Początki kariery

Karierę rozpoczął od kartingu. Jego największym sukcesem był wówczas tytuł mistrza swego kraju. Po zakończeniu kariery kartingowej, zadebiutował w 2001 roku w Brytyjskiej Formule Junior Ford. Startował tam zarówno w głównej, jak i zimowej edycji. W kolejnym sezonie brał już udział w jej seniorskim odpowiedniku. Po roku jeżdżenia, przeszedł do bardziej prestiżowej, Brytyjskiej Formuły Renault, gdzie startował w ekipie Fortec Motorsport. Przez cały sezon pokazywał się z bardzo dobrej strony, ostatecznie kończąc ją na 4. miejscu. Podobnie, jak w Formule Ford wystąpił w zimowej edycji, którą zakończył z tytułem wicemistrzowskim. W kolejnym roku startów w tej serii został już jej mistrzem.

Dzięki dobrym wynikom dostał szansę angażu w Brytyjskiej Formule 3, również w tym samym zespole. Dobra współpraca zaowocowała trzecim miejscem na koniec sezonu, w zaledwie pierwszym roku startów. Ambicje Conwaya były jednak większe, czego powodem było przejście do mocniejszego w tym czasie zespołu Räikkönen Robertson Racing (jego współwłaścicielem jest Kimi Räikkönen). Decyzja ta okazała się słuszna. Równa i konsekwentna jazda została nagrodzona tytułem mistrzowskim już w drugim sezonie startów. Poza tym nieoczekiwanie zwyciężył w prestiżowym wyścigu Grand Prix Makau (również w tym teamie), uważanym przez fachowców za nieoficjalne mistrzostwa świata Formuły 3. Tak świetne rezultaty nie mogły więc pozostać bez echa. Oprócz występu w dwóch wyścigach GP2 w zespole DPR Direxiv, dostał nagrodę "National Driver of the Year" na najbardziej obiecującego, brytyjskiego kierowcę roku.

Seria GP2

Lata 2007-2008 dzielił między starty w GP2 a pracą w roli testera ekipy Hondy, startującej w Formule 1. Pierwszy pełny sezon w przedsionku F1, który spędził w ekipie Super Nova Racing, nie był jednak najlepszy dla Brytyjczyka. Dorobek zaledwie 19 punktów przy puli swojego kolegi z zespołu wyglądał wręcz kompromitująco. Ukończył go wówczas na 14. pozycji. W drugim roku startów reprezentował barwy pozornie słabszego Trident Racing. Mimo tego rok ten okazał się lepszy dla Mike'a, z racji pierwszego zwycięstwa oraz równiejszej jazdy. Ostatecznie ukończył go na 12. pozycji, mając w dorobku równe 20 punktów. W roku 2009 postanowił zakończyć działalność w GP2 i po braku szansy debiutu w królowej motorsportu, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczął ściganie się w Indy Racing League w ekipie Dreyer & Reinbold Racing.

IRL IndyCar Series

Początki dla Conwaya nie były łatwe, często nie dojeżdżał do mety. Dopiero w dalszej części sezonu zaczęły się pojawiać lepsze wyniki, w tym pierwsze podium (3. miejsce na torze Infineon Raceway), a cały sezon zakończył na 17. miejscu.

W sezonie 2010 kontynuował starty w zespole Dreyer & Reinbold Racing. Na ostatnim okrążeniu wyścigu Indianapolis 500 brał udział w kolizji z Ryanem Hunter-Reayem, w którego samochodzie zabrakło paliwa. Bolid Conwaya rozbił się o zewnętrzną siatkę ochronną i rozpadł na dwie części. W efekcie Conway doznał złamania lewej kostki oraz żeber, co wykluczyło go ze startów do końca sezonu^[1].

1 lutego 2011, zespół Andretti Autosport ogłosił, że podpisał z Conwayem kontrakt na pełny cykl startów w sezonie 2011^[2]. W Long Beach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, ale pozostała część sezonu była bardzo nieudana i w klasyfikacji zajął 17. miejsce.

Na sezon 2012 Conway przeniósł się do zespołu A.J. Foyt Enterprises. Był to kolejny nieudany sezon w jego wykonaniu, a w wyścigu Indianapolis 500 zaliczył kolejny poważny wypadek, z którego wyszedł bez szwanku. Najlepszy wynik osiągnął w Toronto zajmując tam trzecie miejsce, a sezon zakończył na 21. miejscu. Ponadto nie wystartował w ostatnim wyścigu sezonu na torze owalnym w Fontanie, argumentując to tym, że nie czuje się już komfortowo startując na torach owalnych i nie zamierza już uczestniczyć w wyścigach na takich torach^[3].

W sezonie 2013 startuje w serii FIA World Endurance Championship, a w IndyCar występuje w wybranych wyścigach. Na torze w Detroit wystąpił w dwóch wyścigach i zajął dwukrotnie miejsce na podium raz zwyciężając i raz zajmując trzecie miejsce.