Logo zespołu
Mario Moraes w 2008 roku

Dale Coyne Racing – zespół wyścigowy, uczestniczący w serii IRL IndyCar Series.

CART/Champ Car

Zespół założył kierowca wyścigowy Dale Coyne w 1986 roku (chociaż pierwsze pojedyncze starty pod banerem Dale Coyne Racing zaliczył w 1984 i 1985 roku). Początkowo zespół budował swoje własne nadwozie, oznaczone jako DC-1, jednak słabe osiągi i spora awaryjność sprawiły, że po sezonie 1986 zrezygnowano z niego.

Po sezonie 1988 Dale Coyne zrezygnował z regularnych startów i skupił się na zarządzaniu zespołem. Coyne znany jest z dawania możliwości startu młodym, zdolnym zawodnikom. Jednym z takich debiutantów był Paul Tracy, który w 2003 roku zdobył tytuł mistrzowski (startując w zespole Forsythe Racing).

W 1995 roku współwłaścicielem zespołu został Walter Payton, była gwiazda futbolu amerykańskiego, od tego momentu zespół nosił nazwę Payton/Coyne Racing. Po śmierci Paytona, od sezonu 2000, zespół powrócił do nazwy Dale Coyne Racing.

Zespół należał zawsze do najskromniejszych budżetowo w stawce, dlatego bardzo często kierowcami zostawali zawodnicy płacący za starty lub przyprowadzający własnych sponsorów. Taka sytuacja sprawiła, że w 2001 roku nie kompletując odpowiedniego budżetu zespół zawiesił starty po 2 wyścigach. Do końca 2002 roku wystartował w tylko w kilku wyścigach, ale od sezonu 2003 powrócił do regularnych występów.

W 2004 roku kierowcą ekipy został Oriol Servià, który zdobył kilka wysokich miejsc (m.in. trzecie miejsce w Laguna Seca – pierwsze podium w historii zespołu). W 2007 roku natomiast kierowcą został Bruno Junqueira, który zajmował regularnie wysokie miejsca (11 razy w pierwszej dziesiątce, 3 razy na podium) i ostatecznie zajął siódme miejsce w klasyfikacji sezonu.

Kierowcy

IRL IndyCar Series

Przed rozpoczęciem sezonu 2008, seria Champ Car połączyła się z konkurencyjną Indy Racing League. Zespół Dale’a Coyne’a wystartował w połączonej serii z dotychczasowym kierowcą Bruno Junqueirą i nowym Mario Moraesem. Początki nie były łatwe, dopiero w drugiej części sezonu wywalczyli kilka lepszych wyników (5 razy w pierwszej dziesiątce) i w klasyfikacji końcowej sezonu zajęli dopiero 20. i 21. miejsce.

W sezonie 2009 zespół wystawiał regularnie tylko jeden samochód, a jego kierowcą był Justin Wilson. 5 lipca na torze Watkins Glen International Wilson odniósł pierwsze zwycięstwo w historii startów zespołu w IndyCar. W sezonie 2010 kierowcami Coyne’a zostali nowicjusz Alex Lloyd i wspierana wenezuelskimi petrodolarami koncernu naftowego CITGO, Milka Duno.

W sezonie 2011 w zespole wystartował czterokrotny mistrz Champ Car, Sébastien Bourdais, zmieniany na torach owalnych przez Alexa Lloyda. Drugi samochód poprowadził debiutant James Jakes. W 2012 Jakes kontynuował starty w barwach zespołu, a do drugiego pojazdu wsiadł ponownie Justin Wilson, który na torze Texas Motor Speedway odniósł kolejne zwycięstwo dla zespołu – tym razem pierwsze na torze owalnym. W sezonie 2013 Wilson dzięki wielu dobrym występom zajął szóste miejsce w klasyfikacji, najwyższe w historii zespołu. W drugim z samochodów zasiadało w sumie pięciu kierowców, w tym Mike Conway, który wygrał jeden z wyścigów w Detroit.

Kierowcy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.