Ryszard Grzebień
Ilustracja
Ryszard Grzebień (2014)
Data urodzenia

1937

Naczelnik Miasta Sanoka
Okres

od 27 marca 1979
do 29 grudnia 1989

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Wiesław Skałkowski

Następca

Witold Przybyło

Odznaczenia
Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976-2016) Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej” Srebrna odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi” (1961–1984) Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”

Ryszard Grzebień (ur. 1937) – polski działacz komunistyczny PZPR, Naczelnik Miasta Sanoka.

Życiorys

W Sanoku ukończył szkołę podstawową i w 1956 Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku[1]. Był pracownikiem PUPiK „Ruch”, a od 1962 zatrudniony w administracji powiatowej. Został członkiem PZPR. W 1965 był organizatorem Zarządu Gospodarki Terenami, od 1972 kierownik Wydziału Gospodarki Komunalnej, Przestrzennej, Ochrony Środowiska i Komunikacji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku. W 1973 został zastępcą naczelnika miasta Sanoka. W 1974 został członkiem komisji ds. odznaczeń w Sanoku[2]. Od 1976 do 1978 pełnił funkcję dyrektora Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska w Urzędzie Wojewódzkim w Krośnie. W 1978 po raz drugi został zastępcą naczelnika miasta Sanoka, Wiesława Skałkowskiego, a po jego ustąpieniu 27 marca 1979 został naczelnikiem miasta Sanoka. W grudniu 1979 został członkiem egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku[3]. Funkcję naczelnika Sanoka pełnił w latach 80., ostatnim dziesięcioleciu istnienia PRL. Był działaczem PZPR[4]. 29 grudnia 1989 na wniosek Komitetu Obywatelskiego Miejska Rada Narodowa w Sanoku odwołała Ryszarda Grzebienia z funkcji naczelnika miasta[5][6].

Został wiceprzewodniczącym Komitetu Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980[7]. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka w latach 1981-1987 (wybrany ponownie w styczniu 1983[8])[9][10], w czerwcu 1987 wybrany członkiem zarządu[11]. Został członkiem prezydium powołanej podczas stanu wojennego 16 września 1982 Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[12]. Z inicjatywy R. Grzebienia w 1982, ulicy na Białej Górze w Sanoku nadano imię 26 Pułku Piechoty[13]. 19 września 1987 został zastępcą przewodniczącego Komitetu Społecznego ORMO w Sanoku[14].

Według informacji upublicznionych w 1992 przez Komitet Obywatelski w Sanoku Ryszard Grzebień miał po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce uczestniczyć w dniu 13 lutego 1982 w posiedzeniu zespołu ds. oceny kadry pedagogicznej szkól i placówek oświatowo-wychowawczych w Sanoku, powołanego celem weryfikacji nauczycieli w tym mieście[15][16][17][18].

Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady powiatu sanockiego w wyborach samorządowych 2002 startując z listy Koalicyjny Komitet Wyborczy SLD – Unia Pracy[19] oraz w wyborach samorządowych 2006[20] startując z listy Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej[21].

Został prezesem Stowarzyszenia Ogrodów Działkowych Region Bieszczadzki w Krośnie[22]. W 2014 minister obrony narodowej awansował go do stopnia młodszego chorążego[23].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-08-17].
  2. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 241-242, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  3. ↑ Aleksander Żmuda – I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (165) z 20-31 grudnia 1979. Sanocka Fabryka Autobusów.
  4. ↑ Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2015)].
  5. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 960.
  6. ↑ R. Grzebień odwołany ze stanowiska naczelnika miasta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 (508) z 1-10 stycznia 1990. Sanocka Fabryka Autobusów.
  7. ↑ Komitet Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 8.
  8. ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (263) z 1-10 marca 1983. Sanocka Fabryka Autobusów.
  9. ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
  10. ↑ Zbigniew Koziarz. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka (1904–1994). „Rocznik Sanocki”. VII, s. 14, 1995. ISSN 0557-2096.
  11. ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10 lipca 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
  12. ↑ Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 14 (248) z 1-10 października 1982. Sanocka Fabryka Autobusów.
  13. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 281-282, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  14. ↑ Wiesław Koszela. 42 lata na straży ładu i porządku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 28 (427) z 1-10 października 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
  15. ↑ „Zespół w składzie: Ryszard Grzebień – naczelnik miasta, Ryszard Borowiec – dyrektor Zespołu Szkół Ekonomicznych, Stanisław Prokop – dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych, Stanisław Obara – dyrektor II LO, Andrzej Brygidyn – dyrektor SP-7 Zygmunt Skałkowski – inspektor oświaty i wychowania na posiedzeniu w dniu 13 lutego 1982 r. po szczegółowej analizie stanu pracy i nastrojów w zespołach nauczycielskich oraz po zapoznaniu się z opiniami o nauczycielach sporządzonymi przez dyrektorów szkół postanowił skierować do Kuratorium Oświaty i Wychowania wnioski wobec 24 nauczycieli (wśród nich byli m.in. Wiesława Kotulska i Jerzy Pawliszewski z II LO oraz Jerzy Tarnawski z ZSM). Por. Stanisław Siwak. Trędowaty. „Nowiny”, s. 3, Nr 21 z 24 stycznia 1990. Stanisław Siwak. Trędowaty?. „Nowiny”, s. 3, Nr 177 z 9 września 1992. Marian Struś. Polowanie z nagonką. „Podkarpacie”, s. 8, Nr 46 z 11 listopada 1992. Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-11-24].
  16. ↑ Stanisław Siwak. Trędowaty?. „Nowiny”, s. 3, Nr 177 z 9 września 1992.
  17. ↑ Andrzej Brygidyn. Trędowaty. Kto weryfikował?. „Nowiny”, s. 3, Nr 197 z 7 października 1992.
  18. ↑ Zmiany w Sanoku. Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-09-30].
  19. ↑ Wybory do rad powiatów: wyniki głosowania i wyniki wyborów. Powiat sanocki, województwo podkarpackie. Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Okręg wyborczy nr 3. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-07-27].
  20. ↑ Wyniki głosowania na kandydata w obwodach. Ryszard Grzebień. wybory2006.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-08-17].
  21. ↑ Lista nr 16. Kandydaci do Rady Powiatu. tpsizs.sanok.biz. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2014)].
  22. ↑ Dane firmy: STOWARZYSZENIE OGRODÓW DZIAŁKOWYCH REGION BIESZCZADZKI, KROSNO. infoveriti.pl. [dostęp 2014-08-17].
  23. ↑ Święto Wojska Polskiego w Sanoku. sanok.pl, 14 sierpnia 2013. [dostęp 2014-08-17].
  24. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 295, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  25. ↑ W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 31 (466) z 1-10 listopada 1988. Sanocka Fabryka Autobusów.
  26. ↑ Józef Ząbkiewicz. Dar miasta dla harcerzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 13 (484) z 1–10 maja 1989.
  27. ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23-24 (92-93), s. 1, 15-31 grudnia 1977.
  28. ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978.
  29. ↑ Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
  30. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 271, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  31. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 279, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  32. ↑ Echa jubileuszu Obrony Cywilnej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 11 (374) z 10-20 kwietnia 1986. Sanocka Fabryka Autobusów.

Bibliografia

  • Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
  • Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 348-349, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.