Schronisko PTT w Orowie
Ilustracja
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskidy Brzeżne, Beskidy Lesiste, Karpaty

Wysokość

ok. 800 m n.p.m.

Data otwarcia

1930

Data zamknięcia

1935

Właściciel

Oddział w Drohobyczu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „schronisko w Orowie”
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich
Mapa konturowa Beskidów Wschodnich, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „schronisko w Orowie”
Ziemia49°13′00″N 23°27′41″E/49,216667 23,461389

Schronisko PTT w Orowie (także: schronisko pod Ciuchowym Działem) – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne położone na wysokości ok. 800 m n.p.m.[1] we wsi Orów w Beskidach Brzeżnych.

Po utworzeniu w 1930 roku Oddziału Drohobycko-Borysławskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego wynajął on od przedsiębiorstwa Gazolina S.A. z Borysławia niewielki domek, który przystosowano do funkcji schroniska. Położony był on przy szybie naftowym znajdującym się w administracyjnych granicach Orowa, około półtora–dwóch kilometrów na wschód od szczytu Ciuchowego Działu (na jego bezleśnych zboczach) i niespełna pół kilometra od potoku Ropiany[2][3][4]. Początkowo nocować w nim mogło zaledwie osiem osób (cztery łóżka i cztery sienniki)[5][6], jednak już po roku oferowało 15 miejsc na łóżkach i dalszych 12 na siennikach. Obiekt zagospodarowany był całorocznie – jego zarządcą został Mikołaj Duszyński. Przy schronisku działał niewielki bufet oferujący ciepłe posiłki, a budynek posiadał też połączenie telefoniczne[1][3][6][7][8]. W 1932 roku został odnowiony[9]. Schronisko nosiło imię Mieczysława Karłowicza[10].

Po tym, jak w 1935 roku Oddział objął w zarząd budynek położony pod samym szczytem Ciuchowego Działu, schronisko zostało przeniesione w nową lokalizację[6][11].

Niezależnie od opisanego wyżej, w Orowie w okresie międzywojennym (co najmniej w latach 1937–1938) funkcjonowało także niewielkie schronisko prowadzone przez Sekcję Narciarską Żydowskiego Towarzystwa Gimnastyczno-Sportowego Betar z Drohobycza. Oferowało ono 10 miejsc noclegowych na łóżkach[6][12][13].

Szlaki turystyczne

Przypisy

  1. 1 2 3 Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1932–1933, rok V, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1932, s. 95 (pol.).
  2. ↑ Henryk Gąsiorowski, Kronika | Piśmiennictwo | „Bieszczady i Gorgany“, Mapa znakowanych szlaków turystycznych od Ustrzyk Górnych po Rafajłowę; opracowali dr. A. Zieliński i A. Wasung, Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (11), Kraków: Gebethner i Wolff, 1933, s. 295 (pol.).
  3. 1 2 3 Henryk Gąsiorowski, Przewodnik po Beskidach Wschodnich, t. I, cz. 1: Bieszczady, Lwów — Warszawa: Książnica-Atlas, 1933, s. 128 (pol.).
  4. 1 2 Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Skole (pas 52, słup 37), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1935 (pol.).
  5. ↑ Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 marca 1930 do 28 lutego 1931 r. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (9), Kraków: Gebethner i Wolff, 1931, s. XXIX, wkładka „SCHRONISKA P. T. T. w r. 1930” (pol.).
  6. 1 2 3 4 Ryszard Bogdziewicz, Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 216, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC 956614813 (pol.).
  7. 1 2 Emil Stolfa, Jan Czerwiński, Sprawozdanie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z działalności za czas od 1 kwietnia 1931 do 31 marca 1932 roku. Jan Gwalbert Pawlikowski, Walery Goetel (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny i Oddział Lwowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (10), Kraków: Gebethner i Wolff, 1932, s. XI, wkładka „SCHRONISKA P. T. T. w r. 1931” (pol.).
  8. ↑ Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1933–1934, rok VI, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1933, s. 127 (pol.).
  9. ↑ Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1. IV. 1932 r. do 31. III. 1933 r., Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1933, s. 27 (pol.).
  10. ↑ Zobacz: szyld na fotografii schroniska, Plik:Schronisko w Orowie.jpg.
  11. ↑ Sprawozdanie z działalności Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie za okres od 1. IV. 1934 r. do 31. III. 1935 r. oraz finansowe za rok 1934., Kraków: Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, 1935, s. 18 (pol.).
  12. ↑ Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1937–1938, rok X, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 78 (pol.).
  13. ↑ Stanisław Faecher (red.), Informacyjny kalendarz narciarski na sezon 1938–1939, rok XI, Kraków: Polski Związek Narciarski, 1938, s. 248 (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.