖσθε	κλαυσοῦνται
middle	optative	κλαυσοίμην	κλαυσοῖο	κλαυσοῖτο	κλαυσοῖσθον	κλαυσοίσθην	κλαυσοίμεθᾰ	κλαυσοῖσθε	κλαυσοῖντο
					middle
infinitive					κλαυσεῖσθαι
participle	m				κλαυσούμενος
	f				κλαυσουμένη
	n				κλαυσούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλαιήσω, κλαιήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαιήσω	κλαιήσεις	κλαιήσει	κλαιήσετον	κλαιήσετον	κλαιήσομεν	κλαιήσετε	κλαιήσουσῐ(ν)
active	optative	κλαιήσοιμῐ	κλαιήσοις	κλαιήσοι	κλαιήσοιτον	κλαιησοίτην	κλαιήσοιμεν	κλαιήσοιτε	κλαιήσοιεν
middle	indicative	κλαιήσομαι	κλαιήσῃ, κλαιήσει	κλαιήσεται	κλαιήσεσθον	κλαιήσεσθον	κλαιησόμεθᾰ	κλαιήσεσθε	κλαιήσονται
middle	optative	κλαιησοίμην	κλαιήσοιο	κλαιήσοιτο	κλαιήσοισθον	κλαιησοίσθην	κλαιησοίμεθᾰ	κλαιήσοισθε	κλαιήσοιντο
		active			middle
infinitive		κλαιήσειν			κλαιήσεσθαι
participle	m	κλαιήσων			κλαιησόμενος
	f	κλαιήσουσᾰ			κλαιησομένη
	n	κλαιῆσον			κλαιησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κλᾱήσω, κλᾱήσομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλᾱήσω	κλᾱήσεις	κλᾱήσει	κλᾱήσετον	κλᾱήσετον	κλᾱήσομεν	κλᾱήσετε	κλᾱήσουσῐ(ν)
active	optative	κλᾱήσοιμῐ	κλᾱήσοις	κλᾱήσοι	κλᾱήσοιτον	κλᾱησοίτην	κλᾱήσοιμεν	κλᾱήσοιτε	κλᾱήσοιεν
middle	indicative	κλᾱήσομαι	κλᾱήσῃ, κλᾱήσει	κλᾱήσεται	κλᾱήσεσθον	κλᾱήσεσθον	κλᾱησόμεθᾰ	κλᾱήσεσθε	κλᾱήσονται
middle	optative	κλᾱησοίμην	κλᾱήσοιο	κλᾱήσοιτο	κλᾱήσοισθον	κλᾱησοίσθην	κλᾱησοίμεθᾰ	κλᾱήσοισθε	κλᾱήσοιντο
		active			middle
infinitive		κλᾱήσειν			κλᾱήσεσθαι
participle	m	κλᾱήσων			κλᾱησόμενος
	f	κλᾱήσουσᾰ			κλᾱησομένη
	n	κλᾱῆσον			κλᾱησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κεκλαυσήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	κεκλαυσήσομαι	κεκλαυσήσῃ	κεκλαυσήσεται	κεκλαυσήσεσθον	κεκλαυσήσεσθον	κεκλαυσησόμεθᾰ	κεκλαυσήσεσθε	κεκλαυσήσονται
passive	optative	κεκλαυσησοίμην	κεκλαυσήσοιο	κεκλαυσήσοιτο	κεκλαυσήσοισθον	κεκλαυσησοίσθην	κεκλαυσησοίμεθᾰ	κεκλαυσήσοισθε	κεκλαυσήσοιντο
							passive
infinitive							κεκλαυσήσεσθαι
participle	m						κεκλαυσησόμενος
	f						κεκλαυσησομένη
	n						κεκλαυσησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκλαυσᾰ, ἐκλαυσᾰ́μην, ἐκλαύσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκλαυσᾰ	ἔκλαυσᾰς	ἔκλαυσε(ν)	ἐκλαύσᾰτον	ἐκλαυσᾰ́την	ἐκλαύσᾰμεν	ἐκλαύσᾰτε	ἔκλαυσᾰν
	subjunctive	κλαύσω	κλαύσῃς	κλαύσῃ	κλαύσητον	κλαύσητον	κλαύσωμεν	κλαύσητε	κλαύσωσῐ(ν)
	optative	κλαύσαιμῐ	κλαύσειᾰς, κλαύσαις	κλαύσειε(ν), κλαύσαι	κλαύσαιτον	κλαυσαίτην	κλαύσαιμεν	κλαύσαιτε	κλαύσειᾰν, κλαύσαιεν
	imperative		κλαῦσον	κλαυσᾰ́τω	κλαύσᾰτον	κλαυσᾰ́των		κλαύσᾰτε	κλαυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκλαυσᾰ́μην	ἐκλαύσω	ἐκλαύσᾰτο	ἐκλαύσᾰσθον	ἐκλαυσᾰ́σθην	ἐκλαυσᾰ́μεθᾰ	ἐκλαύσᾰσθε	ἐκλαύσᾰντο
	subjunctive	κλαύσωμαι	κλαύσῃ	κλαύσηται	κλαύσησθον	κλαύσησθον	κλαυσώμεθᾰ	κλαύσησθε	κλαύσωνται
	optative	κλαυσαίμην	κλαύσαιο	κλαύσαιτο	κλαύσαισθον	κλαυσαίσθην	κλαυσαίμεθᾰ	κλαύσαισθε	κλαύσαιντο
	imperative		κλαῦσαι	κλαυσᾰ́σθω	κλαύσᾰσθον	κλαυσᾰ́σθων		κλαύσᾰσθε	κλαυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκλαύσθην	ἐκλαύσθης	ἐκλαύσθη	ἐκλαύσθητον	ἐκλαυσθήτην	ἐκλαύσθημεν	ἐκλαύσθητε	ἐκλαύσθησᾰν
	subjunctive	κλαυσθῶ	κλαυσθῇς	κλαυσθῇ	κλαυσθῆτον	κλαυσθῆτον	κλαυσθῶμεν	κλαυσθῆτε	κλαυσθῶσῐ(ν)
	optative	κλαυσθείην	κλαυσθείης	κλαυσθείη	κλαυσθεῖτον, κλαυσθείητον	κλαυσθείτην, κλαυσθειήτην	κλαυσθεῖμεν, κλαυσθείημεν	κλαυσθεῖτε, κλαυσθείητε	κλαυσθεῖεν, κλαυσθείησᾰν
	imperative		κλαύσθητῐ	κλαυσθήτω	κλαύσθητον	κλαυσθήτων		κλαύσθητε	κλαυσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κλαῦσαι			κλαύσᾰσθαι		κλαυσθῆναι
participle	m	κλαύσᾱς			κλαυσᾰ́μενος		κλαυσθείς
	f	κλαύσᾱσᾰ			κλαυσᾰμένη		κλαυσθεῖσᾰ
	n	κλαῦσᾰν			κλαυσᾰ́μενον		κλαυσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: κλαῦσᾰ, κλαυσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κλαῦσᾰ	κλαῦσᾰς	κλαῦσε(ν)	κλαύσᾰτον	κλαυσᾰ́την	κλαύσᾰμεν	κλαύσᾰτε	κλαῦσᾰν
	subjunctive	κλαύσω, κλαύσωμῐ	κλαύσῃς, κλαύσῃσθᾰ	κλαύσῃ, κλαύσῃσῐ	κλαύσητον	κλαύσητον	κλαύσωμεν	κλαύσητε	κλαύσωσῐ(ν)
	optative	κλαύσαιμῐ	κλαύσαις, κλαύσαισθᾰ, κλαύσειᾰς	κλαύσειε(ν), κλαύσαι	κλαυσεῖτον	κλαυσείτην	κλαυσεῖμεν	κλαυσεῖτε	κλαυσεῖεν
	imperative		κλαῦσον	κλαυσᾰ́τω	κλαύσᾰτον	κλαυσᾰ́των		κλαύσᾰτε	κλαυσᾰ́ντων
middle	indicative	κλαυσᾰ́μην	κλαύσᾰο	κλαύσᾰτο	κλαύσᾰσθον	κλαυσᾰ́σθην	κλαυσᾰ́με(σ)θᾰ	κλαύσᾰσθε	κλαύσᾰντο
	subjunctive	κλαύσωμαι	κλαύσηαι	κλαύσηται	κλαύσησθον	κλαύσησθον	κλαυσώμε(σ)θᾰ	κλαύσησθε	κλαύσωνται
	optative	κλαυσαίμην	κλαύσαιο	κλαύσαιτο	κλαύσαισθον	κλαυσαίσθην	κλαυσαίμε(σ)θᾰ	κλαύσαισθε	κλαυσαίᾰτο
	imperative		κλαῦσαι	κλαυσᾰ́σθω	κλαύσᾰσθον	κλαυσᾰ́σθων		κλαύσᾰσθε	κλαυσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		κλαῦσαι/κλαυσᾰ́μεν/κλαυσᾰμέναι			κλαύσᾰσθαι
participle	m	κλαύσᾱς			κλαυσᾰ́μενος
	f	κλαύσᾱσᾰ			κλαυσᾰμένη
	n	κλαῦσᾰν			κλαυσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκλαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλαυμαι	κέκλαυσαι	κέκλαυται	κέκλαυσθον	κέκλαυσθον	κεκλαύμεθᾰ	κέκλαυσθε	κέκλαυνται
	subjunctive	κεκλαυμένος ὦ	κεκλαυμένος ᾖς	κεκλαυμένος ᾖ	κεκλαυμένω ἦτον	κεκλαυμένω ἦτον	κεκλαυμένοι ὦμεν	κεκλαυμένοι ἦτε	κεκλαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλαυμένος εἴην	κεκλαυμένος εἴης	κεκλαυμένος εἴη	κεκλαυμένω εἴητον/εἶτον	κεκλαυμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλαυμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλαυσο	κεκλαύσθω	κέκλαυσθον	κεκλαύσθων		κέκλαυσθε	κεκλαύσθων
						middle/passive
infinitive						κεκλαῦσθαι
participle	m					κεκλαυμένος
	f					κεκλαυμένη
	n					κεκλαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κέκλαυσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκλαυσμαι	κέκλαυσαι	κέκλαυσται	κέκλαυσθον	κέκλαυσθον	κεκλαύσμεθᾰ	κέκλαυσθε	κεκλαύσᾰται
	subjunctive	κεκλαυσμένος ὦ	κεκλαυσμένος ᾖς	κεκλαυσμένος ᾖ	κεκλαυσμένω ἦτον	κεκλαυσμένω ἦτον	κεκλαυσμένοι ὦμεν	κεκλαυσμένοι ἦτε	κεκλαυσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκλαυσμένος εἴην	κεκλαυσμένος εἴης	κεκλαυσμένος εἴη	κεκλαυσμένω εἴητον/εἶτον	κεκλαυσμένω εἰήτην/εἴτην	κεκλαυσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκλαυσμένοι εἴητε/εἶτε	κεκλαυσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κέκλαυσο	κεκλαύσθω	κέκλαυσθον	κεκλαύσθων		κέκλαυσθε	κεκλαύσθων
						middle/passive
infinitive						κεκλαῦσθαι
participle	m					κεκλαυσμένος
	f					κεκλαυσμένη
	n					κεκλαυσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Alternative forms

κλᾱ́ω (klā́ō) — Attic

Derived terms

Stem κλαι- Compounds of the verb.

ᾰ̓νᾰκλαίω (anaklaíō, “weep aloud”)
ἀντικλαίω (antiklaíō, “weep in return”)
ᾰ̓ποκλαίω (apoklaíō, “weep aloud”)
ἐπῐκλαίω (epiklaíō, “weep in answer”)
κᾰτᾰκλαίω (kataklaíō, “bewail loudly”)
μετᾰκλαίω (metaklaíō, “weep afterwards”)
πᾰρᾰκλαίω (paraklaíō, “weep beside”)
περῐκλαίω (periklaíō, “weeping round”)
προᾰνᾰκλαίομαι (proanaklaíomai, “bewail before”)
προκλαίω (proklaíō, “weep beforehand”)
προσκᾰτᾰκλαίομαι (proskataklaíomai, “lament one with another”)
προσκλαίω (prosklaíō, “weep at”)
συγκλαίω (sunklaíō, “weep with”)
ῠ̔ποκλαίω (hupoklaíō, “shed secrettears”)

and

κλαιωμῐλῐ́ᾱ f (klaiōmilíā, “fellowship in tears”)

Compounds and derivatives:

From stem κλαυ-, κλαυσῐ-

ἀείκλαυτος (aeíklautos, “with perpetual lamentation”)
ἀκλαυστεί (aklausteí, “without weeping”, adverb)
ἄκλαυστος (áklaustos, “unlamented”)
ἄκλαυτος (áklautos, “unwept, ἄκλαυστος”)
ἀμφίκλαυτος (amphíklautos, “mourned around”)
ᾰ̓νᾰκλαυθμός m (anaklauthmós, “ἀνακλαυσμός”)
ᾰ̓νᾰ́κλαυσῐς f (anáklausis, “lamentation”)
ᾰ̓πόκλαυμᾰ n (apóklauma, “loud wailing”)
ἐπῐ́κλαυτος (epíklautos, “tearful”)
ἐρίκλαυστος (eríklaustos, “much-weeping”)
ἐρίκλαυτος (eríklautos, “much-weeping”)
φῐλόκλαυτος (philóklautos, “fond of weeping”)
κᾰτᾰ́κλαυσῐς f (katáklausis, “bewailing”)
κλαῦμᾰ n (klaûma, “weeping”)
κλαυμονή f (klaumonḗ, “κλαυθμονή”)
κλαυμῠρίζομαι (klaumurízomai)
κλαυθμηρός (klauthmērós, “plaintive”)
κλαυθμονή f (klauthmonḗ, “weeping”)
κλαυθμός m (klauthmós, “weeping”)
κλαυθμῠρῐς f (klauthmuris)
κλαυθμῠρισμός m (klauthmurismós, “crying like a child”)
κλαυθμῠρῐ́ζω (klauthmurízō, “make to weep”)
κλαυθμώδης (klauthmṓdēs, “broken as if by sobbing”)
κλαυθμών m (klauthmṓn, “place of weeping”)
κλαῦσε (klaûse, Homeric aorist)
κλαυσιάω (klausiáō, “wish to weep”)
κλαυσῐ́γελως m (klausígelōs, “smiles mingled with tears”)
κλαυσῐ́μᾰχος (klausímakhos, “ready-to-fight”)
κλαύσιμος (klaúsimos, “plaintive”)
κλαῦσῐς f (klaûsis, “weeping”)
κλαῦσμᾰ n (klaûsma)
κλαυστήρ m (klaustḗr, “weeper”)
κλαυστῐκός (klaustikós, “given to mourning”)
κλαυστός (klaustós, “to be bewailed, mournful”)
μονόκλαυτος (monóklautos, “lamented by one only”)
νυμφόκλαυτος (numphóklautos, “a bride bringing woe”)
πάγκλαυστος (pánklaustos, “most lamentable by all”)
πᾰρᾰκλαυσῐ́θῠρον n (paraklausíthuron, “lover's complaint sung, serenade”)
πολῠ́κλαυστος (polúklaustos, “much lamented by many”)

Descendants

Greek: κλαίω (klaío). Also from stem κλαυ-,
Mariupol Greek: клэ́гу (kléhu)

References

Beekes, Robert S. P. (2010) “κλαίω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 709

“κλαίω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“κλαίω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“κλαίω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
κλαίω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
κλαίω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G2799 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

Etymology 2

From κλείω (kleíō, “shut”).

Verb

κλαίω • (klaíō)

(Attic, Epic, Doric, contracted) first-person singular future indicative active of κλείω (kleíō)

References

κλαίω @perseus.tufts.edu

Greek

Etymology

From Ancient Greek κλαίω (klaíō).
Root κλα-. Stems: κλαι- / κλαυσ- > κλαψ- / κλαυθ- > κλαυτ- / κλαυμ > κλαμμ > κλαμ-.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈkleo/
Hyphenation: κλαί‧ω

Verb

κλαίω • (klaío) (past έκλαψα, passive κλαίγομαι)

(most senses) to cry, weep (shed tears)
Το παιδί έκλαιγε γιατί έπεσε κάτω.
To paidí éklaige giatí épese káto.
The child was crying because he fell down.

Οι γονείς μου κλάψανε από χαρά όταν άκουσαν τα καλά νέα.
Oi goneís mou klápsane apó chará ótan ákousan ta kalá néa.
My parents wept for joy when they heard the good news.
(intransitive, of eyes) to water, run (as when cutting onions etc)
Τα μάτια κλαίνε όταν καθαρίζει κανείς κρεμμύδια.
Ta mátia klaíne ótan katharízei kaneís kremmýdia.
The eyes water when one is peeling onions.
(transitive, figuratively) to mourn, grieve for (a person or thing)
Ολόκληρο το χωριό τον έκλαψε όταν πέθανε.
Olókliro to chorió ton éklapse ótan péthane.
The entire village mourned him when he died.

Έκλαψε την χαμένη της νιότη.
Éklapse tin chaméni tis nióti.
She grieved for her lost youth.
(transitive, figuratively) to feel sorry for (a person or thing)
Τον κλαίω με όλα αυτά που του έγιναν.
Ton klaío me óla aftá pou tou éginan.
I feel sorry for him for all that happened to him.
(transitive, figurative, colloquial) to cry with laughter

Conjugation

κλαίω/(κλαίγω), κλαίγομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	κλαίω, [κλαίγω]¹	κλάψω, [{κλαύσω}]	κλαίγομαι³, [{κλαίομαι}]²	κλαυτώ, [{κλαυθώ}]
2 sg	κλαις, [κλαίγεις], [{κλαίεις}]²	κλάψεις, [{κλαύσεις}]	κλαίγεσαι	κλαυτείς, [{κλαυθείς}]
3 sg	κλαίει, [κλαίγει]	κλάψει, [{κλαύσει}]	κλαίγεται	κλαυτεί, [{κλαυθεί}]

1 pl	κλαίμε, [κλαίγομε], [{κλαίομε(ν)}]	κλάψουμε, (‑ομαι), [{κλαύσομε(ν)}]	κλαιγόμαστε	κλαυτούμε, [{κλαυθούμε}]
2 pl	κλαίτε, [κλαίγετε]	κλάψετε, [{κλαύσετε}]	κλαίγεστε, (κλαιγόσαστε)	κλαυτείτε, [{κλαυθείτε}]
3 pl	κλαίνε, κλαιν, [κλαίγουν], [{κλαίουν}]	κλάψουν(ε), [{κλαύσουν}]	κλαίγονται, [{κλαίονται}]	κλαυτούν(ε), [{κλαυθούν}]

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	έκλαιγα, [{έκλαια}]²	έκλαψα, [{έκλαυσα}]	κλαιγόμουν(α), [{(ε)κλαιόμουν}]²	κλαύτηκα, [{κλαύθηκα}]
2 sg	έκλαιγες, [{έκλαιες}]	έκλαψες, [{έκλαυσες}]	κλαιγόσουν(α)	κλαύτηκες, [{κλαύθηκες}]
3 sg	έκλαιγε, [{έκλαιε}]	έκλαψε, [{έκλαυσε(ν)}]	κλαιγόταν(ε)	κλαύτηκε, [{κλαύθηκε}]

1 pl	κλαίγαμε, [{κλαίαμε}]	κλάψαμε, [{εκλαύσαμεν}]	κλαιγόμασταν, (‑όμαστε)	κλαυτήκαμε, [{κλαυθήκαμε}]
2 pl	κλαίγατε, [{κλαίατε}]	κλάψατε, [{εκλαύσατε}]	κλαιγόσασταν, (‑όσαστε)	κλαυτήκατε, [{κλαυθήκατε}]
3 pl	έκλαιγαν, κλαίγαν(ε), [{έκλαιαν}]	έκλαψαν, κλάψαν(ε), [{έκλαυσαν}]	κλαίγονταν, (κλαιγόντουσαν), [{(ε)κλαίονταν}]	κλαύτηκαν, (κλαυτήκανε), [{κλαύθηκαν}]

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα κλαίω / [θα κλαίγω] ➤	θα κλάψω / [{θα κλαύσω}] ➤	θα κλαίγομαι ➤	θα κλαυτώ / [{θα κλαυθώ}] ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα κλαις, / [θα κλαίγεις], …	θα κλάψεις / [{θα κλαύσεις}], …	θα κλαίγεσαι, …	θα κλαυτείς / [{θα κλαυθείς}], …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … κλάψει / [{κλαύσει}]		έχω, έχεις, … κλαυτεί / [{κλαυθεί}] είμαι, είσαι, … κλαμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … κλάψει / [{κλαύσει}]		είχα, είχες, … κλαυτεί / [{κλαυθεί}] ήμουν, ήσουν, … κλαμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … κλάψει / [{κλαύσει}]		θα έχω, θα έχεις, … κλαυτεί / [{κλαυθεί}] θα είμαι, θα είσαι, … κλαμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κλαίγε, [{κλαίε}]²	κλάψε, (κλαύ')⁴		κλάψου
2 pl	κλαίτε, [κλαίγετε]	κλάψτε, (κλαύτε)⁵, [{κλαύσετε}]	κλαίγεστε	κλαυτείτε, [{κλαυθείτε}]

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	κλαίγοντας, [{κλαίοντας}]² / [{κλαίων, κλαίουσα³, κλαίον}] ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας κλάψει ➤		κλαμένος, ‑η, ‑ο / [{κλαυμένος, ‑η, ‑ο}] ➤

Nonfinite form➤	κλάψει, [{κλαύσει}]		κλαυτεί, [{κλαυθεί}]


Notes Appendix:Greek verbs	1. Rare active present forms with gamma -γ-, since mediaeval times. 2. Uncontracted forms, after the ancient conjugation of κλαίω. 3. Different meaning for all passive forms: grumble, complain. But the passive participles, with the active sense: crying, weeping. • κλαίουσα multiple meanings: archaic participle, also the weeping willow 4. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g κλαύ' τον (klaú' ton, “weep for him; he is doomed”) 5. Colloquial. • References: Allomorphs in literature, as in [κλαι-], [έκλαι-], [κλαυθ-], etc @greek-language.gr irregular • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

(mourn): θρηνώ (thrinó), οδύρομαι (odýromai), ολοφύρομαι (olofýromai), πενθώ (penthó)
(bemoan): μεμψιμοιρώ (mempsimoiró)

Antonyms

γελώ (geló, “laugh”)

Derived terms

κλαίων (klaíon, participle) (archaic) (fem: κλαίουσα (klaíousa), neu: κλαίον (klaíon)/κλαῖον

Compounds of the verb:

μυξοκλαίω (myxoklaío, “snivel”)
σιγοκλαίω (sigoklaío, “sob slowly, quietly”)

Expressions:

κλαίω γοερά (klaío goerá, “cry loudly”)
κλαίω και οδύρομαι (klaío kai odýromai, “cry and lament”)
κλαίω πικρά (klaío pikrá, “cry bitterly”)
κλαίω τη μοίρα μου (klaío ti moíra mou, “weep for my bad fortune”)

Set phrases:

κλαύ' τα Χαράλαμπε (kláf' ta Charálampe) (colloquial)
θα κλάψουν μανούλες (tha klápsoun manoúles) (colloquial)
βαράτε με κι ας κλαίω (varáte me ki as klaío) (colloquial)
να τον κλαιν οι ρέγγες (na ton klain oi rénges) (colloquial)
κλαίω με μαύρο δάκρυ (klaío me mávro dákry) (colloquial)
κλάψε με μάνα, κλάψε με (klápse me mána, klápse me) (colloquial)

Related terms

From all stems, α...ω

άκλαυτος (áklaftos, “unmourned”)
κλάμα n (kláma, “cry”)
κλαυθμός m (klafthmós, “cry”) (learned)
κλαυθμυρίζω (klafthmyrízo, “grizzle”) (learned)
κλαυθμύρισμα n (klafthmýrisma, “grizzling”) (learned)
κλαυσίγελως, κλαυσίγελος m (klafsígelos, “smiles mingled with tears”)
κλάψα f (klápsa, “whining”)
κλαψιάρης (klapsiáris, “whining”), fem: κλαψιάρα, neu: κλαψιάρικο
κλαψιάρικος (klapsiárikos, “grizzling”)
κλάψιμο n (klápsimo, “cry”)
κλαψουρίζω (klapsourízo, “grizzle”)
κλαψούρισμα n (klapsoúrisma, “grizzling”)
πολύκλαυστος (polýklafstos, “lamented by many”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Beekes, Robert S. P. (2010) “κλαίω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 709