tramwaj wodny | |
Statek wycieczkowy „Rusałka” – dawna szczecińska „Margitka” | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Lokalizacja | |
Operator |
1960–1963: MPK Szczecin, |
Liczba linii |
1960–1963: 2, |
Lata funkcjonowania |
1960–1963, |
Roczna liczba pasażerów |
251 200 (1962) |
Infrastruktura | |
Liczba przystanków |
1960–1963: 9, |
Tabor | |
Liczba pojazdów |
1960–1963: 2, |
Strona internetowa |
Tramwaj wodny w Szczecinie (w latach 1960–1963 także hydrobus) – system transportu wodnego, który funkcjonował w latach 1960–1963 i 2017–2021 w Szczecinie.
Historia
Początki historii tramwaju wodnego w Szczecinie sięgają zimy 1958 r., kiedy z inicjatywy ówczesnego dyrektora MZK Szczecin Zygmunta Klonka polska delegacja udała się do Węgierskiej Republiki Ludowej w celu zapoznania się z ofertą sprzedaży dwóch statków[1]. Ostatecznie z uwagi na specyfikę polskich warunków eksploatacji podjęto decyzję o zamówieniu dwóch fabrycznie nowych statków. Ich dostawa miała miejsce w maju 1960 r. drogą lądową do Gliwic, a następnie Odrą do Szczecina[2]. Z powodu braku zgody Żeglugi Szczecińskiej na wykorzystanie dworca morskiego, przystań zlokalizowano na nabrzeżu w sąsiedztwie mostu Długiego. Infrastrukturę przystani stanowiły trzy stare wagony tramwajowe, które przebudowano odpowiednio na kasę biletową, poczekalnię i bar[3]. Tramwaj wodny cieszył się w Szczecinie dużym zainteresowaniem. 18 lipca 1963 r. Miejska Rada Narodowa podjęła jednak decyzję o likwidacji systemu i przekazaniu statków Żegludze Szczecińskiej[4]. Powodem miała być chęć likwidacji konkurencji między MZK a przedsiębiorstwami zajmującymi się żeglugą na Odrze[1].
15 lipca 2017 r. reaktywowano tramwaj wodny w Szczecinie z wykorzystaniem zbudowanego w szczecińskiej stoczni jachtowej katamaranu „Enterprise”, na sezonowej trasie okrężnej z przystani przy Bulwarze Piastowskim wokół Wyspy Grodzkiej[5][6][7]. Po raz ostatni rejsy odbyły się w 2021 r.[7]
Linie
Pierwszy system obejmował dwie linie zwykłe (Most Długi – Stocznia Parnica/Centrala CPN oraz Most Długi – Elewator Ewa) a także sezonowe linie turystyczne: do brzegów Regalicy na wysokości Jeziora Szmaragdowego, Dąbia, Lubczyny, na Wielką Kępę (do Plaży Mieleńskiej) i Inoujścia oraz linię kursującą po szczecińskim porcie[1].
Flota
Flotę w latach 1960–1963 stanowiły dwa statki o nazwach „Juliszka” i „Margitka”.
Nazwa | Opis | Zdjęcie |
---|---|---|
„Margitka” | Pierwszy z zakupionych statków. Na początku 1963 r. pierwotne białe malowanie zmieniono na biało-niebiesko-pomarańczowe. Zmieniono je z powrotem na białe w kwietniu 1963 r. Na początku lat 70. XX wieku wycofany z eksploatacji. W 1971 r. wymagający remontu statek odkupiło od Żeglugi Szczecińskiej miasto Kruszwica wraz z lokalnym oddziałem PTTK[8]. Po przeprowadzeniu napraw statek przemianowano na „Rusałka” i wykorzystywano do przewożenia turystów po jeziorze Gopło. Pozostawał w eksploatacji jeszcze w 2021 r.[9] | |
„Juliszka” | Drugi z zakupionych statków. Na początku lat 70. XX wieku wycofany z ruchu[9], dalsze losy nie są znane. |
Przypisy
- 1 2 3 Dariusz Wołoszczuk , Hydrobusy „Juliszka” i „Margitka” [online], swiatowy.org [dostęp 2023-01-20] (pol.).
- ↑ Głos Ziemi Cieszyńskiej, 1960, Nr 19 (207), 13 maja 1960, s. 1 [dostęp 2023-01-26] .
- ↑ Tramwajem po Odrze [online], sedina.pl [dostęp 2023-01-20] (pol.).
- ↑ Encyklopedia: Historia komunikacji w Szczecinie w latach 1945–2005 [online], Serwis KOMIS [dostęp 2023-01-20] (pol.).
- ↑ Redakcja, Tramwaj wodny w Szczecinie już działa. Połączył dwa brzegi Odry [WIDEO] [online], Szczecin Nasze Miasto, 15 lipca 2017 [dostęp 2023-02-02] (pol.).
- ↑ Estera Zoc-Firlik , Jak kursuje szczeciński tramwaj wodny? [online], infoludek.pl [dostęp 2023-02-02] (pol.).
- 1 2 Tramwaj Wodny SZCZECIN - Bulwary - Starówka [online], www.tramwajwodny.szczecin.pl [dostęp 2023-02-02] .
- ↑ Twoja Kruszwica: Hydrobus Rusałka ex Margitka od Dunaju poprzez Odrę na Gopło. – Portal Historii i Współczesności Kruszwicy [online], twojakruszwica.tk [dostęp 2023-01-20] .
- 1 2 Statek „Rusałka” pływa już 50 lat po legendarnym Gople. [online] [dostęp 2023-01-20] (pol.).
Bibliografia
- Dariusz Wołoszczuk , Hydrobusy „Juliszka” i „Margitka” [online], swiatowy.org [dostęp 2023-01-20] (pol.).