Szkieletnica biaława

Owocnik rozpostarto-odgięty
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	żagwiowce
Rodzina	Incrustoporiaceae
Rodzaj	szkieletnica
Gatunek	szkieletnica biaława
Nazwa systematyczna
Skeletocutis nivea (Jungh.) Jean Keller Persoonia 10(3): 353 (1979)

Młody, rozpostarty owocnik

Szkieletnica biaława (Skeletocutis nivea (Jungh.) Jean Keller) – gatunek grzybów z rzędu żagwiowców (Polyporales)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Skeletocutis, Incrustoporiaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy gatunek ten został opisany w 1839 r. przez F. W. Junghuhna jako Polyporus niveus. Do rodzaju Skeletocutis przeniósł go Jean Keller w 1979 r^[1].

Niektóre synonimy nazwy naukowej^[2]:

Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003 r., Stanisław Domański w 1965 r. opisywał ten gatunek pod nazwą białak półkonsolowaty^[3].

Morfologia

Owocnik jednoroczny, rozpostarty lub rozpostarto-odgięty, tworzący półeczkowate „kapelusiki”, rzadko tylko tworzy owocniki siedzące. Owocniki występują pojedynczo lub w grupach. Powierzchnia górna ma barwę od białej do kremowej, jest naga lub delikatnie owłosiona. Hymenofor rurkowaty, o barwie od białej do kremowej. Rurki mają długość do 2 mm. Pory okrągławe, bardzo drobne: na jednym milimetrze mieści się ich 8–10. Miąższ biały, o grubości do 5 mm, odróżnia się wyraźnie od warstwy rurek^[4].

Cechy mikroskopowe

Podstawki z zaciskami, grubościenne, o rozmiarach 10–14 × 3,5–5 um. Na jednej powstają po 4 bezbarwne, nieamyloidalne bazydiospory. Mają kiełbaskowaty kształt i rozmiary 4–5 × 0,5–1 um. Cystyd brak, z rzadka występują cystydiole o rozmiarach 10–12 x 3–4 um^[4].

Występowanie i siedlisko

Na świecie szeroko rozprzestrzeniony. Najwięcej stanowisk podano z Europy i Ameryki Północnej, ale jego występowanie potwierdzono także w Ameryce Środkowej i Południowej, Japonii, Afryce i Nowej Zelandii^[5].

Grzyb nadrzewny, saprotrof. Występuje na martwym drewnie w lasach – na pniach i opadłych gałęziach, głównie na drewnie liściastym. Owocniki wytwarza od kwietnia do października^[3]. Obserwowano występowanie na takich drzewach i krzewach, jak: klon, kasztanowiec, olcha, brzoza, kasztan, dereń, leszczyna, głóg, szczodrzeniec, eukaliptus, buk, jesion, orzech włoski, jabłoń, chmielograb, Pittosporium, platan, topola, śliwa, grusza, robinia, dąb, wierzba, bez, jarząb, lipa i wiąz, w kilku przypadkach na świerku^[4], a w Polsce również na jodle^[3].

Znaczenie

Saprotrof, powoduje białą zgniliznę drewna^[4].

Przypisy