Fusarium culmorum
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

Hypocreales

Rodzina

gruzełkowate

Rodzaj

Fusarium

Gatunek

Fusarium culmorum

Nazwa systematyczna
Fusarium culmorum (Wm.G. Sm.) Sacc.
Syll. fung. (Abellini) 10: 726 (1892)

Fusarium culmorum (Wm.G. Sm.) Sacc. – gatunek grzybów z rodziny gruzełkowatych (Nectriaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Fusarium. Nectriaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1884 r. William Gardner Smith nadając mu nazwę Fusisporium culmorum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1892 r. Pier Andrea Saccardo.

Synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Fusarium culmorum (Wm.G. Sm.) McAlpine 1896
  • Fusarium culmorum (Wm.G. Sm.) Sacc. 1892 f. culmorum
  • Fusarium culmorum (Wm.G. Sm.) Sacc. 1892 var. culmorum
  • Fusarium culmorum var. leteius Sherb. 1915
  • Fusarium culmorum var. majus Wollenw. 1924
  • Fusisporium culmorum Wm.G. Sm. 1884

Morfologia

Grzybnia hodowana na sztucznych pożywkach rozwija się szybko. Początkowo jest żółta, ale z czasem ulega pigmentacji na czerwonawo. Po 7–10 dniach strzępki na powierzchni zmieniają barwę na czerwonawą. Barwę taką mają również zarodniki. Starsze kolonie stają się czerwonawo-brązowe[3].

Fusarium culmorum nie tworzy teleomorfy, znana jest tylko jego anamorfa[4]. Wytwarza krótkie, grube, z mocno wygiętą częścią grzbietową makrokonidia, które często są przedzielone 3-ma bądź 4-ma przegrodami. Mają rozmiar 26–36 × 4–6 μm i powstają w sporodochiach lub pionnotach, a czasami także na konidioforach wyrastających na obrzeżach grzybni. Nie wytwarza mikrokonidiów, czasami natomiast pojedynczo, w łańcuszkach lub w skupiskach powstają chlamydospory. Mają owalno-kulisty kształt i gładkie lub szorstkie ściany[3]. Z filogenetycznego punktu widzenia jest zbliżony do F. graminearum, który występuje w cieplejszym klimacie Europy Zachodniej.

Występowanie i siedlisko

Gatunek kosmopolityczny, poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach, a także na wyspach. Jest pospolity na obszarach o klimacie umiarkowanym, dominuje w rejonach chłodniejszych[3].

Występuje głównie w glebie, ale także w kompoście i oborniku. W glebie znajdowano go na głębokości do 0,5 m. Na słomie w glebie może przetrwać do 2 lat. Pasożyt i saprotrof porażający bardzo wiele gatunków roślin. Pasożytuje na gatunkach z rodziny wiechlinowatych, ale także na całej gamie gatunków należących do rodzin: pryszczyrnicowate, brzozowate, dzwonkowate, różowate, skalnicowate, komosowate, astrowate, powojowate, dyniowate, bobowate, liliowate, ślazowate, bananowate, arekowate, kapustowate, psiankowate, goździkowate, powojowate, fiołkowate, winoroślowate, a także na iglastych i niektórych grzybach[3].

Znaczenie

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Mycobank. Fusarium culmorum. [dostęp 2016-11-18].
  4. ↑ Leslie J.F., Summerell B.A.: The Fusarium, Laboratory Manual. Blackwell Pub. Prof. first ed., 2006.
  5. ↑ Suchorzyńska M., Misiewicz A. Mikotoksynotwórcze grzyby fitopatogeniczne z rodzaju Fusarium i ich wykrywanie technikami PCR.. „Post. mikrobiol.”, s. 221–230, 2009.
  6. ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  7. ↑ Sikora H., IKORA, Banachowska J., Doleżnych D.: Badania nad ochroną pszenicy przed fuzariozą kłosów wywołanych przez Fusarium culmorum w warunkach sztucznej infekcji. Postępy w Ochronie Roślin, 47 (2) 2007.
  8. ↑ Arseniuk E., Góral T.: Fuzarioza kłosów – czynniki sprawcze i gospodarcze znaczenie choroby. IHAR w Radzikowie.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.