Stanisław Potocki

Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1906 Sambor
Data i miejsce śmierci	25 września 1986 Sanok
Przewodniczący Prezydium MRN w Sanoku
Okres	od 15 lutego 1958 do 5 listopada 1959
Poprzednik	Andrzej Szczudlik
Następca	Tadeusz Wojtowicz
Odznaczenia

Stanisław Potocki (ur. 30 kwietnia 1906 w Samborze, zm. 25 września 1986 w Sanoku) – nauczyciel, dyrektor szkoły, Przewodniczący Prezydium MRN w Sanoku, fotograf, działacz i sędzia sportowy.

Życiorys

Grobowiec Marii i Stanisława Potockich w Sanoku

Urodził się 30 kwietnia 1906 w Samborze jako syn Mariana i Rozalii z domu Lerch^[1][2]. W rodzinnym Samborze uczęszczał do szkoły powszechnej i do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego, gdzie w 1927 zdał maturę. Uzyskany przez niego dyplom egzaminu dojrzałości uprawniał do tymczasowego nauczania w szkołach powszechnych. Następnie, zwolniony ze służby wojskowej, był zatrudniony jako nauczyciel w szkole powszechnej w Pakoszówce^[2], po czym jako kierownik w dwuklasowej szkole w Sanoczku. Ukończył Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Poznaniu i uzyskał kwalifikacje do nauczania w szkołach powszechnych. Od 1938 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w szkole powszechnej im. Tadeusza Kościuszki w dzielnicy Posada w Sanoku oraz jako instruktor wychowania fizycznego przy sanockim Inspektoracie Szkolnym. Po wybuchu II wojny światowej w czasie trwającej okupacji niemieckiej 1939-1945 prowadził zakład fotograficzny.

Po zakończeniu wojny ponownie był kierownikiem Publicznej Szkole Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki od 1945 do 1949^[3][4]. Na przełomie 1951/1952 uzyskał potwierdzenie kwalifikacji nauczycielskich. Jednocześnie podjął pracę w sanockich szkołach mechanicznych powstałych przy Fabryce Wagonów (późniejszy Zespół Szkół Mechanicznych i Zespół Szkół nr 2): od 1946 był nauczycielem kontraktowym wychowania fizycznego, a od 1949 nauczycielem etatowym. Równolegle od 1952 do 1955 był dyrektorem szkoły mechanicznej^[5]. W październiku 1953 wraz z nauczycielem szkoły Edwardem Lichnowskim był założycielem klubu sportowego przy Technikum Budowy Samochodów, początkowo o charakterze szkolnym, później przemianowany na Międzyszkolny Klub Sportowy „Zryw” Sanok^[6]. Ze stanowiska dyrektora odszedł na własną prośbę w 1955, po czym przez 16 lat pozostawał nadal nauczycielem wychowania fizycznego.

Po wyborach ze stycznia 1958 został wybrany radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku z listy Frontu Jedności Narodu. Od 15 lutego 1958 do 5 listopada 1959 pełnił stanowisko przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku. Jego nieetatowym zastępcą był Andrzej Szczudlik^[7] (poprzednik na posadzie przewodniczącego MRN)^[8]. Zrezygnował z tej funkcji pod koniec 1959^[9] w odpowiedzi na krytykę swojej działalności (zarzucano mu opieszałość w realizacji zadań). Następnie ponownie pracował jako nauczyciel. Od 1959 do 1961 był ławnikiem ludowym w sądzie powiatowym w Sanoku. Działał w zespole artystycznym przy Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”. Był sędzią sportowym w klasie państwowej w dyscyplinach lekkiej atletyki i narciarstwa oraz sędzią międzynarodowym w narciarstwie. W latach 70. był przewodniczącym komitetu obwodowego nr 13 w ramach samorządu mieszkańców^[10].

Od 1929 jego żoną była Maria (1902-1991, córka Tadeusza Dworskiego^[11], także nauczycielka)^[2][1]. Mieli syna Jerzego (1931-2018, pracownik Autosanu^[12][13][14]), córkę Annę Potocką-Hoser (1934-1999, naukowiec)^[15]. Był spowinowacony z rodziną Beksińskich; siostrą jego żony była Stanisława, żona Stanisława Beksińskiego (świadek na ślubie Stanisława Potockiego), matka Zdzisława^[13]. Zmarł 25 września 1986^{[uwaga 1]}. Stanisław i Maria Potoccy zostali pochowani w grobowcu na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977^[10], odznaczony jako pierwszy nauczyciel szkół mechanicznych w Sanoku)
• Brązowa Odznaka „W Służbie Narodu” (1975)^[16]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983)^[17]
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)^[18]
• Dyplom za zaangażowanie w działalność kulturalną (1979)^[19]
• Srebrna odznaka Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego (1984)^[20]

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.brak strony w książce
• Niektórzy z grona. Stanisław Potocki. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 224-226. ISBN 83-87450-00-6.
• Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 346, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
• Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 492. ISBN 978-83-60380-26-0.
• Magdalena Grzebałkowska: Beksińscy. Portret podwójny. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 2014. ISBN 978-83-240-2874-0.
• Olga Ptak (oprac.): Zdzisław Beksiński. Listy do Jerzego Lewczyńskiego. Gliwice: Muzeum w Gliwicach, 2014, s. 1-742. ISBN 978-83-89856-71-5.