Dmitrij Dmitrijewicz Swierbiejew

Дмитрий Свербеев

Rodowy herb Swierbiejewów
Pełne imię i nazwisko	Dmitrij Dmitrijewicz Swierbiejew
Data urodzenia	1842
Data śmierci	1919
Wicegubernator tulski
Okres	od 18 stycznia?/30 stycznia 1885 do 20 grudnia 1891?/1 stycznia 1892
Gubernator kurlandzki
Okres	od 20 grudnia 1891?/1 stycznia 1892 do 10 września?/23 września 1905
Poprzednik	Dmitrij Sipiagin
Następca	Leonid Kniaziew
Odznaczenia

Dmitrij Dmitrijewicz Swierbiejew ros. Дмитрий Дмитриевич Свербеев (ur. 1842, zm. 1919) – działacz państwowy Imperium Rosyjskiego, gubernator guberni kurlandzkiej w okresie 20 grudnia 1891^?/1 stycznia 1892–10 września^?/23 września 1905.

Życiorys

Ojciec Dmitrija, Dmitrij Nikolajewicz.

Matka Dmitrija, Jekatierina Aleksandrowna.

Dmitrij Dmnitrijewicz Swierbiejew urodził się w 1842^{[1][uwaga 1]} roku. Jeden z dziesięciorga dzieci dyplomaty Dmitrija Nikołajewicza Swierbiejewa i księżnej Jekateriny Aleksandrowny z domu Szczerbatowej; brat senatora Aleksandra Swierbiejewa^[2]. Oboje rodziców obracało się w kręgach literackich – matka prowadziła salon, a ojciec także pisał wspomnienia dotyczące świata literatów. Rodzina posiadała majątek w powiecie sierpuchowskim (gubernia moskiewska), sam zaś został wpisany w rejestr szlachty w wiosce Michajłowskoje, w powiecie nowosielskim guberni tulskiej^[1].

Absolwent Hohenheimskiej Akademii Rolniczej. Od 1879 roku sędzia pokoju w Warszawie, następnie szereg innych stanowisk podległych ministerstwu sprawiedliwości^[3].

Od 18 stycznia^?/30 stycznia 1885 roku sprawował urząd wicegubernatora tulskiego w randze radcy kolegialnego (VI cywilna w tabeli rang) i z dworską rangą kamerhera. 20 grudnia 1891^?/1 stycznia 1892 roku został wyznaczony gubernatorem kurlandzkim na miejsce Dmitrija Sipiagina nominowanego gubernatorem moskiewskim. Urząd ten pełnił w randze rzeczywistego radcy stanu (IV cywilna) oraz Stallmeistera (Koniuszego, III ranga dworska)^[1]. Swierbiejew kontynuował działania rusyfikacyjne rozpoczęte w poprzedniej dekadzie. Między innymi proponował on rozciągnięcie na gubernię kurlandzką obowiązujących w Królestwie Polskim zakazów i penalizacji tajnego nauczania^[4]. Będąc wyznania prawosławnego, starał się ograniczać wpływy innych Kościołów, tak na przykład konsekwentnie wzbraniał katolikom organizowania procesji poza murami kościołów^[5].

W 1905 roku na terenie Imperium Rosyjskiego doszło do rewolucji, która miała szczególnie intensywny przebieg w guberniach bałtyckich. Swierbiejew początkowo zaniżał rangę wystąpień, sprowadzając je do „niepokojów agrarnych”, i starał się nie używać siły przeciwko strajkującym robotnikom^[6], ze względu jednak na zbrojne ataki rewolucjonistów ogłosił 15 stycznia^?/28 stycznia 1905 roku stan wzmożonej ochrony w Libawie^[7]. Narastająca fala przemocy spotkała się z bezradnością gubernatora. Jego prośby o wzmocnienie oddziałów stacjonujących w guberni nie spotkały się z zadowalającą go odpowiedzią od adresatów. Na rozkaz cesarza Mikołaja II ogłosił 6 sierpnia^?/19 sierpnia 1905 roku stan wojenny w guberni^[8].

Jako że nie zdołał zapanować nad wydarzeniami rewolucji 10 września^?/23 września 1905 roku został na własną prośbę zdymisjonowany (na stanowisku zastąpił go Leonid Kniaziew)^[1].

Odznaczenia

Do 1897 roku otrzymał następujące odznaczenia^[9]:

• Order Świętego Włodzimierza III klasy,
• Order Izabeli Katolickiej – kawaler krzyża,
• Order Korony Włoch – krzyż oficerski,
• Order Daniły I III klasy,
• Order Świętego Aleksandra IV klasy,
• Order Lwa Zeryngeńskiego – kawalerski krzyż I klasy,
• Order Gwiazdy Polarnej – kawalerski krzyż,
• Order Korony Żelaznej II klasy,
• Order Sokoła Białego – komandorski krzyż.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Arkadiusz Janicki: Kurlandia w latach 1795–1915: Z dziejów guberni i jej polskiej mniejszości. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2011. ISBN 978-83-7326-865-4. (pol.).
• Альманах современных русских государственных деятелей.. Petersburg: Тип. Исидора Гольдберга, 1897, s. 724—725. (ros.).