Józef Pluta
Pepi, Kuba, Borsuk
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 grudnia 1911
Łódź

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1955
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1945–1954

Siły zbrojne

Wojsko Polskie II RP
Armia Ludowa
Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

Jednostki

44 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema
WUBP w Łodzi
PUBP w Końskich
WUBP w Łodzi
MBP w Warszawie

Stanowiska

oficer propagandowy i zastępca komendanta AL
referent WUBP
szef PUBP
zastępca szefa WUBP
szefa WUBP
naczelnik MBP
inspektor MBP[1]

Późniejsza praca

funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945

Józef Pluta (ur. 1 grudnia 1911 w Łodzi, zm. 22 lipca 1955 w Warszawie[2][3]) – działacz komunistyczny, pułkownik, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa PRL.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej. Syn Michała i Stefanii Plutów. Od 1930 członek Komunistycznej Partii Polski. W 1933 został wcielony do 44 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Szkołę podoficerską ukończył w stopniu starszego strzelca[4]. W 1936 skazany na rok więzienia za działalność komunistyczną. We wrześniu 1940 wyjechał do Lwowa, skąd powrócił do Łodzi w 1940. W 1944 został sekretarzem Polskiej Partii Robotniczej, został też żołnierzem Armii Ludowej. Pełnił w AL funkcje oficera propagandowego i zastępcy komendanta. W rejonie Budkowa w gminie Brzeziny działał w partyzantce pod dowództwem Bolesława Hanicz-Boruty – komendanta 3 Brygady AL im. gen. Józefa Bema[4]. Na początku 1945 został starszym referentem Wydziału Personalnego Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi. Od 16 kwietnia 1945 szef PUBP w Końskich. 24 sierpnia 1945 został zastępcą szefa WUBP w Łodzi (do 14 października 1945). Od 15 października 1945 zastępca szefa WUBP w Katowicach. Od 1 lutego 1946 funkcjonariusz Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Białymstoku. Od 20 lipca 1946 do 24 lipca 1947 zastępca szefa WUBP w Białymstoku. Od 24 lipca 1947 do 1 lutego 1950 szef WUBP w Kielcach. Od 5 lutego 1950 do dyspozycji Ministra Bezpieczeństwa Publicznego Stanisława Radkiewicza. Jeden z naczelników w MBP w Warszawie, wreszcie inspektor Inspektoratu Ministra w MBP w Warszawie.

Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 2 stycznia 1946 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5]. Poza tym otrzymał m.in. Medal Zwycięstwa i Wolności 1945.

Przypisy

Bibliografia

  • „Zwyczajny” resort, red. Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
  • Twarze białostockiej bezpieki. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w Białymstoku, red. Piotr Łapiński, Instytut Pamięci Narodowej, Białystok 2007.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.