Philipp Rösler

Philipp Rösler
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1973 ; Sóc Trăng
	Wicekanclerz Niemiec
Okres	od 16 maja 2011; do 17 grudnia 2013
Przynależność polityczna	Wolna Partia Demokratyczna
Poprzednik	Guido Westerwelle
Następca	Sigmar Gabriel
	Przewodniczący Wolnej Partii Demokratycznej
Okres	od 13 maja 2011; do 7 grudnia 2013
Przynależność polityczna	Wolna Partia Demokratyczna
Poprzednik	Guido Westerwelle
Następca	Christian Lindner
	Minister gospodarki i technologii Niemiec
Okres	od 12 maja 2011; do 17 grudnia 2013
Przynależność polityczna	Wolna Partia Demokratyczna
Poprzednik	Rainer Brüderle
Następca	Sigmar Gabriel
	Minister zdrowia Niemiec
Okres	od 28 października 2009; do 12 maja 2011
Przynależność polityczna	Wolna Partia Demokratyczna
Poprzednik	Ulla Schmidt
Następca	Daniel Bahr

Philipp Rösler (ur. 24 lutego 1973 w Sóc Trăng) – niemiecki polityk wietnamskiego pochodzenia, w rządzie Angeli Merkel od 2009 do 2011 minister zdrowia, następnie do 2013 wicekanclerz oraz minister gospodarki i technologii, w latach 2011–2013 przewodniczący Wolnej Partii Demokratycznej (FDP).

Życiorys

Po urodzeniu został oddany do katolickiego sierocińca^[2]. W wieku dziewięciu miesięcy został adoptowany przez niemieckie małżeństwo Röslerów i w listopadzie 1973 przywieziony do Niemiec^[2]^[3]. Jego adopcyjni rodzice rozwiedli się, gdy miał cztery lata, odtąd był wychowywany przez ojca^[3].

W 1992 zdał egzamin maturalny w Hanowerze, po czym wstąpił do służb medycznych Bundeswehry. W 1993 rozpoczął studia medyczne w Medizinische Hochschule Hannover. Również w 1992 przystąpił do Wolnej Partii Demokratycznej oraz jej organizacji młodzieżowej Junge Liberale. Od 1994 kierował tą organizacją w Hanowerze, a od 1996 w Dolnej Saksonii. W 1999, po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych, podjął pracę w szpitalu wojskowym w Hamburgu. Wkrótce powrócił do Hanoweru, gdzie pracował jako lekarz. Od 2000 do 2004 był sekretarzem generalnym FDP w Dolnej Saksonii, a w latach 2001–2006 radnym rejencji hanowerskiej, pełnił funkcję wiceprzewodniczącego klubu radnych swojej partii^[4].

W 2003 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do landtagu Dolnej Saksonii. W 2005 został członkiem zarządu partii, a rok później objął funkcję przewodniczącego FDP w Dolnej Saksonii. Po utworzeniu regionalnej koalicji CDU-FDP objął stanowisko wicepremiera oraz ministra gospodarki, pracy i transportu Dolnej Saksonii^[4]. 28 października 2009 został ministrem zdrowia w federalnym drugim rządzie Angeli Merkel. 12 maja 2011 przeszedł na urząd ministra gospodarki i technologii w tym samym gabinecie^[5], 16 maja zaś dodatkowo wicekanclerzem^[6].

13 maja 2011 na zjeździe w Rostocku został wybrany na nowego przewodniczącego FDP^[7]. W wyniku wyborów w 2013 kierowani przez niego liberałowie znaleźli się poza parlamentem. 7 grudnia 2013 na stanowisku przewodniczącego partii zastąpił go Christian Lindner^[8]. Dziesięć dni później zakończył pełnienie funkcji rządowych.

W styczniu 2014 dołączył do rady zarządzającej Światowego Forum Ekonomicznego. Został dyrektorem centrum zajmującego się strategiami regionalnymi w ramach tej organizacji^[9]. W 2021 objął funkcję konsula honorowego Wietnamu w Szwajcarii^[10]^[11].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma córki bliźniaczki^[3]. Wszedł w skład władz Centralnego Komitetu Niemieckich Katolików.

Przypisy

↑ Jako minister gospodarki i energii.
1 2 'Vietnam Is a Part of My Life'. spiegel.de, 14 września 2012. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
1 2 3 Our guest on 08.02.2009 Philipp Rösler, Politician and Doctor. dw.com, 8 lutego 2009. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
1 2 Philipp Rösler: Federal Minister of Economics and Technology. bundesregierung.de. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
↑ Rösler neuer Wirtschaftsminister, Bahr übernimmt Gesundheitsressort. bundesregierung.de, 12 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).
↑ Philipp Rösler neuer Vizekanzler. bundesregierung.de, 18 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).
↑ Wahl zum FDP-Parteichef. 95 Prozent für Rösler. tagesschau.de, 13 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.)..
↑ Christian Lindner, der neue Ober-Liberale. welt.de, 7 grudnia 2013. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).
↑ Philipp Rösler. weforum.org. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).
↑ Staatspräsident Nguyen Xuan Phuc empfängt Honorarkonsul Vietnams in der Schweiz. vovworld.vn, 28 czerwca 2022. [dostęp 2023-03-29]. (niem.).
↑ Christoph Reichmuth: «Die Idee einer Fortschrittskoalition ist vielversprechend»: Ex-Vizekanzler Philipp Rösler über Olaf Scholz und sein Leben in der Schweiz. luzernerzeitung.ch, 11 grudnia 2021. [dostęp 2023-03-29]. (niem.).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Jako minister gospodarki i energii.

[sp-2] 1 2 'Vietnam Is a Part of My Life'. spiegel.de, 14 września 2012. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).

[dw-3] 1 2 3 Our guest on 08.02.2009 Philipp Rösler, Politician and Doctor. dw.com, 8 lutego 2009. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).

[cv-4] 1 2 Philipp Rösler: Federal Minister of Economics and Technology. bundesregierung.de. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).

[5] Rösler neuer Wirtschaftsminister, Bahr übernimmt Gesundheitsressort. bundesregierung.de, 12 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).

[6] Philipp Rösler neuer Vizekanzler. bundesregierung.de, 18 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).

[7] Wahl zum FDP-Parteichef. 95 Prozent für Rösler. tagesschau.de, 13 maja 2011. [dostęp 2016-11-05]. (niem.)..

[8] Christian Lindner, der neue Ober-Liberale. welt.de, 7 grudnia 2013. [dostęp 2016-11-05]. (niem.).

[9] Philipp Rösler. weforum.org. [dostęp 2016-11-05]. (ang.).

[10] Staatspräsident Nguyen Xuan Phuc empfängt Honorarkonsul Vietnams in der Schweiz. vovworld.vn, 28 czerwca 2022. [dostęp 2023-03-29]. (niem.).

[11] Christoph Reichmuth: «Die Idee einer Fortschrittskoalition ist vielversprechend»: Ex-Vizekanzler Philipp Rösler über Olaf Scholz und sein Leben in der Schweiz. luzernerzeitung.ch, 11 grudnia 2021. [dostęp 2023-03-29]. (niem.).

[bezpartyjny-12] 1 2 3 4 5 6 7 8 9 bezpartyjny

[DDP-13] 1 2 3 4 5 6 DDP

[Zentrum-14] Zentrum

[DVP-15] DVP

[SPD-16] 1 2 3 4 5 6 7 SPD

[DNVP-17] DNVP

[NSDAP-18] NSDAP

[FDP-19] 1 2 3 4 5 6 7 8 9 FDP

[CDU-20] 1 2 CDU

[Zieloni-21] 1 2 Zieloni

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[nav 1]

[nav 2]

[nav 3]

[nav 4]

[nav 5]

[nav 6]

[nav 7]

[nav 8]

[nav 9]

[nav 10]

Cesarstwo Niemieckie (1878-1918)	Graf Otto zu Stolberg-Wernigerode^{[nav 1]} (1878–1881) Karl Heinrich von Boetticher^{[nav 1]} (1881–1897) Arthur Graf von Posadowsky-Wehner^{[nav 1]} (1897–1907) Theobald von Bethmann Hollweg^{[nav 1]} (1907–1909) Clemens von Delbrück^{[nav 1]} (1909–1916) Karl Helfferich^{[nav 1]} (1916–1917) Friedrich von Payer^{[nav 1]} (1917–1918)
Republika Weimarska (1918-1933)	Eugen Schiffer^{[nav 2]} (1919) Bernhard Dernburg^{[nav 2]} (1919) Matthias Erzberger^{[nav 3]} (1919) Eugen Schiffer^{[nav 2]} (1919–1920) Erich Koch-Weser^{[nav 2]} (1920) Rudolf Heinze^{[nav 4]} (1920–1921) Gustav Bauer^{[nav 5]} (1921–1922) Robert Schmidt (1923) Karl Jarres^{[nav 2]} (1919) (1923–1925) Oskar Hergt^{[nav 6]} (1927–1928) Hermann Dietrich^{[nav 2]} (1930–1932) Franz von Papen^{[nav 1]} (1932–1933)
III Rzesza (1933–1945)	Franz von Papen^{[nav 1]} (1933–1934) Hermann Göring^{[nav 7]} (1941–1945)
Republika Federalna Niemiec (od 1949)	Franz Blücher^{[nav 8]} (1949–1957) Ludwig Erhard^{[nav 9]} (1957–1963) Erich Mende^{[nav 8]} (1963–1966) Hans-Christoph Seebohm^{[nav 9]} (1966) Willy Brandt^{[nav 5]} (1966–1969) Walter Scheel^{[nav 8]} (1969–1974) Hans-Dietrich Genscher^{[nav 8]} (1974–1982) Egon Franke^{[nav 5]} (1982) Hans-Dietrich Genscher^{[nav 8]} (1982–1992) Jürgen Möllemann^{[nav 8]} (1992–1993) Klaus Kinkel^{[nav 8]} (1993–1998) Joschka Fischer^{[nav 10]} (1998–2005) Franz Müntefering^{[nav 5]} (2005–2007) Frank-Walter Steinmeier^{[nav 5]} (2007–2009) Guido Westerwelle^{[nav 8]} (2009–2011) Philipp Rösler^{[nav 8]} (2011–2013) Sigmar Gabriel^{[nav 5]} (2013–2018) Olaf Scholz^{[nav 5]} (2018–2021) Robert Habeck^{[nav 10]} (od 2021)

Ministrowie zdrowia (1961–1969)	Elisabeth Schwarzhaupt (1961–1966) Käte Strobel (1966–1969)
Ministrowie do spraw młodzieży, rodziny i zdrowia (1969–1986)	Käte Strobel (1969–1972) Katharina Focke (1972–1976) Antje Huber (1976–1982) Anke Fuchs (1982) Heiner Geißler (1982–1985) Rita Süssmuth (1985–1986)
Ministrowie do spraw młodzieży, rodziny, kobiet i zdrowia (1986–1991)	Rita Süssmuth (1986–1988) Ursula Lehr (1988–1991)
Ministrowie zdrowia, 1991–2002	Gerda Hasselfeldt (1991–1992) Horst Seehofer (1992–1998) Andrea Fischer (1998–2001) Ulla Schmidt (2001–2002)
Ministrowie zdrowia i spraw socjalnych (2002–2005)	Ulla Schmidt (2002–2005)
Ministrowie zdrowia (od 2005)	Ulla Schmidt (2005–2009) Philipp Rösler (2009–2011) Daniel Bahr (2011–2013) Hermann Gröhe (2013–2018) Jens Spahn (2018–2021) Karl Lauterbach (od 2021)

W dniu zaprzysiężenia	Angela Merkel (CDU) Guido Westerwelle (FDP) Philipp Rösler (FDP) Thomas de Maizière (CDU) Sabine Leutheusser-Schnarrenberger (FDP) Franz Josef Jung (CDU) Wolfgang Schäuble (CDU) Rainer Brüderle (FDP) Ilse Aigner (CSU) Franz Josef Jung (CDU) Karl-Theodor zu Guttenberg (CSU) Peter Ramsauer (CSU) Norbert Röttgen (CDU) Annette Schavan (CDU) Dirk Niebel (FDP) Ronald Pofalla (CDU)
Późniejsi członkowie rządu	Kristina Schröder (CDU) Hans-Peter Friedrich (CSU) Ursula von der Leyen (CDU) Daniel Bahr (FDP) Peter Altmaier (CDU) Johanna Wanka (CDU)