Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”
Awers
Awers odznaki z 1978
Ustanowiono

1976

Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” – odznaka honorowa przyznawana osobom fizycznym i prawnym zasłużonym dla miasta Sanoka.

Historia

Legitymacja odznaki przyznanej ks. Zdzisława Peszkowskiego

Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” została ustanowiona w 1976 jako odznaczenie regionalne, jednostopniowe[1]. Inicjatorem ustanowienia odznaki, jako najwyższego odznaczenia miejskiego, było Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[2]. W latach 80. przewodniczącym komisji ds. odznaki „Zasłużony dla Sanoka” przy Towarzystwie Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka był Tadeusz Mleczko[3]. Uchwałą Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku z marca 1988 zostały wprowadzone dwa stopnie odznaki (złota i srebrna), powołano 8-osobową komisję ds. opiniowania wniosków o przyznanie odznak oraz ustalono, że odznaka będzie przyznawana obywatelom i instytucjom szczególnie zasłużonym w dzieło rozwoju miasta we wszystkich jego dziedzinach[1]. W tym samym roku MRN w Sanoku powołała skład specjalnej komisji rozpatrującej wnioski o nadanie odznaki; jej członkami zostali: Bolesława Witkowska (sekretarz KM PZPR), Janina Stankiewicz (ZSL), Julia Lubińska (SD), Krzysztof Izdebski (PRON), Zbigniew Dańczyszyn, Bolesław Król (dyrektor PKGZ i urzędnik UM)[4]. Odznakę nadawało Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka, które od 1976 do 1997 przyznało wyróżnienie 876 razy[5]. Jego tradycję, a tym samym uprawnienie przyznawania odznaki, przejęło Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej, istniejące od 1999, które zgodnie z zapisem swojego statutu w § 9 ma prawo nadawania osobom fizycznym i prawnym odznaki honorowej „Zasłużony dla Sanoka”[6].

Odznaczeni

Odznaką wyróżniono osoby prawne: koło w Sanoku Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1979)[7], Cech Rzemiosł Różnych w Sanoku[8]. W 2001 odznakę otrzymał Maciej Miśkowiec (radca w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów) za starania przy powołaniu PWSZ w Sanoku[9].

Przypisy

  1. 1 2 Bogumiła Koszela. Dwustopniowa Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 12 (447) z 20-30 kwietnia 1988.
  2. ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (263) z 1-10 marca 1983.
  3. ↑ Zbigniew Wawszczak. 80 lat dobrej roboty. „Nowiny”, s. 5, Nr 10 z 12-13 stycznia 1985.
  4. ↑ Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 307, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  5. ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 563, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  6. ↑ Statut Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. tpsizs.sanok.pl. [dostęp 2016-01-06].
  7. ↑ Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 271.
  8. ↑ 500-lecie Cechu Rzemiosł Różnych w Sanoku. krzysztof.waw.pl, 2011. [dostęp 2017-07-10].
  9. ↑ Czesław Skrobała. Gaudeamus w grodzie Grzegorza. „Tygodnik Sanocki”. Nr 41 (518), s. 7, 12 października 2001.

Bibliografia

  • Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 563-564, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.