 Ciemniasta Turnia (na prawo) i Kościoły – widok z Doliny Małej Zimnej Wody | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2255 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
10 lipca 1902 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′59″N 20°11′49″E/49,183056 20,196944 | |
Ciemniasta Turnia (słow. Chmúrna veža, niem. Fabeschturm, węg. Fabeschtorony) – najwyższa turnia w tzw. Zimnowodzkiej Grani biegnącej na południowy wschód od masywu Pośredniej Grani w słowackich Tatrach Wysokich. Jej wysokość to 2255 m n.p.m. Od Pośredniej Grani oddziela ją Ciemniasty Przechód, natomiast od Dzwonnicy w masywie Wielkiego Kościoła – Ciemniasta Przełęcz. W południowo-wschodniej grani Ciemniastej Turni znajduje się niewielka turniczka zwana Ciemniastą Igłą, która oddzielona jest od jej bloku szczytowego Ciemniastą Szczerbiną. Wierzchołek Ciemniastej Turni jest wyłączony z ruchu turystycznego, nie prowadzą na niego żadne znakowane szlaki turystyczne. Taternicy najczęściej odwiedzają tę turnię przy okazji przechodzenia z grani Kościołów na Pośrednią Grań.
Nazwa Ciemniastej Turni została nadana przez Mieczysława Świerza. Pierwszy raz została użyta w przewodniku jego i Janusza Chmielowskiego. Nazwa niemiecka i węgierska upamiętnia Heinricha Fabescha, który jako pierwszy zdobył jej wierzchołek.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Heinrich Fabesch i Johann Hunsdorfer (senior), 10 lipca 1902 r. – letnie,
- Antonín Jiskra, Josef Kelbich, František Michek, Jaroslav Němeček i Antonín Veverka, 27 marca 1947 r. – zimowe.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 114-117.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.