Wanda Lichnowska
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Wanda Hull

Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1929
Rączyna

Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst.
 Polska
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1959–1974 MKS Zryw Sanok
1984– Stal Sanok
Dorobek medalowy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Brązowa Odznaka im. Janka Krasickiego
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Wanda Lichnowska, z domu Hull (ur. 13 czerwca 1929 w Rączynie) – polska siatkarka, reprezentantka Polski, trenerka siatkówki, nauczycielka wychowania fizycznego.

Życiorys

Urodziła się jako córka Władysława i Domiceli Hull. Po wybuchu II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej przebywała w Tuligłowach i tam pobierała naukę w szkole podstawowej. Następnie uczęszczała do gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Jarosławiu. W okresie szkolnym była reprezentantką województwa rzeszowskiego na spartakiadach, w tym jako maturzystka w 1949 we Wrocławiu. Uprawiała zarówno lekką atletykę jak i piłkę siatkową. Po zdaniu egzaminu dojrzałości studiowała na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie od 1949 do 1952. W czasie studiów była zawodniczką siatkarskich zespołów Spójni Warszawa i AZS AWF Warszawa oraz była kadrowiczką reprezentacji Polski.

Również podczas studiów poznała późniejszego męża Edwarda (ur. 1929), ukończyła AWF rok po nim, po czym oboje latem 1952 zdecydowali się osiedlić w Sanoku, wybierając to miasto jako najdogodniejsze z kilku innych możliwych do zamieszkania. Tam pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w Liceum Pedagogicznym od 1952 do 1958, następnie była kierowniczką Ośrodka Metodycznego Wychowania Fizycznego w Inspektoracie Oświaty w Sanoku oraz nauczycielką wychowania fizycznego w Szkole Podstawowej nr 1 w Sanoku. Pracę magisterską obroniła w 1961. Od 1959 do 1984 pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego w sanockich szkołach mechanicznych (późniejszy Zespół Szkół Mechanicznych). Początkowo wraz z mężem trenowali zawodników w sportach narciarskich (w biegach, skokach i kombinacji norweskiej). Z czasem Wanda Lichnowska została trenerką drużyn siatkarskich w szkole (od 1958 trenująca zespół Szkolnego Zrzeszenia Sportowego[1]) oraz szkoleniowcem Międzyszkolnego Klubu Sportowego „Zryw” Sanok (w latach 1959-1974), z którym zdobyła złoty medal mistrzostw juniorów okręgu rzeszowskiego w 1961. Wraz ze szkolnym zespołem siatkarskim zajęła drugie miejsce w Pucharze Miast w 1961. Z drużyną młodzików dotarła do półfinału MP. W kwietniu 1968 drużyna Zrywu wygrała turniej półfinałowy o mistrzostwo chłopców ze szkół średnich Szkolnych Związków Sportowych[2], po czym na początku maja 1968 w finałach w Lublinie wywalczyła brązowy medal[3]. Prowadzona przez Wandę i Edwarda Lichnowskich drużyna Zrywu, złożona z uczniów ZSM, w styczniu 1969 zdobyła mistrzostwo juniorów okręgu rzeszowskiego[4], w lutym 1969 wygrała turniej półfinałowy rozegrany w Sanoku[5], po czym w marcu 1969 zwyciężyła w turnieju finałowym w Przemyślu zdobywając złoty medal mistrzostw Polski juniorów w 1969 (w decydującym meczu Zryw pokonał MKS MDK Warszawa 3:2)[6][7][8][9][10][11][12][13] (w składzie zespołu był m.in. Krzysztof Kosim[14]). Równolegle drużyna MKS Zryw Sanok w sezonie 1968/1969 zdobyła mistrzostwo ligi okręgowej[15]. Prócz szkolnego zespołu siatkarakiego chłopców trenowała w ZSM drużynę dziewcząt w tej dyscyplinie oraz prowadziła zespół taneczny w szkole.

Wanda Lichnowska uzyskała tytuł trenera II (przed 1971), później I klasy[16]. Po tym jak MKS Zryw został wcielony przez wielosekcyjny klub Stal Sanok, Wanda Lichnowska została w nim trenerką juniorów. W sezonie 1976/1977 prowadzona przez nią drużyna Stali zdobyła mistrzostwo ligi wojewódzkiej i przystąpiła do rywalizacji o prawo gry w II lidze[17]. W sezonie 1984/1985 była trenerką seniorskiego zespołu mężczyzn Stali Sanok w III lidze[18][19]. W 1985 zasiadła w sądzie koleżeńskim ZKS Stal Sanok[20]. W niepełnym wymiarze godzin była także zatrudniona w Zespole Szkół Ekonomicznych w Sanoku[21].

W 1984 odeszła na emeryturę (w tym samym roku emerytem został jej mąż, także nauczyciel wychowania fizycznego w ZSM), aczkolwiek pracowała jeszcze do 1992 w formie półetatowej. W 1993 była współzałożycielem klubu Volleyball Club Sanok i pełniła w nim rolę koordynatora trenerów (tradycje siatkarskie w Sanoku podjął założony w 2004 Towarzystwo Sportowe Volleyball (TSV) Sanok. Wraz z mężem została działaczem sportowym, także na rzecz narciarstwa[22]. Doczekali się dwóch córek.

Sukcesy sportowe

Zawodnicze klubowe
Szkoleniowe
  • złoto Złoty medal mistrzostw Polski juniorów: 1969 z MKS Zryw Sanok
Wyróżnienia

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Po roku pracy Szkolnego Zrzeszenia Sportowego. „Nowiny”, s. 1, Nr 5 z 2 lutego 1959.
  2. ↑ Siatkówka. Sukces siatkarzy MKS Zryw Sanok. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 17 z 22 kwietnia 1968.
  3. ↑ Brązowy medal siatkarzy MKS Sanok. „Nowiny”, s. 1, Nr 19 z 6 maja 1968.
  4. ↑ Dobry poziom finału. Siatkarze Sanoku mistrzami okręgu w konkurencji juniorów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 2 z 13 stycznia 1969.
  5. ↑ Siatkarze MKS Zryw Sanok w finale mistrzostw Polski. „Nowiny”, s. 2, Nr 39 z 15 i 16 lutego 1969.
  6. ↑ Jan Filipowicz. Siatkarze MKS Zryw Sanok mistrzami Polski. Honorowa runda sanockich „Orlików”. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 11 z 17 marca 1969.
  7. ↑ „Młodzieżowa zmiana” rzeszowskiej siatkówki – mistrzowie Polski z Sanoka. „Nowiny”, s. 4, Nr 70 z 24 marca 1969.
  8. ↑ Spotkanie z mistrzami Polski. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969.
  9. ↑ Marian Struś. Sprintem. Dawnych wspomnień czar. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 15 (306) z 20-31 maja 1984.
  10. ↑ Marian Struś. Eks-mistrzowie Polski jak za dawnych lat. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 21 (312) z 20-31 lipca 1984.
  11. ↑ Aneta Rejman, Małgorzata Janusz, Dagmara Sądecka. School sport of children and youth in rzeszowskie province in the years 1944–1957. „Scientific Review of Physical Culture”, s. 177, Volume 4, Issue 4.
  12. ↑ Wiktor Marciniak, Marian Struś. „Złoci chłopcy” pani Wandy. „Tygodnik Sanocki”, s. 8, Nr 42 (1191) z 17 października 2014.
  13. ↑ Bartosz Błażewicz. „Mechanik” znów złoty!. „Tygodnik Sanocki”, s. 16, Nr 22 (968) z 4 czerwca 2010.
  14. ↑ Krzysztof Kosim zakończył karierę. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 7 z 22 lutego 1982.
  15. ↑ Siatkówka. Nowa porcja gratulacji dla MKS Zryw Sanok. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 14 z 8 kwietnia 1969.
  16. ↑ Józef Ząbkiewicz, Sport i rekreacja, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków 1995. s. 928.
  17. ↑ Marian Struś. Siatkarze Stali walczą o II ligę. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 5 (74) z 1-15 marca 1977.
  18. ↑ Marian Struś. Dlaczego wybrałam ten fach?. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 8 (335) z 10-20 marca 1985.
  19. ↑ Marian Struś. Rozwiali nadzieje. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (339) z 20-30 kwietnia 1985.
  20. ↑ Marian Struś. W ich ręce oddano losy „Stali”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 14 (341) z 10-20 maja 1985.
  21. ↑ Grono pedagogiczne. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 313. ISBN 83-903469-0-7.
  22. ↑ Tereny zielone a rozwój narciarstwa. Historia narciarstwa w Sanoku. sanok.prox.pl. [dostęp 2014-12-31].
  23. ↑ Sport. Nauczycielka WF z Sanoka Wanda Lichnowska wśród 10 najlepszych trenerów – wychowawców. „Nowiny”, s. 2, Nr 153 z 5 czerwca 1971.
  24. ↑ Jedna z 10 najlepszych. „Nowiny-Stadion”, s. 4, Nr 24 z 14 czerwca 1971.
  25. ↑ II Liga M: Udane zakończenie roku przez sanoczan. siatka.org, 21 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 listopada 2017)].
  26. ↑ Nauczycielskie święto. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 30 (286) z 1-10 listopada 1983.
  27. ↑ Spotkanie z laureatami „Honorowej Trybuna Sportowej”. „Nowiny”, s. 2, Nr 156 z 8 czerwca 1971.
  28. ↑ Plenum KM PZPR. O rozwój sanockiego sportu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 31 (287) z 10-20 listopada 1983.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.