βαίνω

Ancient Greek

Alternative forms

βάσκω (báskō) — Homeric

Etymology

The present stem is from Proto-Hellenic *gʷəňňō, from Proto-Indo-European *gʷm̥yéti, from zero-grade of *gʷem- + *-yéti.

Cognates include Old English cuman (English come), Latin veniō, and Sanskrit गच्छति (gacchati).

The aorist ἔβην (ébēn), as well as the other tense-forms whose stems do not contain ν (n), is from Proto-Hellenic *égʷēn, from Proto-Indo-European *gʷeh₂-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /bǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈbɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈβɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈve.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈve.no/

Verb

βαίνω • (baínō)

(intransitive) to go, step, move on foot
(transitive) to mount (a chariot)
(intransitive) to depart, go away
1. (euphemistic) to die
perfect βέβηκα (bébēka): (intransitive) to stand, be somewhere
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 36:
  Βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν.
  Boûs epì glṓssēi mégas bébēken.
  A great ox stands on my tongue.
1. (copulative) to be [+adverb = something]
2. εὖ (eû) βεβηκώς (bebēkṓs) well off
3. (geometry) to stand on a base
future βήσω (bḗsō) and aorist ἔβησα (ébēsa): (causative) to make someone dismount

Inflection

Present: βαίνω, βαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βαίνω	βαίνεις	βαίνει	βαίνετον	βαίνετον	βαίνομεν	βαίνετε	βαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	βαίνω	βαίνῃς	βαίνῃ	βαίνητον	βαίνητον	βαίνωμεν	βαίνητε	βαίνωσῐ(ν)
	optative	βαίνοιμῐ	βαίνοις	βαίνοι	βαίνοιτον	βαινοίτην	βαίνοιμεν	βαίνοιτε	βαίνοιεν
	imperative		βαῖνε	βαινέτω	βαίνετον	βαινέτων		βαίνετε	βαινόντων
middle/ passive	indicative	βαίνομαι	βαίνῃ, βαίνει	βαίνεται	βαίνεσθον	βαίνεσθον	βαινόμεθᾰ	βαίνεσθε	βαίνονται
	subjunctive	βαίνωμαι	βαίνῃ	βαίνηται	βαίνησθον	βαίνησθον	βαινώμεθᾰ	βαίνησθε	βαίνωνται
	optative	βαινοίμην	βαίνοιο	βαίνοιτο	βαίνοισθον	βαινοίσθην	βαινοίμεθᾰ	βαίνοισθε	βαίνοιντο
	imperative		βαίνου	βαινέσθω	βαίνεσθον	βαινέσθων		βαίνεσθε	βαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		βαίνειν				βαίνεσθαι
participle	m	βαίνων				βαινόμενος
	f	βαίνουσᾰ				βαινομένη
	n	βαῖνον				βαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔβαινον, ἐβαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβαινον	ἔβαινες	ἔβαινε(ν)	ἐβαίνετον	ἐβαινέτην	ἐβαίνομεν	ἐβαίνετε	ἔβαινον
middle/ passive	indicative	ἐβαινόμην	ἐβαίνου	ἐβαίνετο	ἐβαίνεσθον	ἐβαινέσθην	ἐβαινόμεθᾰ	ἐβαίνεσθε	ἐβαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: βαῖνον, βαινόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βαῖνον	βαῖνες	βαῖνε(ν)	βαίνετον	βαινέτην	βαίνομεν	βαίνετε	βαῖνον
middle/ passive	indicative	βαινόμην	βαίνου	βαίνετο	βαίνεσθον	βαινέσθην	βαινόμε(σ)θᾰ	βαίνεσθε	βαίνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: βήσω, βήσομαι (active only causal)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βήσω	βήσεις	βήσει	βήσετον	βήσετον	βήσομεν	βήσετε	βήσουσῐ(ν)
active	optative	βήσοιμῐ	βήσοις	βήσοι	βήσοιτον	βησοίτην	βήσοιμεν	βήσοιτε	βήσοιεν
middle	indicative	βήσομαι	βήσῃ, βήσει	βήσεται	βήσεσθον	βήσεσθον	βησόμεθᾰ	βήσεσθε	βήσονται
middle	optative	βησοίμην	βήσοιο	βήσοιτο	βήσοισθον	βησοίσθην	βησοίμεθᾰ	βήσοισθε	βήσοιντο
		active			middle
infinitive		βήσειν			βήσεσθαι
participle	m	βήσων			βησόμενος
	f	βήσουσᾰ			βησομένη
	n	βῆσον			βησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔβην/ἔβαν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβην/ἔβαν	ἔβης	ἔβη	ἔβητον	ἐβήτην	ἔβημεν	ἔβητε	ἔβησαν, ἔβην/ἔβαν
	subjunctive	βῶ	βῇς	βῇ	βῆτον	βῆτον	βῶμεν	βῆτε	βῶσῐ(ν)
	optative	βαίην	βαίης	βαίη	βαῖτον, βαίητον	βαίτην, βαιήτην	βαῖμεν, βαίημεν	βαῖτε, βαίητε	βαῖεν, βαίησᾰν
	imperative		βῆθῐ	βήτω	βῆτον	βήτων		βῆτε	βᾰ́ντων
		active
infinitive		βῆναι
participle	m	βᾱ́ς
	f	βᾶσᾰ
	n	βᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: βῆν/βάν (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βῆν/βάν	βῆς	βῆ	βῆτον	βήτην/βάτην	βῆμεν	βῆτε	βῆν/βάν
	subjunctive	βῶ, βῶμῐ	βῇς, βῇσθᾰ	βῇ, βῇσῐ	βῆτον	βῆτον	βῶμεν	βῆτε	βῶσῐ(ν)
	optative	βαίην	βαίης	βαίη	βαῖτον	βαίτην	βαῖμεν	βαῖτε	βαῖεν
	imperative		βῆθῐ	βήτω	βῆτον	βήτων		βῆτε	βᾰ́ντων
		active
infinitive		βήμεν(αι)
participle	m	βᾱ́ς
	f	βᾶσᾰ
	n	βᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐβᾰ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐβᾰ́θην	ἐβᾰ́θης	ἐβᾰ́θη	ἐβᾰ́θητον	ἐβᾰθήτην	ἐβᾰ́θημεν	ἐβᾰ́θητε	ἐβᾰ́θησᾰν
	subjunctive	βᾰθῶ	βᾰθῇς	βᾰθῇ	βᾰθῆτον	βᾰθῆτον	βᾰθῶμεν	βᾰθῆτε	βᾰθῶσῐ(ν)
	optative	βᾰθείην	βᾰθείης	βᾰθείη	βᾰθεῖτον, βᾰθείητον	βᾰθείτην, βᾰθειήτην	βᾰθεῖμεν, βᾰθείημεν	βᾰθεῖτε, βᾰθείητε	βᾰθεῖεν, βᾰθείησᾰν
	imperative		βᾰ́θητῐ	βᾰθήτω	βᾰ́θητον	βᾰθήτων		βᾰ́θητε	βᾰθέντων
							passive
infinitive							βᾰθῆναι
participle	m						βᾰθείς
	f						βᾰθεῖσᾰ
	n						βᾰθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐβάνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐβάνθην	ἐβάνθης	ἐβάνθη	ἐβάνθητον	ἐβανθήτην	ἐβάνθημεν	ἐβάνθητε	ἐβάνθησᾰν
	subjunctive	βανθῶ	βανθῇς	βανθῇ	βανθῆτον	βανθῆτον	βανθῶμεν	βανθῆτε	βανθῶσῐ(ν)
	optative	βανθείην	βανθείης	βανθείη	βανθεῖτον, βανθείητον	βανθείτην, βανθειήτην	βανθεῖμεν, βανθείημεν	βανθεῖτε, βανθείητε	βανθεῖεν, βανθείησᾰν
	imperative		βάνθητῐ	βανθήτω	βάνθητον	βανθήτων		βάνθητε	βανθέντων
							passive
infinitive							βανθῆναι
participle	m						βανθείς
	f						βανθεῖσᾰ
	n						βανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔβησᾰ, ἐβησᾰ́μην (causal)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβησᾰ	ἔβησᾰς	ἔβησε(ν)	ἐβήσᾰτον	ἐβησᾰ́την	ἐβήσᾰμεν	ἐβήσᾰτε	ἔβησᾰν
	subjunctive	βήσω	βήσῃς	βήσῃ	βήσητον	βήσητον	βήσωμεν	βήσητε	βήσωσῐ(ν)
	optative	βήσαιμῐ	βήσειᾰς, βήσαις	βήσειε(ν), βήσαι	βήσαιτον	βησαίτην	βήσαιμεν	βήσαιτε	βήσειᾰν, βήσαιεν
	imperative		βῆσον	βησᾰ́τω	βήσᾰτον	βησᾰ́των		βήσᾰτε	βησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβησᾰ́μην	ἐβήσω	ἐβήσᾰτο	ἐβήσᾰσθον	ἐβησᾰ́σθην	ἐβησᾰ́μεθᾰ	ἐβήσᾰσθε	ἐβήσᾰντο
	subjunctive	βήσωμαι	βήσῃ	βήσηται	βήσησθον	βήσησθον	βησώμεθᾰ	βήσησθε	βήσωνται
	optative	βησαίμην	βήσαιο	βήσαιτο	βήσαισθον	βησαίσθην	βησαίμεθᾰ	βήσαισθε	βήσαιντο
	imperative		βῆσαι	βησᾰ́σθω	βήσᾰσθον	βησᾰ́σθων		βήσᾰσθε	βησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		βῆσαι			βήσᾰσθαι
participle	m	βήσᾱς			βησᾰ́μενος
	f	βήσᾱσᾰ			βησᾰμένη
	n	βῆσᾰν			βησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔβησᾰ, ἐβησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔβησᾰ	ἔβησᾰς	ἔβησε(ν)	ἐβήσᾰτον	ἐβησᾰ́την	ἐβήσᾰμεν	ἐβήσᾰτε	ἔβησᾰν
	subjunctive	βήσω, βήσωμῐ	βήσῃς, βήσῃσθᾰ	βήσῃ, βήσῃσῐ	βήσητον	βήσητον	βήσωμεν	βήσητε	βήσωσῐ(ν)
	optative	βήσαιμῐ	βήσαις, βήσαισθᾰ, βήσειᾰς	βήσειε(ν), βήσαι	βησεῖτον	βησείτην	βησεῖμεν	βησεῖτε	βησεῖεν
	imperative		βῆσον	βησᾰ́τω	βήσᾰτον	βησᾰ́των		βήσᾰτε	βησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐβησᾰ́μην	ἐβήσᾰο	ἐβήσετο	ἐβήσᾰσθον	ἐβησᾰ́σθην	ἐβησᾰ́με(σ)θᾰ	ἐβήσᾰσθε	ἐβήσᾰντο
	subjunctive	βήσωμαι	βήσηαι	βήσηται	βήσησθον	βήσησθον	βησώμε(σ)θᾰ	βήσησθε	βήσωνται
	optative	βησαίμην	βήσαιο	βήσαιτο	βήσαισθον	βησαίσθην	βησαίμε(σ)θᾰ	βήσαισθε	βησαίᾰτο
	imperative		βῆσαι	βησᾰ́σθω	βήσᾰσθον	βησᾰ́σθων		βήσᾰσθε	βησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		βῆσαι/βησᾰ́μεν/βησᾰμέναι			βήσᾰσθαι
participle	m	βήσᾱς			βησᾰ́μενος
	f	βήσᾱσᾰ			βησᾰμένη
	n	βῆσᾰν			βησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: βῆσᾰ, βησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βῆσᾰ	βῆσᾰς	βῆσε(ν)	βήσᾰτον	βησᾰ́την	βήσᾰμεν	βήσᾰτε	βῆσᾰν
middle	indicative	βησᾰ́μην	βήσᾰο	βήσετο	βήσᾰσθον	βησᾰ́σθην	βησᾰ́με(σ)θᾰ	βήσᾰσθε	βήσᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: βέβηκᾰ, βέβᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βέβηκᾰ	βέβηκᾰς	βέβηκε(ν)	βεβήκᾰτον	βεβήκᾰτον	βεβήκᾰμεν	βεβήκᾰτε	βεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβήκω	βεβήκῃς	βεβήκῃ	βεβήκητον	βεβήκητον	βεβήκωμεν	βεβήκητε	βεβήκωσῐ(ν)
	optative	βεβήκοιμῐ, βεβηκοίην	βεβήκοις, βεβηκοίης	βεβήκοι, βεβηκοίη	βεβήκοιτον	βεβηκοίτην	βεβήκοιμεν	βεβήκοιτε	βεβήκοιεν
	imperative		βέβηκε	βεβηκέτω	βεβήκετον	βεβηκέτων		βεβήκετε	βεβηκόντων
middle/ passive	indicative	βέβᾰμαι	βέβᾰσαι	βέβᾰται	βέβᾰσθον	βέβᾰσθον	βεβᾰ́μεθᾰ	βέβᾰσθε	βέβᾰνται
	subjunctive	βεβᾰμένος ὦ	βεβᾰμένος ᾖς	βεβᾰμένος ᾖ	βεβᾰμένω ἦτον	βεβᾰμένω ἦτον	βεβᾰμένοι ὦμεν	βεβᾰμένοι ἦτε	βεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβᾰμένος εἴην	βεβᾰμένος εἴης	βεβᾰμένος εἴη	βεβᾰμένω εἴητον/εἶτον	βεβᾰμένω εἰήτην/εἴτην	βεβᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	βεβᾰμένοι εἴητε/εἶτε	βεβᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		βέβᾰσο	βεβᾰ́σθω	βέβᾰσθον	βεβᾰ́σθων		βέβᾰσθε	βεβᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβηκέναι				βεβᾰ́σθαι
participle	m	βεβηκώς				βεβᾰμένος
	f	βεβηκυῖᾰ				βεβᾰμένη
	n	βεβηκός				βεβᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: βέβᾱκᾰ, βέβᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βέβᾱκᾰ	βέβᾱκᾰς	βέβᾱκε(ν)	βεβᾱ́κᾰτον	βεβᾱ́κᾰτον	βεβᾱ́κᾰμεν	βεβᾱ́κᾰτε	βεβᾱ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	βεβᾱ́κω	βεβᾱ́κῃς	βεβᾱ́κῃ	βεβᾱ́κητον	βεβᾱ́κητον	βεβᾱ́κωμεν	βεβᾱ́κητε	βεβᾱ́κωσῐ(ν)
	optative	βεβᾱ́κοιμῐ, βεβᾱκοίην	βεβᾱ́κοις, βεβᾱκοίης	βεβᾱ́κοι, βεβᾱκοίη	βεβᾱ́κοιτον	βεβᾱκοίτην	βεβᾱ́κοιμεν	βεβᾱ́κοιτε	βεβᾱ́κοιεν
	imperative		βέβᾱκε	βεβᾱκέτω	βεβᾱ́κετον	βεβᾱκέτων		βεβᾱ́κετε	βεβᾱκόντων
middle/ passive	indicative	βέβᾰμαι	βέβᾰσαι	βέβᾰται	βέβᾰσθον	βέβᾰσθον	βεβᾰ́μεθᾰ	βέβᾰσθε	βέβᾰνται
	subjunctive	βεβᾰμένος ὦ	βεβᾰμένος ᾖς	βεβᾰμένος ᾖ	βεβᾰμένω ἦτον	βεβᾰμένω ἦτον	βεβᾰμένοι ὦμεν	βεβᾰμένοι ἦτε	βεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	βεβᾰμένος εἴην	βεβᾰμένος εἴης	βεβᾰμένος εἴη	βεβᾰμένω εἴητον/εἶτον	βεβᾰμένω εἰήτην/εἴτην	βεβᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	βεβᾰμένοι εἴητε/εἶτε	βεβᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		βέβᾰσο	βεβᾰ́σθω	βέβᾰσθον	βεβᾰ́σθων		βέβᾰσθε	βεβᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		βεβᾱκέναι				βεβᾰ́σθαι
participle	m	βεβᾱκώς				βεβᾰμένος
	f	βεβᾱκυῖᾰ				βεβᾰμένη
	n	βεβᾱκός				βεβᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect:

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative								βεβᾰ́ᾱσῐ/βεβᾶσῐ
	subjunctive								βεβῶσῐ
	optative
	imperative
		active
infinitive		βεβᾰ́μεν/βεβᾰ́ναι
participle	m	βεβᾰώς/βεβώς
	f	βεβᾰυῖᾰ/βεβῶσᾰ
	n
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐβεβήκειν, ἐβεβᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐβεβήκειν, ἐβεβήκη	ἐβεβήκεις, ἐβεβήκης	ἐβεβήκει(ν)	ἐβεβήκετον	ἐβεβηκέτην	ἐβεβήκεμεν	ἐβεβήκετε	ἐβεβήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐβεβᾰ́μην	ἐβέβᾰσο	ἐβέβᾰτο	ἐβέβᾰσθον	ἐβεβᾰ́σθην	ἐβεβᾰ́μεθᾰ	ἐβέβᾰσθε	ἐβέβᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: βεβήκειν, βεβᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	βεβήκειν, βεβήκη	βεβήκεις, βεβήκης	βεβήκει(ν)	βεβήκετον	βεβηκέτην	βεβήκεμεν	βεβήκετε	βεβήκεσᾰν/βέβᾰσᾰν
middle/ passive	indicative	βεβᾰ́μην	βέβᾰσο	βέβᾰτο	βέβᾰσθον	βεβᾰ́σθην	βεβᾰ́μεθᾰ	βέβᾰσθε	βέβᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀμφιβαίνω (amphibaínō)
ἀναβαίνω (anabaínō)
ἀντιβαίνω (antibaínō)
ἀντιδιαβαίνω (antidiabaínō)
ἀποβαίνω (apobaínō)
-βασία (-basía)
-βατέω (-batéō)
-βάτης (-bátēs)
-βάτις (-bátis)
διαβαίνω (diabaínō)
εἰσαναβαίνω (eisanabaínō)
εἰσβαίνω (eisbaínō)
εἰσκαταβαίνω (eiskatabaínō)
ἐκβαίνω (ekbaínō)
ἐκδιαβαίνω (ekdiabaínō)
ἐμβαίνω (embaínō)
ἐξαποβαίνω (exapobaínō)
ἐπαναβαίνω (epanabaínō)
ἐπεισβαίνω (epeisbaínō)
ἐπεκβαίνω (epekbaínō)
ἐπεμβαίνω (epembaínō)
ἐπιβαίνω (epibaínō)
ἐπιδιαβαίνω (epidiabaínō)
ἐπικαταβαίνω (epikatabaínō)
καταβαίνω (katabaínō)
μεταβαίνω (metabaínō)
μετεκβαίνω (metekbaínō)
μετεμβαίνω (metembaínō)
παραβαίνω (parabaínō)
παρακαταβαίνω (parakatabaínō)
παρεκβαίνω (parekbaínō)
περιβαίνω (peribaínō)
προαναβαίνω (proanabaínō)
προβαίνω (probaínō)
προδιαβαίνω (prodiabaínō)
προεμβαίνω (proembaínō)
προσαναβαίνω (prosanabaínō)
προσβαίνω (prosbaínō)
προσεμβαίνω (prosembaínō)
προσκαταβαίνω (proskatabaínō)
συγκαταβαίνω (sunkatabaínō)
συμβαίνω (sumbaínō)
συναναβαίνω (sunanabaínō)
συναποβαίνω (sunapobaínō)
συνδιαβαίνω (sundiabaínō)
συνεισβαίνω (suneisbaínō)
συνεκβαίνω (sunekbaínō)
συνεμβαίνω (sunembaínō)
συνεπιβαίνω (sunepibaínō)
ὑπεξαναβαίνω (hupexanabaínō)
ὑπερβαίνω (huperbaínō)
ὑπερκαταβαίνω (huperkatabaínō)
ὑποβαίνω (hupobaínō)
ὑποκαταβαίνω (hupokatabaínō)

Related terms

βάσις (básis)
βατός (batós)

Descendants

→ Greek: βαίνω (vaíno)
⇒ Translingual: Anopsibaena, Cephalobaena, Halobaena, Mesobaena, Tetrabaena, Thermosbaena

References

“βαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“βαίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“βαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
βαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
βαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
βαίνω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
“βαίνω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek βαίνω (baínō).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈve.no/
Hyphenation: βαί‧νω

Verb

βαίνω • (vaíno) found only in the imperfective tenses only active voice

(formal) to develop, go on (used in set phrases)
Η κρίση βαίνει προς εκτόνωση. ― I krísi vaínei pros ektónosi. ― The crisis is heading toward a détente.

όλα βαίνουν καλώς ― óla vaínoun kalós ― all is well/everything is going well

Conjugation

βαίνω (active forms only imperfective)

	Active voice ➤ — Imperfective aspect ➤
Indicative mood ➤	Present ➤	Imperfect ➤	Future ➤
1 sg	βαίνω	έβαινα	θα βαίνω
2 sg	βαίνεις	έβαινες	θα βαίνεις
3 sg	βαίνει	έβαινε	θα βαίνει

1 pl	βαίνουμε, [‑ομε]	βαίναμε	θα βαίνουμε, [‑ομε]
2 pl	βαίνετε	βαίνατε	θα βαίνετε
3 pl	βαίνουν(ε)	έβαιναν, βαίναν(ε)	θα βαίνουν(ε)


Subjunctive mood ➤	Formed using present tense from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	2 sg	2 pl
Imperfective aspect	—	βαίνετε

Other forms	Present participle ➤
	βαίνοντας ➤


Notes Appendix:Greek verbs	• (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

Suffixes

-βασία f (-vasía)
-βάτης m (-vátis), -βάτισσα f (-vátissa), -βάτιδα f (-vátida)
-βάτις f (-vátis) (archaic)
-βατώ (-vató)

Compounds

ανεβαίνω (anevaíno)
ανεβοκατεβαίνω (anevokatevaíno, “to bob up and down”)
αντιβαίνω (antivaíno, “to oppose”)
αποβαίνω (apovaíno, “to prove to”)
βγαίνω (vgaíno, “to exit”)
διαβαίνω (diavaíno, “to traverse”)
επεμβαίνω (epemvaíno, “to intervene”)
επιβαίνω (epivaíno, “to embark, to get on”)
επισυμβαίνει (episymvaínei, 3rd person)
κατεβαίνω (katevaíno, “to descend”)
μεταβαίνω (metavaíno, “to go to, to go over to”)
μπαίνω (baíno, “to enter”)
παραβαίνω (paravaíno, “to offend”)
παρεκβαίνω (parekvaíno, “to digress”)
παρεμβαίνω (paremvaíno, “to intervene”)
περνοδιαβαίνω (pernodiavaíno, “to pass/repass”)
προβαίνω (provaíno, “to advance”)
συμβαίνω (symvaíno, “to take place, to happen”)
υπερβαίνω (ypervaíno, “to overstep, to transgress”)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.