Peter Altmaier
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1958
Ensdorf

Minister gospodarki i energii Niemiec
Okres

od 14 marca 2018
do 8 grudnia 2021

Przynależność polityczna

CDU

Poprzednik

Brigitte Zypries

Następca

Robert Habeck[1]

Szef Urzędu Kanclerza Federalnego
Okres

od 17 grudnia 2013
do 14 marca 2018

Przynależność polityczna

CDU

Poprzednik

Ronald Pofalla

Następca

Helge Braun

Minister środowiska Niemiec
Okres

od 22 maja 2012
do 17 grudnia 2013

Przynależność polityczna

CDU

Poprzednik

Norbert Röttgen

Następca

Barbara Hendricks

Peter Altmaier (ur. 18 czerwca 1958 w Ensdorf[2]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU), deputowany do Bundestagu, minister w rządach Angeli Merkel.

Życiorys

W 1978 ukończył szkołę średnią, następnie odbył służbę wojskową. W 1985 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Kraju Saary. Odbył również studia podyplomowe z zakresu integracji europejskiej. W 1985 i 1988 zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia. Był pracownikiem naukowo-dydaktycznym na macierzystej uczelni, gdzie zajmował się prawem konstytucyjnym i międzynarodowym. W latach 1990–1994 był zatrudniony w Komisji Europejskiej[2].

W 1974 jako uczeń wstąpił do Junge Union, młodzieżówki CDU. Dwa lata później został członkiem Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Od 1988 do 1990 kierował organizacją młodzieżową w Kraju Saary, w latach 2002–2008 stał na czele CDU w powiecie Saarlouis, a w 2008 został wiceprzewodniczącym organizacji partyjnej w Saarze. W okresie 2006–2011 kierował proeuropejską organizacją Europa-Union Deutschland[3].

W wyborach w 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Bundestagu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 1998, 2002, 2005, 2009, 2013[2] i 2017[4]. W listopadzie 2005 został powołany na stanowisko parlamentarnego sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w rządzie Angeli Merkel, zajmował je do października 2009. Następnie przeszedł do pracy we frakcji CDU/CSU jako jej sekretarz wykonawczy odpowiedzialny m.in. za zapewnienie partyjnej dyscypliny[2].

W maju 2012 po raz pierwszy został ministrem – objął urząd ministra środowiska[5]. W grudniu 2013 przeszedł na stanowisko szefa Urzędu Kanclerza Federalnego oraz ministra do zadań specjalnych[2]. W październiku 2017 objął tymczasowo resort finansów w związku z wyborem Wolfganga Schäuble na stanowisko przewodniczącego Bundestagu[6].

W marcu 2018 w czwartym rządzie dotychczasowej kanclerz stanął na czele resortu gospodarki i energii[7]. W 2021 kolejny raz uzyskał mandat poselski[8], z którego jednak zrezygnował[9]. W grudniu tegoż roku zakończył pełnienie funkcji ministra.

Życie prywatne

Peter Altmaier jest kawalerem. Jest wyznania katolickiego[2].

Przypisy

  1. ↑ Jako minister gospodarki i ochrony klimatu.
  2. 1 2 3 4 5 6 Peter Altmeier. bundestag.de. [dostęp 2016-04-29]. (niem.).
  3. ↑ Rainer Wieland neuer Präsident der Europa-Union. europa-union.de, 27 listopada 2011. [dostęp 2018-03-11]. (niem.).
  4. ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
  5. ↑ Minister ochrony środowiska Roettgen ustąpił ze stanowiska. rp.pl, 16 maja 2012. [dostęp 2016-04-29].
  6. ↑ Merkels neuer Finanzwächter. handelsblatt.com, 19 października 2017. [dostęp 2017-10-24]. (niem.).
  7. ↑ Minister und Minis­te­rinnen der neuen Bun­des­regierung vereidigt. bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2018-03-14]. (niem.).
  8. ↑ Diese Saarländer ziehen in den Bundestag ein. sr.de, 27 września 2021. [dostęp 2021-09-27].
  9. ↑ Paul Dallison: Altmaier, Kramp-Karrenbauer to step down from German parliament. politico.eu, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-10]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.