Szkieletnica
Ilustracja
Szkieletnica pomarańczowa na pniaku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

Incrustoporiaceae

Rodzaj

szkieletnica

Nazwa systematyczna
Skeletocutis Kotl. & Pouzar
Česká Mykologie 12(2): 103 (1958)
Typ nomenklatoryczny

Skeletocutis amorpha (Fr.) Kotl. & Pouzar 1958

Budowa mikroskopowa: A, B – strzępka szkieletowa i strzępki generatywne w tramie, C – hymenium, D – trama, E,F,G – podstawki

Skeletocutis Kotl. & Pouzar (szkieletnica) – rodzaj grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)[1].

Charakterystyka

Grzyby kortycjoidalne o owocniku jednorocznym lub wieloletnim, rozpostartym lub siedzącym, o barwie białej lub kremoworóżowej do liliowej, często lekko odbarwiający się po wyschnięciu. Hymenofor poroidalny, pory zwykle małe, u wielu gatunków z gęstą, chrzęstną strefą powyżej warstwy rurek. System strzępkowy dimityczny do trimitycznego, strzępki generatywne ze sprzążkami, często inkrustowane, szczególnie na przegrodach, strzępki szkieletowe szkliste. Cystyd brak, u większości gatunków występują cystydiole. Podstawki maczugowate 4-sterygmowe ze sprzążką bazalną. Bazydiospory cylindryczne do elipsoidalnych, gładkie, szkliste, nieamyloidalne. Powodują białą zgniliznę drewna[2].

Skeletocutis jest morfologicznie spokrewniony z rodzajami Diplomitoporus i Antrodiella. Rodzaje te mają taki sam dimityczny system strzępkowy ze strzępkami szkieletowymi, strzępki generatywne ze sprzążkami, gładkie i nieamyloidalne bazydiospory, brak cystyd i również powodują białą zgniliznę drewna. Skeletocutis odróżnia się tylko drobno inkrustowanymi strzępkami generatywnymi[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy nazwy naukowej: Incrustoporia Domański, Leptotrimitus Pouzar[3].

Polską nazwę nadał Stanisław Domański w 1967 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako huba, żagiew, białak, mąkosa, powleczka[4].

Gatunki występujące w Polsce:

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Wykaz gatunków i nazwy polskie według W. Wojewody[4] i innych[5].

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-19].
  2. 1 2 S.P. Gorjón, Genera of corticioid fungi: keys, nomenclature and taxonomy, „Studies in Fungi”, 5 (1), 2020, s. 277, DOI: 10.5943/sif/5/1/12 [dostęp 2023-09-07] (ang.).
  3. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-02-15].
  4. 1 2 Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  5. 1 2 3 Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-10-21] (pol.).
  6. ↑ W. Wojewoda nie podaje polskiej nazwy, synonimizując ten gatunek ze Skeletocutis odora, jednak według Index Fungorum jest to odrębny takson.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.