Miąższ grzyba – zasadnicza część owocnika grzybów wypełniająca jego wnętrze. Składa się ze ściśle splecionych płonnych strzępek grzybni, stanowi więc plektenchymę. Miąższ może być mięsisty, gąbczasty, elastyczny, włóknisty, chrząstkowaty, korkowaty itp. U niektórych grzybów miąższ zawiera tzw. mleczko o różnych kolorach u różnych gatunków grzybów – może być białawe, mleczne, pomarańczowe, krwiste. Mleczko to u niektórych gatunków może zmieniać barwę, albo natychmiast po przełamaniu grzyba, albo po kilku – kilkunastu minutach. Również smak mleczka pomaga w oznaczeniu gatunku[1].
Ważną cechą diagnostyczną jest zmiana barwy miąższu pod wpływem uciśnięcia czy przecięcia kapelusza lub trzonu. U niektórych grzybów barwa miąższu zmienia wówczas kolor, np. u przedstawicieli rodziny borowikowatych miąższ sinieje[1]. Czasami sprawdza się także zachowanie się miąższu pod działaniem różnych odczynników chemicznych. Np. u strzępiaka owocowego (Inocybe bresadolae) pod działaniem gwajakolu miąższ natychmiast zmienia barwę na granatowo-zielono-czarną[2]. Przy oznaczaniu gatunków grzybów bierze się pod uwagę również smak miąższu i jego zapach[1].
U niektórych grzybów o miąższu skórzastym, korkowatym lub zdrewniałym (dawna klasa Hymenomycetes) miąższ określany jest słowem kontekst[3].
Przypisy
- 1 2 3 Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ Andrzej Nespiak, Grzyby. Strzępiak (Inocybe), t. XIX, Warszawa – Kraków: PWN, 1990, ISBN 83-01-08749-8.
- ↑ Stanisław Domański, Grzyby (''Mycota''). Tom XXI. Podstawczaki (''Basidiomycota''). Bezblaszkowce (''Aphyllophorales''). Skórnikowate (''Stereaceae''). Pucharkowate (''Podoscyphaceae''), Kraków: PWN, 1991, ISBN 83-01-09471-0.