Bambusowce
Rhizomyinae
Winge, 1887[1]
Okres istnienia: oligocen–holocen
33.9/0
33.9/0
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – bambusowczyk kasztanowy (Cannomys badius)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

ślepcowate

Podrodzina

bambusowce

Typ nomenklatoryczny

Rhizomys J.E. Gray, 1831

Plemiona

2 plemiona – zobacz opis w tekście

Bambusowce[2][3] (Rhizomyinae) – podrodzina ssaków z rodziny ślepcowatych (Spalacidae).

Rozmieszczenie geograficzne

Bambusowce zamieszkują tereny leśne, łąki i zarośla[3] w południowo-wschodniej Azji[4], oraz we wschodniej Afryce[5][6].

Tryb życia

Bambusowce są dobrze przystosowane do życia podziemnego. W budowie nor pomagają im sprawne łapy i mocne siekacze. Uszy mają krótkie, a oczy małe. Żywią się korzeniami, bulwami i innymi podziemnymi częściami roślin, wyrządzając przy tym często szkody na plantacjach[3].

Kopalne ślady występowania bambusowców

Najstarsze kopalne ślady występowania bambusowców datowane na oligocen[3][5]. Za klad bazalny uznawany jest Prokanisamys spp.[5].

Podział systematyczny

Do podrodziny należą następujące plemiona[7][6][2]:

Rodzaj wymarły nie sklasyfikowany w żadnym z powyższych plemion[8]:

  • Prokanisamys De Bruijn, Hussain & Leinders, 1981[8]

Przypisy

  1. ↑ H. Winge: Jordfundne og nulevendo Gnavore (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraos, Brasilien. W: Ch.F. Lütken (red.): E Museo Lundii: En Samling af Afhandlinger om de i det indre Brasiliens Kalkstenshuler af Professor P. V. Lund udgravede og i don Lundske paiæontologiske Afdeling af Kjobenhavns Universitets zoologiske Museum opbevarede Dyre-og Menneskeknogler. T. 1. Kjöbenhavn: H. Hagerup, 1888, s. 109. (duń.).
  2. 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231–232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. 1 2 3 4 K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 21, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  4. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Rhizomyinae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-19].
  5. 1 2 3 R. López-Antoñanzas, L.J. Flynn & F. Knoll. A comprehensive phylogeny of extinct and extant Rhizomyinae (Rodentia): evidence for multiple intercontinental dispersals. „Cladistics”. 29 (3), s. 247–273, 2013. The Willi Hennig Society. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2012.00426.x. ISSN 1096-0031. (ang.).
  6. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326–328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
  8. 1 2 H. de Bruijn, S.T. Hussain & J.J. Leinders. Fossil Rodents from the Murree Formation near Banda Daud Shah, Kohat, Pakistan. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen”. Series B. 84 (1), s. 72, 1981. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.