.jpg.webp) Widok pozostałości kościoła bizantyńskiego. Na drugim planie krużganek klasztoru karmelitanek. | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Protektorat Francji | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Jerozolimy  | |||||||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||||||
 31°46′41,08″N 35°14′42,69″E/31,778078 35,245192 | |||||||||
Kościół „Ojcze Nasz” w Jerozolimie lub Kościół Pater Noster, (franc.: Église du Pater Noster) – to nazwa odnosząca się do częściowo odrestaurowanych ruin kościoła bizantyńskiego z IV wieku oraz do pobliskiego klasztornego kościoła katolickiego. Oba obiekty znajdują się na terenie klasztoru karmelitanek na południowym zboczu Góry Oliwnej (Wniebowstąpienia). Klasztor ten zbudowany jest na miejscu, gdzie zgodnie z tradycją Jezus Chrystus nauczał swoich uczniów Modlitwy Pańskiej (Łk 11: 1-4) (łac.: Pater Noster). Kościół i klasztor są od 1901 eksterytorialne i należą do Posiadłości Francji w Ziemi Świętej[1].
Opis
Obecny kompleks klasztorny składa się z częściowo odbudowanego kościoła bizantyńskiego z IV-XIV wieku (zostały zrekonstruowane jego schody, absyda i dolny poziom ścian). Pod tym kościołem znajduje się grota z łacińskim napisem nad wejściem: Spelunga in qua docebat Dominus apostolos in Monte Oliveti (Jaskinia, w której Pan nauczał apostołów na Górze Oliwnej). Do kościoła bizantyńskiego przylega krużganek neogotyckiego klasztoru karmelitanek z 1868, na którego wewnętrznych ścianach znajdują się liczne tablice z płytek ceramicznych, z tekstem modlitwy Ojcze Nasz w ok. 130 językach świata[2][3][4]. Tabliczkę w języku polskim ufundowali żołnierze 8 Brygady Strzelców z Armii Polskiej na Wschodzie gen. Andersa, w czasie swojego przemarszu przez Palestynę w 1942 r.[5] Dalej położone są budynki klasztorne z kościołem klasztornym. Nad klasztorem dominuje wysoka dzwonnica pobliskiego prawosławnego Monasteru Wniebowstąpienia Pańskiego na Górze Oliwnej[3].
Historia
W miejscu tym, zwanym Eleona (z greckiego elaiōn - „gaj oliwny”), w IV wieku cesarz Konstantyn I Wielki kazał zbudować tzw. Kościół Uczniów Chrystusa. Pochowano w nim 13 biskupów i patriarchów Jerozolimy, takich jak: Cyryl Jerozolimski i Modest (patriarcha Jerozolimy). Był wielokrotnie niszczony i potem odbudowywany: w 614 kościół spalili Persowie, ponownie zniszczyli Arabowie w 638, a kalif Al-Hakim bi-Amr Allah zburzył go w 1009. Odbudowany przez krzyżowców w 1152, ponownie popadł w ruinę między XII a XIV wiekiem[6].
W 1856 ruiny kościoła odkupiła księżna Helojza de la Tour d'Auvergne i w 1868 przy pomocy o. Alfonsa Ratisbonne ufundowała tu kościół i klasztor, przypuszczalnie wg projektu E. Viollet-le-Duca, dla zakonu karmelitanek. Księżna finansowała również szeroko zakrojone badania archeologiczne i podarowała cały teren Francji. W 1874 część terenu przejęli ojcowie Biali. W latach 1915-1927 kościół bizantyński z IV-XIV wieku częściowo odbudowano[3].
Krużganek klasztorny z tablicami z tekstem Modlitwy Pańskiej w różnych językach
Wnętrze groty pod kościołem.jpg.webp)
Absyda kościoła bizantyńskiego
Przypisy
- ↑ Adrien Jaulmes, La France, gardienne des lieux saints [online], Le Figaro [dostęp 2017-12-02] (fr.).
- ↑ Holy Site [online], Carmel of the Pater [dostęp 2017-12-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- 1 2 3 Church of the Pater Noster [online], Sacred Destinations [dostęp 2017-12-02] (ang.).
- ↑ Aw58: Tekst modlitwy Ojcze nasz po kaszubsku w kościele Pater noster w Jerozolimie. Wikimedia Commons. [dostęp 2013-02-13].
- ↑ Mariusz Rosik, Kościół Pater noster [online], wiara.pl, 16 maja 2012 [dostęp 2020-01-08].
- ↑ Guy Couturier, Éléona, ou l’église du Pater [online], InterBible.org [dostęp 2017-12-02] (fr.).
