συμβαίνω
Ancient Greek
Alternative forms
- ξῠμβαίνω (xumbaínō)
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /sym.bǎi̯.nɔː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /symˈbɛ.no/
- (4th CE Koine) IPA(key): /symˈbɛ.no/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /symˈbe.no/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /simˈbe.no/
Verb
συμβαίνω • (sumbaínō)
- to stand with the feet together
- Apollodorus 3.12.3
- to stand with or beside, so as to assist
- to meet
- (most commonly, figuratively) to come together, come to an agreement, come to terms
- to agree with, be on good terms with
- (of things) to coincide, correspond with
- to fall to one's lot
- (of events) to come to pass, fall out, happen
-
- (mostly impersonal, sometimes with dative and infinitive)
- (participles) a chance event, contingency
- (mostly impersonal, sometimes with dative and infinitive)
- (joined with adverbs or adjectives) to turn out in a certain way
- (of consequences) to come out, result, follow
- (of logical conclusions) to result, to follow
Inflection
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | συμβαίνω | συμβαίνεις | συμβαίνει | συμβαίνετον | συμβαίνετον | συμβαίνομεν | συμβαίνετε | συμβαίνουσῐ(ν) | ||||
subjunctive | συμβαίνω | συμβαίνῃς | συμβαίνῃ | συμβαίνητον | συμβαίνητον | συμβαίνωμεν | συμβαίνητε | συμβαίνωσῐ(ν) | |||||
optative | συμβαίνοιμῐ | συμβαίνοις | συμβαίνοι | συμβαίνοιτον | συμβαινοίτην | συμβαίνοιμεν | συμβαίνοιτε | συμβαίνοιεν | |||||
imperative | σύμβαινε | συμβαινέτω | συμβαίνετον | συμβαινέτων | συμβαίνετε | συμβαινόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | συμβαίνομαι | συμβαίνῃ, συμβαίνει |
συμβαίνεται | συμβαίνεσθον | συμβαίνεσθον | συμβαινόμεθᾰ | συμβαίνεσθε | συμβαίνονται | ||||
subjunctive | συμβαίνωμαι | συμβαίνῃ | συμβαίνηται | συμβαίνησθον | συμβαίνησθον | συμβαινώμεθᾰ | συμβαίνησθε | συμβαίνωνται | |||||
optative | συμβαινοίμην | συμβαίνοιο | συμβαίνοιτο | συμβαίνοισθον | συμβαινοίσθην | συμβαινοίμεθᾰ | συμβαίνοισθε | συμβαίνοιντο | |||||
imperative | συμβαίνου | συμβαινέσθω | συμβαίνεσθον | συμβαινέσθων | συμβαίνεσθε | συμβαινέσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | συμβαίνειν | συμβαίνεσθαι | |||||||||||
participle | m | συμβαίνων | συμβαινόμενος | ||||||||||
f | συμβαίνουσᾰ | συμβαινομένη | |||||||||||
n | συμβαῖνον | συμβαινόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Future: συμβήσω, συμβήσομαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | συμβήσω | συμβήσεις | συμβήσει | συμβήσετον | συμβήσετον | συμβήσομεν | συμβήσετε | συμβήσουσῐ(ν) | ||||
optative | συμβήσοιμῐ | συμβήσοις | συμβήσοι | συμβήσοιτον | συμβησοίτην | συμβήσοιμεν | συμβήσοιτε | συμβήσοιεν | |||||
middle | indicative | συμβήσομαι | συμβήσῃ, συμβήσει |
συμβήσεται | συμβήσεσθον | συμβήσεσθον | συμβησόμεθᾰ | συμβήσεσθε | συμβήσονται | ||||
optative | συμβησοίμην | συμβήσοιο | συμβήσοιτο | συμβήσοισθον | συμβησοίσθην | συμβησοίμεθᾰ | συμβήσοισθε | συμβήσοιντο | |||||
active | middle | ||||||||||||
infinitive | συμβήσειν | συμβήσεσθαι | |||||||||||
participle | m | συμβήσων | συμβησόμενος | ||||||||||
f | συμβήσουσᾰ | συμβησομένη | |||||||||||
n | συμβῆσον | συμβησόμενον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Perfect: συμβέβηκᾰ, συμβέβαμαι
number | singular | dual | plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | second | third | first | second | third | ||||||
active | indicative | συμβέβηκᾰ | συμβέβηκᾰς | συμβέβηκε(ν) | συμβεβήκᾰτον | συμβεβήκᾰτον | συμβεβήκᾰμεν | συμβεβήκᾰτε | συμβεβήκᾱσῐ(ν) | ||||
subjunctive | συμβεβήκω | συμβεβήκῃς | συμβεβήκῃ | συμβεβήκητον | συμβεβήκητον | συμβεβήκωμεν | συμβεβήκητε | συμβεβήκωσῐ(ν) | |||||
optative | συμβεβήκοιμῐ, συμβεβηκοίην |
συμβεβήκοις, συμβεβηκοίης |
συμβεβήκοι, συμβεβηκοίη |
συμβεβήκοιτον | συμβεβηκοίτην | συμβεβήκοιμεν | συμβεβήκοιτε | συμβεβήκοιεν | |||||
imperative | συμβέβηκε | συμβεβηκέτω | συμβεβήκετον | συμβεβηκέτων | συμβεβήκετε | συμβεβηκόντων | |||||||
middle/ passive |
indicative | συμβέβαμαι | συμβέβασαι | συμβέβαται | συμβέβασθον | συμβέβασθον | συμβεβάμεθᾰ | συμβέβασθε | συμβέβανται | ||||
subjunctive | συμβεβαμένος ὦ | συμβεβαμένος ᾖς | συμβεβαμένος ᾖ | συμβεβαμένω ἦτον | συμβεβαμένω ἦτον | συμβεβαμένοι ὦμεν | συμβεβαμένοι ἦτε | συμβεβαμένοι ὦσῐ(ν) | |||||
optative | συμβεβαμένος εἴην | συμβεβαμένος εἴης | συμβεβαμένος εἴη | συμβεβαμένω εἴητον/εἶτον | συμβεβαμένω εἰήτην/εἴτην | συμβεβαμένοι εἴημεν/εἶμεν | συμβεβαμένοι εἴητε/εἶτε | συμβεβαμένοι εἴησᾰν/εἶεν | |||||
imperative | συμβέβασο | συμβεβάσθω | συμβέβασθον | συμβεβάσθων | συμβέβασθε | συμβεβάσθων | |||||||
active | middle/passive | ||||||||||||
infinitive | συμβεβηκέναι | συμβεβᾶσθαι | |||||||||||
participle | m | συμβεβηκώς | συμβεβαμένος | ||||||||||
f | συμβεβηκυῖᾰ | συμβεβαμένη | |||||||||||
n | συμβεβηκός | συμβεβαμένον | |||||||||||
Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation. |
Derived terms
- σῠμβεβηκός (sumbebēkós)
Descendants
- Greek: συμβαίνω (symvaíno)
References
- “συμβαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- συμβαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- G4819 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Greek
- see: συμβαίνει (symvaínei)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.