| ||||
| Szu w hieroglifach |
| bóg powietrza, życiodajne tchnienie, dawca orzeźwiającego wiatru północnego | |
 | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Żona | |
| Dzieci | |
Szu – w mitologii egipskiej bóg powietrza, mąż Tefnut (córki Neit), ojciec ziemi – Geba i nieba – Nut. Był pierwszym zdecydowanie męskim bytem. Bóg powietrza, którego imię oznaczało pustkę. Powstał on z Atuma drogą masturbacji[1], jako tchnienie, które wyszło z nosa stwórcy. Szu uosabiał tchnienie życiodajne i był dawcą orzeźwiającego wiatru północnego. Funkcją Szu było rozdzielanie ziemi od nieba. Szu wyobrażany był jako mężczyzna o rozpostartych skrzydłach, trzymający w rękach symbole życia i powietrza.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Joanna Ciślewska (red.), Starożytni Egipcjanie, 2007, s. 16, ISBN 978-83-89840-03-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.