 Wapienna urna kanopska z wizerunkiem Duamutefa | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Teren kultu | |
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Rodzeństwo | |
Duamutef (eg. Dwȝ.mw.t⸗f, dosł. „Modlitwa Jego Matki”) – staroegipskie opiekuńcze bóstwo pogrzebowe, jeden z synów Horusa.
Jako jeden z opiekunów zmarłego w drodze w zaświaty, czczony już w okresie Starego Państwa, a od czasów Nowego Państwa przedstawiany jako człowiek z głową szakala (podobnie jak Anubis). W urnie kanopskiej z jego wizerunkiem przechowywano żołądek zmumifikowanej osoby. Ośrodek kultu znajdował się w Hierakonpolis[1].
Wraz z trzema pozostałymi synami Horusa kojarzony z czterema stronami świata, wśród których symbolizował wschód (stąd zwyczaj umieszczania od epoki Średniego Państwa ich wyobrażeń oraz imion w czterech rogach sarkofagów)[2].
W Księdze umarłych porównywany wraz z braćmi do wnętrzności (wręgów) niebiańskiej łodzi przenoszącej zmarłego (rozdział 99), przede wszystkim jednak wymieniany wśród postaci towarzyszących Horusowi (rozdział 112, 113)[3].
Przypisy
- ↑ Albertyna Dembska: Kultura starożytnego Egiptu. Słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995.
- ↑ Manfred Lurker: Bogowie i symbole starożytnych Egipcjan. Warszawa: Wydawnictwo Czytelnik, 1995, s. 97.
- ↑ Tadeusz Andrzejewski: Księga umarłych piastunki Kai. Papirus ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie nr 21884. Warszawa: Muzeum Narodowe w Warszawie, 1951, s. 34, 42, 43.