Polytelis[1]
Wagler, 1832[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – księżniczka słoneczna (P. anthopeplus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

papugi wschodnie

Plemię

Psittaculini

Rodzaj

Polytelis

Typ nomenklatoryczny

Psittacus barrabandii Swainson, 1821 (= Psittacus swainsonii Desmarest, 1826)

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Polytelis – rodzaj ptaków z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Australii[8].

Morfologia

Długość ciała 40–45 cm; masa ciała 114–157 g[8].

Systematyka

Etymologia

  • Polytelis (Polyteles): gr. πολυτελης polutelēs „znakomity”, od πολυς polus „więcej”; τελος telos „koszt, uroczystość”[9].
  • Barrabandius: epitet gatunkowy Psittacus barrabandi Swainson, 1821; Jacques Barraband (lub Barraban) (1767–1809), francuski projektant, artysta, malarz ptaków[9]. Gatunek typowy: Psittacus barrabandii Swainson, 1821 (= Psittacus swainsonii Desmarest, 1826).
  • Spathopterus: gr. σπαθη spathē „szpachla”; -πτερος -pteros „-skrzydły”, od πτερον pteron „skrzydło”[9]. Gatunek typowy: Polytelis alexandrae Gould, 1863
  • Northipsitta: Alfred John North (1855–1917), australijski jubiler, owolog; nowołac. psitta „papuga”, od gr. ψιττακη psittakē „papuga”[9]. Nazwa zastępcza dla Spathopterus North, 1895 ponieważ Mathews uważał, że nazwa ta jest zajęta przez Spathoptera Audinet-Serville, 1835 (Coleoptera).
  • Sindelia: Stanley Raymond Sindel (ur. 1935), australijski awikulturolog[9]. Gatunek typowy: Palaeornis anthopeplus Lear, 1831.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki[10]:

Uwagi

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Polytelis Wagler, 1832.

Przypisy

  1. ↑ Polytelis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ J.G. Wagler. Monographia Psittacorum. „Abhandlungen der Mathematisch-Physicalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 1, s. 489, 1832. (niem.).
  3. ↑ Ch.L. Bonaparte: Conspectus generum avium. T. 1. Lugduni Batavorum: Apud E.J. Brill, 1850, s. 2. (łac.).
  4. ↑ H.G.L. Reichenbach: Avium systema naturale. Das natürliche system der vögel mit hundert tafeln grösstentheils original-abbildungen der bis jetzt entdecken fast zwölfhundert typischen formen. Vorlaüfer einer iconographie der arten der vögel aller welttheile. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten naturgeschichte, 1850, s. ryc. lxxxii. (niem.).
  5. ↑ A.J. North. Preliminary descriptions of a new genus and of five new species of Central Australian birds. „The Ibis”. Seventh series. 1, s. 339, 1895. (ang.).
  6. ↑ G.M. Mathews. Substiute-names. „Austral Avian Record”. 1, s. 127, 1912–1913. (ang.).
  7. ↑ R. Wells & R. Wellington. A classification of the cockatoos and parrots (Aves: Psittaciformes) of Australia. „Sydney Basin Naturalists”. 1, s. 118, 1992. (ang.).
  8. 1 2 S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-20]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  9. 1 2 3 4 5 Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  10. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2022-09-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-11].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.