Bodmer VII-IX
Ilustracja
Papirus Bodmer VIII
Data powstania

III/IV wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

Zawartość

1-2 Piotra, List Judy

Język

grecki

Rozmiary

14,5 × 16 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

I

Data odkrycia

1959

Odkrywca

Bodmer

Miejsce przechowywania

Biblioteka Watykańska

Papirus Bodmer VII-IX, nazywany też Papirusem 72 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie kodeksu. Paleograficznie datowany jest na koniec III lub początek IV wieku. Jeden z rękopisów nabytych przez Bodmera. Należy do kolekcji Bodmeriańskiej[1].

Opis

Kodeks stanowiony jest przez 72 kart o rozmiarach 14,5 cm na 16 cm. Pisany jest jedną kolumną na stronę, w 16-20 liniach na stronę. Rękopis sporządzony został przez doświadczonego skrybę[2].

Rękopis zawiera dziewięć dzieł literackich[3], wśród nich trzy listy powszechne: 1. List Piotra, 2. List Piotra i List Judy, co jest rzadkością wśród rękopisów papirusowych[4]. Jest też najstarszym rękopisem zawierającym te trzy listy[5]. Ta część rękopisu nazywana jest Bodmer VIII.

Rękopis zawiera ponadto Pochodzenie Marii, apokryficzną korespondencję Pawła z Koryntianami, 11-ą Odę Salomona, Melitona Homilię Paschalną, fragment hymnu, Apologię Fileasa, Psalm 33 oraz Psalm 34[2]. Nomina sacra pisane są skrótami.

Przekazuje tekst aleksandryjski, zaliczony został do I kategorii Alanda. Tekst obu Listów Piotra Aland określił jako „normalny tekst”, natomiast tekst Listu Judy jako „wolny tekst” (tj. z tendencją do parafraz)[1]. Tekst jest bliski dla Kodeksu Watykańskiego i Aleksandryjskiego[2].

Pierwotnie, po jego odkryciu w 1959, przechowywany był w Cologny w Szwajcarii. Obecnie Listy Piotra przechowywane są w Bibliotece Watykańskiej (P. Bodmer VIII)[1][6].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 Aland i Aland 1995 ↓, s. 110.
  2. 1 2 3 Comfort i Barrett 2001 ↓, s. 479.
  3. ↑ Wasserman 2005 ↓, s. 140.
  4. ↑ Philip W. Comfort: Encountering the Manuscripts. An Introduction to New Testament Paleography & Textual Criticism. Nashville, Tennessee: Broadman & Holman Publishers, 2005, s. 72.
  5. ↑ Wasserman 2005 ↓, s. 137.
  6. ↑ Liste Handschriften. [w:] Institute for New Testament Textual Research [on-line]. Münster Institut. [dostęp 2011-08-27].

Bibliografia

  • Kurt Aland, Barbara Aland: Der Text des Neues Testaments: Einfürung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie Theorie und Praxis der modernen Textkritik. Wyd. 2. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 1989. ISBN 3-438-06011-6. (niem.).
  • FW Beare. The Text of I Peter in Papyrus 72. „Journal of Biblical Literature”. No.3. Vol. 80, s. 253-260, 1961. 
  • Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 479–500. ISBN 978-0-8423-5265-9.
  • Sakae Kubo Tytuł = 𝔓 72 and the Codex Vaticanus. „Studies and Documents”. 27, 1965. Salt Lake City: University of Utah Press. 
  • J.R. Royse: Scribal habits in early Greek New Testament papyri. Brill: 2008, s. 545-614.
  • Tommy Wasserman. Papyrus 72 and the Bodmer Miscellaneous Codex. „New Testament Studies”. 51 (1), s. 137-154, 2005. DOI: 10.1017/S0028688505000081. (ang.). 

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.