Zasłonak szyszkowaty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

zasłonakowate

Rodzaj

zasłonak

Gatunek

zasłonak szyszkowaty

Nazwa systematyczna
Cortinarius angelesianus A.H. Sm.
Lloydia 7(3): 205 (1944)

Zasłonak szyszkowaty (Cortinarius angelesianus A.H. Sm.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1944 r. Alexander Hanchett Smith. Synonimy:

  • Cortinarius angelesianus var. elakatopus M.M. Moser 2001
  • Cortinarius strobilaceus M.M. Moser, Nova Hedwigia 1968
  • Cortinarius tubulipes J. Favre 1960[2].

Nazwę polską nadał mu Andrzej Nespiak w 1981 r. (dla synonimu Cortinarius strobilaceus)[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–5 cm, początkowo stożkowato-dzwonkowaty, potem płaski. Powierzchnia cętkowana. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym ciemnobrązowy, w stanie suchym blado pomarańczowo-brązowy do matowo brązowo-żółtego z drobnymi, jaśniejszymi strzępkami[4].

Blaszki

Przyrośnięte, szerokie, rzadkie, płowobrązowe, z jaśniejszymi ostrzami[4].

Trzon

Wysokość 4–10, grubość 0,3–0,8 cm, wysmukły, równy, brązowawo-kremowy, ciemniejszy w stanie wilgotnym. Zasnówka brązowawa lub ochrowa, często obfita, ochrowe, pozostawiająca na trzonie resztki[4].

Miąższ

Kremowy do ciemnobrązowego, zapach słaby lub ziemisty[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki rdzawo brązowe, elipsoidalne, drobno brodawkowate, 7–9,5 × 5–5,5 µm[4].

Gatunki podobne

Zasłonak szyszkowaty charakteryzuje się smukłym wzrostem, małymi owocnikami, ubarwieniem ochrowym bez fioletowych lub purpurowych odcienia, delikatnym kapeluszem, pozostałościami osłony w postaci girland i łatek na stopie oraz występowaniem pod drzewami iglastymi. Ochrowa zasnówka odróżnia go od gatunków z grupy zasłonaka krętonogiego (Cortinarius flexipes), które mają białawą zasnówkę i często kwiatowy zapach. Podobny Cortinarius diasemospermus występuje w młodych, suchych borach sosnowych[4].

Występowanie i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej i Europie[5]. Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 5 jego stanowisk w Polsce z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].

Naziemny grzyb mikoryzowy. Występuje wśród mchów w lasach iglastych i zaroślach jałowcowych i na opuszczonych polach[3]. Owocniki wytwarza od sierpnia do września[3].

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-14] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-14] (ang.).
  3. 1 2 3 4 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. 1 2 3 4 5 6 Cortinarius angelesianus / Cortinaire à tête velue [online], Mycoquebec.org [dostęp 2023-01-14] (fr.).
  5. ↑ Występowanie Cortinarius angelicanus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-01-14].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.