Etiuda op. 25 nr 9
Kompozytor

Fryderyk Chopin

Forma muzyczna

etiuda

Czas trwania

około minuty

poprzednia
Etiuda op. 25 nr 8		 następna
Etiuda op. 25 nr 10

Etiuda Ges-dur op. 25 nr 9 – dziewiąta z drugiego zbioru Etiud Fryderyka Chopina. Została skomponowana na fortepian w 1832. Podobnie jak pozostałe etiudy w tym zbiorze dedykowana jest hrabinie Marii d'Agoult, kochance Franza Liszta (à Madame la Comtesse d'Agoult)[1]. Nazywana jest Motylem[2].

Etiuda Ges-dur op. 25 nr 9
W wykonaniu Romualda Greissa na fortepianie marki Budynowicz z 1850. Nagranie z koncertu w filharmonii w Zabrzu.
Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Jest to najkrótsza spośród 24 etiud zebranych w ramach opus 25, jej wykonanie trwa poniżej minuty – jeśli grana jest we właściwym tempie, co jednak nastręcza wykonawcom sporych trudności[1][2]. Pod względem struktury utwór przypomina Etiudę op. 25 nr 4, choć melodia obu różni się znacząco[1]. Motyw trzech następujących po sobie w staccato oktaw pojawiający się w pierwszych taktach utworu, przewija się w dalszej części blisko stukrotnie, w różnych tonacjach i rejestrach[2].

Jednym z najbardziej znanych jej wykonawców był Ignacy Jan Paderewski[2]. Leopold Godowski połączył etiudę op. 25 nr 9 z Etiudą na czarnych klawiszach (op. 10 nr 5) w jeden utwór[2]. W swoich utworach wykorzystują ją także muzycy jazzowi[2].

Kilka pierwszych taktów Etiudy

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 Fred Yu, Chopin : Complete Music Analysis – Etudes, Anh Tran (red.), [w:] Our Chopin: the poet of the piano [online], www.ourchopin.com, 2007 [dostęp 2017-01-04] (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 Mieczysław Tomaszewski, Kompozycje: Etiuda Ges-dur, [w:] Narodowy Instytut Fryderyka Chopina [online], pl.chopin.nifc.pl, 2015 [dostęp 2017-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-05].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.