J. Trump - M. Joyce

Mecz ten odbył się drugiego dnia turnieju - 2. grudnia. Od początku spotkania przewagę nad przeciwnikiem budował obrońca tytułu - Judd Trump, który po trzech partiach prowadził 3-0. W partii czwartej nastąpiło przełamanie: Trump budował punktowe podejście, wbijał z powodzeniem trudne bile, jednak przy 37-punktowej przewadze zgubił optymalną pozycję do koloru - mimo to zdecydował się na atak, który zakończył się pudłem. Partię tę wygrał Joyce, w wyniku czego zawodnicy schodzili na przerwę przy prowadzeniu Trumpa 3-1. W drugiej części spotkania Trump utrzymywał przewagę (raczej dzięki błędom przeciwnika) nad przeciwnikiem prowadząc najpierw 4-1, potem 5-2. W kolejnych frame’ach Judd Trump grał coraz gorzej, co wykorzystywał Joyce doprowadzając najpierw do stanu 5-4 dla Trumpa a później do wyrównania 5-5. W decydującej partii dobrze rozpoczął Trump, jednak szybko spudłował a do stołu podszedł Mark Joyce, który już do końca spotkania kontrolował grę, ostatecznie pokonując obrońcę tytułu 6-5.^[14]

A. Carter - S. Davis

Mecz ten miał miejsce drugiego dnia zawodów, równolegle do spotkania Trump - Joyce. Całe spotkanie, przez media określane jako przeciętne, było kontrolowane przez Allistera Cartera, który pokonał Steve’a Davisa 6-2. Jedynym pozytywnym fragmentem spotkania był szósty frame zwycięski dla Davisa, który to przy niemalże przesądzonych losach meczu (przegrywał wtedy z Carterem 1-5) popisał się breakiem w wysokości 85 punktów^[14].

S. Bingham - J. Lisowski

Mecz ten odbył się drugiego dnia turnieju. Rozpoczął się od częstych pudeł na prostych bilach popełnianych przez obu zawodników. Taka sytuacja była do końca pierwszej części spotkania, która to zakończyła się prowadzeniem Binghama 3-1. Początek drugiej części tego spotkania miał podobny przebieg - mnóstwo pudeł i braku wystawianych bil doprowadziła do tego, by Lisowski zbliżył się do Binghama na jeden frame (2-3). Od szóstej partii nieco lepszą grą wykazał się nieco lepszą i dokładniejszą grą, wygrywając wszystkie kolejne partie, a ostatecznie całe spotkanie 6-2.^[15]

S. Maguire - F. O’Brien

Spotkanie to miało miejsce pierwszego dnia turnieju. W pierwszych trzech partiach spotkania Stephen Maguire poopełniał dużo błędów, które z kolei O’Brien wykorzystywał, wychodząc na prowadzenie 2-1. Przełamanie nastąpiło w partii czwartej, którą Szkot wygrał w dogrywce na czarnej bili. Wynik do przerwy: 2-2. Po przerwie Stephen Maguire wygrał wszystkie partie, w trzech pierwszych wbijając breaki powyżej stu punktów, i ostatecznie zwyciężając w całym spotkaniu 5-2.^[16]

M. Williams - M. King

Pojedynek tych zawodników miał miejsce 4. grudnia w sesji wieczornej. Od początku spotkania większą solidnością wykazał się Mark King. Wprawdzie pierwszą partię wygrał Williams, to jednak w dalszej części meczu lepszy był King. Cztery kolejne partie wygrał King niemal w identyczny sposób: w dwóch podejściach osiągając albo wystarczającą ilość punktów do wygrania, bądź zostawiał rywala w potrzebie jednego lub dwóch snookerów. Williams nie był w stanie nawiązać wyrównanej walki. W szóstym framie King wbił breaka w wysokości 103 punktów i podwyższył swoje prowadzenie na 5-1. Przy takim stanie spotkania Williams znalazł w sobie na tyle dużo motywacji, by przystąpić do walki: dwa kolejne wygrywające breaki (71 i 105 punktów) spowodowały odrobienie części strat do Kinga. W dziewiątej partii meczu King z trudnego układu zbudował break 53-punktowy, po którym nastąpiła wzajemna wymiana odstawnych. W pewnym momencie Williams zdecydował się na wózek na czarnej bandzie z przyrządu, który zakończył się pozostawieniem czerwonej bili do wbicia przez przeciwnika. King wykorzystał sytuację i nie oddał tej partii przeciwnikowi. Ostatecznie całe spotkanie zakończyło się zwycięstwem Marka Kinga 6-3.^[17]

R. Walden - L. Brecel

Pojedynek tych zawodników miał miejsce 4. grudnia w sesji wieczornej, równolegle do meczu Williams - King. Po dwóch pierwszych partiach spotkania prowadził Ricky Walden (2-0). Od trzeciej partii do walki przystąpił Luca Brecel, który do przerwy doprowadził do wyrównania stanu meczu na 2-2. Po przerwie Walden przystąpił do meczu bardziej skoncentrowany, w wyniku czego wygrał dwie kolejne partie wychodząc na prowadzenie 4-2. Odpowiedź Brecela była natychmiastowa - w dwóch kolejnych frame’ach doprowadził do wyrównania (4-4). Dwie następne partie podwyższyły stan remisu na 5-5. W ostatnim, decydującym framie na prowadzenie wyszedł Brecel, jednak dał Waldenowi okazję do wygrania partii i meczu, jednak to Brecel zakończył wbijanie i ostatecznie w całym spotkaniu pokonał Waldena 6-5.^[17]

G. Dott - M. Gould

Mecz ten został rozegrany drugiego dnia turnieju - 2. grudnia, w sesji wieczornej. Początek spotkania był wyrównany, czego odzwierciedleniem był wynik do przerwy: 2-2. Po przerwie Martin Gould zdołał zbudować przewagę nad przeciwnikiem, wychodząc na prowadzenie 5-3. Jednak Gould nie był w stanie przypieczętować zwycięstwa i przegrywał kolejne partie. W ostatnim framie miał jeszcze dwukrotnie szansę na zakończenie tego spotkania korzystnie dla siebie, jednak to Graeme Dott wygrał ostatnią partię i całe spotkanie 6-5.^[18]

S. Murphy - R. Milkins

Pojedynek tych zawodników miał miejsce 2. grudnia. Pierwsza partia, zwycięska dla Roberta Milkinsa, okazała się jedyną wygraną do regulaminowej przerwy przez tego zawodnika. Trzy kolejne wygrał Shaun Murphy. Wynik do przerwy: 3-1 dla Murphy’ego. Po powrocie do snookerowego stołu gra stała się bardziej zacięta i wyrównana. Milkinsowi nie udało się dogonić przeciwnika, a zwyciężyć w zaledwie dwóch partiach. Ostatecznie spotkanie zakończyło się zwycięstwem Shauna Murphy’ego 6-3.^[19]

J. Higgins - M. Holt

Mecz ten odbył się w dniu 1. grudnia w sesji popołudniowej. Pierwsza część tego spotkania była wyrównana, czego odzwierciedleniem był wynik do przerwy: 2-2. Druga część spotkania również zaczęła się wyrównaną walką, jednak od stanu 3-3 do ataku przystąpił Higgins, który już do końca pojedynku nie dał przeciwnikowi możliwości nawiązania równej walki. Ostatecznie całe spotkanie zakończyło się zwycięstwem Szkota 6-3. W trzecim framie tego spotkania padł jedyny w tym meczu break powyżej stu punktów: 116 punktów Johna Higginsa w trzeciej partii spotkania^[20].

M. Davis - C. Yupeng

Spotkanie to miało miejsce 2. grudnia. Od samego początku Yupeng nie potrafił nawiązać walki z Davisem, w wyniku czego na przerwę zawodnicy schodzili przy stanie meczu 4-0 dla Anglika. Tuż po przerwie Yupeng zdołał wygrać honorowego frame'a budując swojego najwyższego breaka w tych zawodach – 49 punktów. Jak się okazało była to jedyna partia zapisana na koncie Chińczyka w całym spotkaniu. Kolejne dwie partie wygrał Davis, w wyniku czego całe spotkanie zakończyło się zwycięstwem Anglika 6-1.^[19]

M. Stevens - D. Dale

Spotkanie to, określane przez media jako walijskie derby^[21], miało miejsce 3 grudnia w sesji popołudniowej. Do tego meczu Dominic Dale przystąpił wyraźnie chory. Do przerwy zdołał wygrać zaledwie jedną partię. W drugiej części spotkania zaś Dale przegrywał kolejne framy, w ostatnim podjął nawet walkę, jednak nie zdołał odrobić strat i po własnym faulu poddał mecz. Spotkanie ostatecznie zakończyło się zwycięstwem Matthew Stevensa 6-1.^[22]

M. Allen - M. Fu

Spotkanie to rozegrane zostało w sesji wieczornej drugiego dnia turnieju. Rozpoczęło się ono zwycięskim framem Marco Fu. Szybka odpowiedź Allena i wyrównanie do stanu 1-1 spowodowało atak reprezentanta Hongkongu zakończony breakami w wysokości 131 i 120 punktów w dwóch kolejnych frame’ach. Wynik do przerwy: 3-1 dla Marcu Fu. W drugiej części spotkania mocnym atakiem rozpoczął Fu: zwyciężył w dwóch kolejnych partiach - w piątej dzięki swoim umiejętnościom, w szóstej zaś w wyniku błędu przeciwnika. Do końca spotkania Allen nie był w stanie nawiązać równej walki z Marco Fu. Całe spotkanie zakończyło się zwycięstwem reprezentanta Hongkongu 6-3.^[15]

N. Robertson - T. Ford

Pojedynek ten odbył się w poniedziałek, 3 grudnia - trzeciego dnia turnieju. Początek tego spotkania był popisem gry Neila Robertsona, który do przerwy prowadził 4-0. Po przerwie, Australijczyk podwyższył prowadzenie na 5-0, jednak w szóstym framie Tom Ford zdołał uratować swój honor - wprawdzie pomylił się po wbiciu 8 punktów, jednak Robertson także popełnił błąd przy stanie frame'a 46-8. Ford tę partię wygrał kończąc wbijanie na ostatniej czarnej. W siódmym framie inicjatywę znów przejął Australijczyk, który od pierwszej do ostatniej bili grał z dużą pewnością siebie nie dając przeciwnikowi nawet dojść do snookerowego stołu. Spotkanie to zakończyło się zwycięstwem Neila Robertsona 6-1. W trakcie tego spotkania Robertson wbił cztery breaki powyżej stu punktów: 100, 112, 129 oraz 127.^[22]

B. Hawkins - L. Wenbo

Spotkanie to miało miejsce pierwszego dnia turnieju (1. grudnia) w sesji popołudniowej. Mecz rozpoczął się breakiem Hawkinsa w wysokości 101 punktów. W drugim framie osiągnął 66 punktów w podejściu i prowadził w meczu 2-0. Liang Wenbo wywalczył zwycięstwo w trzeciej partii, ale w ostatnim framie przed przerwą Hawkins wbił trzeciego breaka powyżej pięćdziesięciu punktów (51 pkt) i tym samym pierwsza część spotkania zakończyła się prowadzeniem Anglika 3-1. Po powrocie do stołu do ataku przystąpił Wenbo, który breakami w wysokości 71, 68 i 102 punktów wysunął się na prowadzenie 4-3. W ósmym framie tego pojedynku Barry Hawkins przerwał zwycięską passę Chińczyka doprowadzając do remisu 4-4. Dwie ostatnie partie zdecydowanie wygrane przez Hawkinsa dały mu ostatecznie zwycięstwo w całym spotkaniu 6-4. Najwyższy break spotkania to 102 punkty Lianga Wenbo w siódmej partii meczu^[20].

D. Junhui - R. Day

Mecz ten miał miejsce pierwszego dnia turnieju, równolegle do meczu Maguire - O’Brien. Całe spotkanie było wyrównane i stało na wysokim poziomie. Żaden z zawodników nie dawał oddalić się przeciwnikowi na więcej niż jeden frame przewagi. Sytuacja zmieniła się w ósmej partii spotkania, kiedy to od stanu 4-3 dla Dinga do ataku przystąpił Ryan Day. Do końca meczu nie oddał partii Chińczykowi wygrywając w całym spotkaniu 6-4.^[16]

M. Selby - M. White

Mecz ten został rozegrany 2. grudnia w sesji wieczornej, równolegle do pojedynku Dott - Gould. Pojedynek dwóch Anglików przepełniony był długimi, zaciętymi frame’ami, w których gorszym zawodnikiem okazywał się Michael White. Wprawdzie pierwsza część pojedynku była dość wyrównana, czego odzwierciedleniem jest wynik do przerwy: 2-2. Druga część była już bardziej jednostronna. Dobrze rozpoczął Selby wygrywając piątą partię, jednak szybko nastąpiła odpowiedź White’a, który wygrywając szóstego frame'a utrzymał stan remisu (3-3). Kolejne partie zaś były już zwycięskie dla Marka Selby’ego, który zakończył spotkanie 105-punktowym breakiem - jedynym breakiem powyżej stu punktów i zarazem najwyższym w całym spotkaniu. Wynik spotkania: 6-3 dla Marka Selby’ego^[18].

M. Joyce - A. Carter

S. Bingham - S. Maguire

Pojedynek tych zawodników miał miejsce czwartego dnia turnieju, 4. grudnia, w sesji wieczornej. Lepiej starcie to rozpoczął Bingham, który wygrał dwa pierwsze framy w bardzo pewny sposób. Odpowiedź na tę przewagę przeciwnika była natychmiastowa, Maguire doprowadził do remisu, w wyniku czego stan meczu do przerwy wynosił 2-2. Po przerwie zawodnicy grając wciąż na wysokim poziomie wygrywali seryjnie po dwie partie. W dziewiątym framie Stuart Bingham wbił break 120-punktowy (jedyny break powyżej stu punktów w tym spotkaniu). W kolejnej partii, która okazała się ostatnią w tym meczu, Stuart Bingham rozważnymi podejściami do stołu zakończył całe spotkanie pokonując rywala 6-4.^[23]

M. King - L. Brecel

G. Dott - S. Murphy

Pojedynek tych zawodników odbył się 4. grudnia, w sesji wieczornej. Już na samym początku Shaun Murphy odskoczył rywalowi, wychodząc na prowadzenie 3-0. Ostatnią partię przed przerwą na swoim koncie zapisał Graeme Dott, w wyniku czego zawodnicy schodzili na przerwę przy stanie 3-1. Po powrocie do snookerowego stołu mocnym atakiem rozpoczął Murphy, który w piątej partii tego spotkania wbił breaka w wysokości 130 punktów. W szóstej partii wygrywającym breaka na swoim koncie zapisał Graeme Dott. Kolejne dwa framy wygrał Shaun Murphy, który tym samym wygrał całe spotkanie 6-2.^[23]

J. Higgins - M. Davis

M. Stevens - M. Fu

N. Robertson - B. Hawkins

R. Day - M. Selby

A. Carter - S. Bingham

L. Brecel - S. Murphy

M. Davis - M. Stevens

N. Roberson - M. Selby

A. Carter - S. Murphy

M. Davis - M. Selby

S. Murphy - M. Selby