Ustronie
wieś
Ilustracja
Opuszczony przysiółek – Górniki
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

lwówecki

Gmina

Lwówek Śląski

Liczba ludności (III 2011)

241[1]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

59-600[2]

Tablice rejestracyjne

DLW

SIMC

0190986

Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski
Mapa konturowa gminy Lwówek Śląski, u góry znajduje się punkt z opisem „Ustronie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ustronie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ustronie”
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego
Mapa konturowa powiatu lwóweckiego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Ustronie”
Ziemia51°10′21″N 15°37′55″E/51,172500 15,631944[3]

Ustronie (pol. hist. Sobocin[4]; niem. Seitendorf, niem. hist. Sibottindorf[4]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski[5][6], na Pogórzu Kaczawskim w Sudetach.

W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa jeleniogórskiego.

Historia

Pierwsze wzmianki o miejscowości w źródłach historycznych datowane są na rok 1305. Na przestrzeni dziejów wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli, poczynając od rodu Kopacz (Kopitsch), później, od 1585 trafiając do majątku von Lest, by w pierwszej połowie XVIII wieku stać się własnością hrabiego von Reder.

W 1780, na zachód od Ustronia, założono Kolonię Górniki (niem. Zechenhäuser), w której powstała kopalnia węgla i złota, z której pozyskiwano 0,2 grama czystego złota z tony urobku. Tradycje górnicze związane z poszukiwaniem złota w okolicy sięgają jednak początku XIV stulecia.

W XIX wieku wieś miała charakter rolniczy i rzemieślniczy. Mieszkało wówczas tutaj aż 190 osób związanych z tkactwem i zajmujących się przędzeniem.

Przez wieś przebiega Droga Gwarków do Zbylutowa, która upamiętnia dawnych poszukiwaczy złota na tych terenach[4].

Na zachód od Górników, na terenach należących do wsi Gaszów, w miejscu XIX w. wyrobiska gliny, należącego niegdyś do cegielni Emila Wielanda, znajduje się od lat 90. XX w. arboretum Nadleśnictwa Lwówek Śląski „Uroczysko-Piekiełko” – niewielki park przy jeziorze z wyspą[7].

Integralne części wsi

Integralne części wsi Ustronie[5][6]
SIMCNazwaRodzaj
0245084Górnikiczęść wsi

Zabytki

Demografia

Liczba ludności w latach 1786–2011[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1315 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 143250
  4. 1 2 3 NASZE SOŁECTWA: USTRONIE [online], lwowekslaski.pl [dostęp 2023-10-06] (pol.).
  5. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. 1 2 GUS. Rejestr TERYT
  7. ↑ "UROCZYSKO PIEKIEŁKO" - RELAKS W GMINIE LWÓWEK ŚLĄSKI [online], lwowekslaski.pl [dostęp 2023-10-06] (pol.).
  8. ↑ Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Tom 7. Pogórze Kaczawskie. Wrocław: I-BiS, 2002, s. 603-605. ISBN 83-85773-47-9.

Bibliografia

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.