Przedrzeźniacze
Mimidae[1]
Bonaparte, 1853
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – przedrzeźniacz ciemny (Dumetella carolinensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

przedrzeźniacze

Rodzaje

zobacz opis w tekście

Przedrzeźniacze[2] (Mimidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes), obejmująca ponad trzydzieści gatunków.

Występowanie

Rodzina obejmuje gatunki występujące wyłącznie na terenie Ameryki[3][4].

Charakterystyka

Ich cechą charakterystyczną, od której wywodzi się ich polska nazwa oraz nazwy w wielu innych językach, jest duża zdolność do naśladowania odgłosów innych ptaków oraz różnych innych dźwięków (ptaki mimetyczne).

Bezpośrednią inspiracją dla Karola Darwina do wysnucia teorii ewolucji były badane przez niego różne formy przedrzeźniacza galapagoskiego występujące na różnych wyspach Archipelagu Galapagos (niekiedy traktowane jako oddzielne gatunki). Wbrew obiegowej opinii nie były to bardziej znane zięby Darwina[5].

Systematyka

Takson ten jest najbliżej spokrewniony ze szpakami (Sturnidae)[6][7][8][9][10][11]. Do rodziny zaliczane są następujące rodzaje[2]:

  • Melanotis
  • Melanoptila – jedynym przedstawicielem jest Melanoptila glabrirostris – przedrzeźniacz czarny
  • Dumetella – jedynym przedstawicielem jest Dumetella carolinensis – przedrzeźniacz ciemny
  • Ramphocinclus – jedynym przedstawicielem jest Ramphocinclus brachyurus – skrzeczek
  • Allenia – jedynym przedstawicielem jest Allenia fusca – łuskopiór ciemnodzioby
  • Margarops – jedynym przedstawicielem jest Margarops fuscatus – łuskopiór żółtodzioby
  • Cinclocerthia
  • Mimus
  • Oreoscoptes – jedynym przedstawicielem jest Oreoscoptes montanus – przedrzeźniacz smugowany
  • Toxostoma

Przypisy

  1. ↑ Mimidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Mimidae Bonaparte, 1853 - przedrzeźniacze - Mockingbirds, thrashers (wersja: 2019-05-22). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-12-20].
  3. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Nuthatches, Wallcreeper, treecreepers, mockingbirds, starlings, oxpeckers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-23]. (ang.).
  4. ↑ Mockingbirds and Thrashers (Mimidae). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  5. ↑ Robert L. Curry: Darwin's Mockingbirds. 2010. [dostęp 2019-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-15)]. (ang.).
  6. ↑ Ch.G. Sibley, B.L. Monroe Jr.: Distribution and Taxonomy of the Birds of the World. New Haven: Yale University Press, 1990. ISBN 0-300-04969-2.
  7. ↑ F.K. Barker. Monophyly and relationships of wrens (Aves: Troglodytidae): a congruence analysis of heterogeneous mitochondrial and nuclear DNA sequence data. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 31, s. 486-504, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.08.005. (ang.).
  8. ↑ Alice Cibois, Joel Cracraft. Assessing the passerine "Tapestry": phylogenetic relationships of the Muscicapoidea inferred from nuclear DNA sequences. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 32 (1), s. 264–273, 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2003.12.002. (ang.).
  9. ↑ G. Voelker, G.M. Spellman. Nuclear and mitochondrial DNA evidence of polyphyly in the avian superfamily Muscicapoidea. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 30 (2), s. 386–394, 2004. DOI: 10.1016/S1055-7903(03)00191-X. (ang.).
  10. ↑ I.J. Lovette, D.R. Rubenstein. A comprehensive molecular phylogeny of the starlings (Aves: Sturnidae) and mockingbirds (Aves: Mimidae): Congruent mtDNA and nuclear trees for a cosmopolitan avian radiation. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 44 (3), s. 1031-1056, 2007. DOI: 10.1016/j.ympev.2007.03.017. (ang.).
  11. ↑ S. Treplin, R. Siegert, Ch. Bleidorn, H.S. Thompson, R. Fotso, R. Tiedemann. Molecular phylogeny of songbirds (Aves: Passeriformes) and the relative utility of common nuclear marker loci. „Cladistics”. 24 (3), s. 328-349, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2007.00178.x. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.