Zespół budynków zajezdni Oberwiek, obecnie siedziba Szczecińskiego Centrum Przedsiębiorczości. | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
Oberwiek 86/89 |
Data założenia |
25 marca 1879 |
Data likwidacji |
31 lipca 1937 |
Dyrektor |
ostatni: Kurt Vossius |
Dane finansowe | |
Kapitał zakładowy |
1 050 000 DM |
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej | |
53°25′01″N 14°32′56″E/53,417000 14,549000 |
Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft (SSEG, Towarzystwo Szczecińskich Kolei Ulicznych) – nieistniejące szczecińskie przedsiębiorstwo transportowe, które w latach 1879–1937 zajmowało się obsługą linii tramwajowych i autobusowych na terenie miasta.
Historia
Era tramwajów konnych
25 marca 1879 na walnym zgromadzeniu powołano do życia przedsiębiorstwo Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft wraz z pierwszą radą nadzorczą. Na stanowisko pierwszych dyrektorów powołano Christiana Grote i Alberta Klitzinga[1]. 22 sierpnia tego samego roku zorganizowano inauguracyjny przejazd tramwajem od zajezdni Westend do Elysium, a dzień później na tej trasie otwarto pierwszą linię tramwajów konnych o długości 5,03 km[1]. Drugą zajezdnię tramwajową, Züllchow, wzniesioną równoległe z pierwszą i przypisano do linii Frauendorf – Odertor. W latach 1885–1886 powstała jeszcze zajezdnia Oberwiek dla linii Cap Cherie – Dampfschiffsbollwerk[2]. W 1896 r. SSEG podpisało z firmą AEG umowę na elektryfikację systemu tramwajowego[3]. Rok później zlikwidowano zajezdnię Züllchow.
W 1897 r. kursowały trzy linie tramwaju konnego:
- Elysium – Luisenstraße – Oberwiek/Bahnhof – Cap Chérie
- Bellevue – Berliner Tor – Grabow – Frauendorf
- Falkenwalder Straße – Breite Straße – Dampfschiffbollwerk
W 1898 r. powstała zajezdnia Frauendorf (po 1945 r. Golęcin)[4].
Era tramwajów elektrycznych
Proces elektryfikacji linii tramwajowych zakończono w 1900 r. W latach 1912–1913 wzniesiono zajezdnię Nemitz (po 1945 r. Niemierzyn)[5].
W 1912 r. przedsiębiorstwo obsługiwało linie:
- 1 (żółta) Neu Westend – Altdammer Straße
- 2 (szara) Berliner Tor – Hauptfriedhof
- 3 (pomarańczowa) Hauptbahnhof – Eckerberger Wald
- 4 (zielona) Tiergarten – Arndtplatz/Grünstraße
- 5 (niebieska) Alleestraße – Dunzig-Fähre
- 6 (biała) Hauptbahnhof – Grenzstraße/Pölitzer Straße
- 7 (czerwona) Bellevuestraße – Frauendorf
- 8 (czarna) Schinkelplatz – Birkenallee/Grabower Straße
W 1926 r. SSEG zakupiło działkę przy Altdammer Straße z zamiarem wybudowania na niej warsztatów tramwajowych; planu nie zrealizowano z powodu zbyt wysokich kosztów budowy[6].
Pod koniec 1930 r. przedsiębiorstwo obsługiwało linie:
- 1 Rennbahn – Flughafen
- 2 Berliner Tor – Wendorf
- 3 Pommerensdorf – Eckenberger Wald
- 4 Hauptbahnhof – Krankenhaus
- 5 Braunsfelde – Dunzig
- 6 Hauptbahnhof – Zabelsdorf
- 7 Bellevue – Gotzlow
W 1934 r. oddano do użytku zajezdnię West (po 1945 r. Pogodno)[7]. 31 lipca 1937 r. Stettiner Straßen-Eisenbahn-Gesellschaft połączono ze Stettiner Elektrizitätswerke i utworzono spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Stettiner Stadtwerke[8].
Przypisy
- 1 2 Gustav Kemmann , 50 Jahre Stettiner Strassenbahn 1879–1929, Książnica Pomorska, Szczecin 1929, s. 27 (niem.).
- ↑ Encyklopedia: Historyczna zajezdnia przy ulicy Kolumba [online], Serwis KOMIS [dostęp 2021-03-01] (pol.).
- ↑ Encyklopedia: Historyczna zajezdnia przy ulicy Piotra Skargi [online], Serwis KOMIS [dostęp 2021-03-01] (pol.).
- ↑ Encyklopedia: Zajezdnia Golęcin [online], Serwis KOMIS [dostęp 2021-03-01] (pol.).
- ↑ Encyklopedia: Zajezdnia Niemierzyn [online], Serwis KOMIS [dostęp 2021-03-01] (pol.).
- ↑ Kemmann, s. 77
- ↑ Encyklopedia: Zajezdnia Pogodno [online], Serwis KOMIS [dostęp 2021-03-01] (pol.).
- ↑ Tramwaje elektryczne 1897–1945, [w:] Remigiusz Grochowiak , Mirosław Janiak , Tramwaje w Szczecinie: 1897–1945, wyd. 1, Poznań: KOLPRESS, 2019, s. 237, ISBN 978-83-943075-7-8, OCLC 1126644897 [dostęp 2021-03-01] .