Turdus Solitarius
Mapa gwazdozbioru
Nazwa łacińska

Turdus Solitarius

Dopełniacz łaciński

Turdi Solitarii[1]

Skrót nazwy łacińskiej

TuS[1]

Charakterystyka
Najjaśniejsza gwiazda

54 Hydrae (4,9m[2][3])

Gwiazdozbiory sąsiadujące
Ilustracja

Turdus Solitarius – historyczny gwiazdozbiór leżący pomiędzy obecnymi konstelacjami Hydry i Wagi. Gwiazdozbiór został utworzony przez Pierre’a Lemonniera w roku 1776 z gwiazd położonych nad „ogonem” Hydry[4][5]. Lemonnier chciał, aby gwiazdozbiór reprezentował dronta samotnego (Pezophaps solitaria) z Rodrigues[4][6], gdyż te ptaki próbował odnaleźć na tej wyspie jego rodak, astronom Alexandre Guy Pingré, przy okazji obserwacji tranzytu Wenus w 1761 roku[4]. Lemonnier nakreślił jednak sylwetkę innego ptaka, podobnego do samicy modraka (Monticola solitarius), dawniej klasyfikowanego w rodzinie drozdowatych (Turdidae). Z opisu wynika, że astronom nie zdawał sobie sprawy, że są to zupełnie różne ptaki[4][1]. Łacińską formę nazwy wprowadził Johann Elert Bode w 1801 r., gwiazdozbiór został pierwotnie opisany po francusku jako Constellation du Solitaire[4].

Gwiazdozbiór nie przyjął się szeroko, choć inni astronomowie również widzieli w tej grupie gwiazd sylwetkę ptaka. W 1807 roku Thomas Young narysował w tym miejscu w swoim atlasie przedrzeźniacza (ang. Mockingbird), a w 1822 r. Alexander Jamieson zilustrował go jako Sowę (łac. Noctua). Sowa miała głowę i ogon zamienione w stosunku do poprzednio rysowanych w tym miejscu ptaków[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 John C. Barentine: The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. Springer, 2015, s. 449. ISBN 978-0-7188-2695-6.
  2. ↑ Phil Harrington: Binocular Universe. Balancing Act. maj 2014. [dostęp 2017-08-24]. (ang.).
  3. ↑ m Hya w bazie SIMBAD (ang.)
  4. 1 2 3 4 5 6 Turdus Solitarius, the solitaire. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
  5. ↑ Shane Horvatin: Turdus Solitarius. the Solitary Thrush. Michigan State University. [dostęp 2017-08-24]. (ang.).
  6. ↑ Turdus Solitarius, the Solitary Thrush. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 418. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Shane Horvatin: Noctua. the Owl. Michigan State University. [dostęp 2017-08-24]. (ang.).
  • Noctua, the Night Owl. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 292–293. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.