Neofabraea vagabunda (Desm.) Rossman – gatunek grzybów z rodziny Dermateaceae^[1]. Pasożyt, wraz z gatunkiem Neofabraea malicorticis wywołujący zgorzel kory jabłoni i gorzką zgniliznę jabłek^[2]. Neofabraea vagabunda ostatnio staje się poważnym problemem także na plantacjach oliwek w Hiszpanii^[3].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Neofabraea, Dermateaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Synonimy^[4]:

Morfologia

Grzyb mikroskopijny, saprotrof i pasożyt. Znana jest głównie jego anamorfa (jako Phlyctema vagabunda), teleomorfa występuje bardzo rzadko i nie odgrywa roli w zakażaniu drzew^[2].

Grzybnia hodowana na agarowej pożywce po 21 dniach osiąga średnicę 6,6 cm. Składa się z białych, kosmatych strzępek grzybni powietrznej. Strzępki o gładkiej powierzchni, na obrzeżu białe, w środku grzybni oliwkowe, z wiekiem ciemniejsze. Kupule pojawiają się w rozproszeniu na powierzchni grzybni, lub zanurzone w niej. Mają średnicę 150-550 μm, początkowo są kuliste i białe, potem kubeczkowate, o cynamonowej barwie. Makrokonidia powstają w cylindrycznych, lub lekko zwężających się ku wierzchołkowi fialidach o długości 11–26 μm i szerokości 2,6–4 μm. Mają kształt od cylindrycznego do wrzecionowatego, zakrzywione sierpowato i zaokrąglone lub nieco spiczaste końce. Nie posiadają przegród i mają rozmiar 20–34 × 2,6–4 μm (średnio 24–32 × 2,9–3,5 μm). Fialidy, na których powstają mikrokonidia mają kształt od cylindrycznego do wąsko beczułkowatego, długość 8–16 μm, szerokość 1,8–3 μm. Mikrokonidia są bezbarwne, bez przegród, nitkowate, proste lub zakrzywione, z zaokrąglonymi końcami i mają rozmiar 10–21 × 1–1,4 μm (średnio 12,7–18,7 × 1,1–1,3 μm)^[5].

Przypisy