| Rhizomyini | |||
| Winge, 1887[1] | |||
 Przedstawiciel plemienia – bambusowiec indomalajski (Rhizomys sumatrensis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Rhizomyini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Rhizomys J.E. Gray, 1831 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodzaje | |||
| |||
Rhizomyini – plemię ssaków z podrodziny bambusowców (Rhizomyinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
Zasięg występowania
Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[5].
Podział systematyczny
Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[6][5][7]:
- Rhizomys J.E. Gray, 1831 – bambusowiec
- Cannomus O. Thomas, 1915 – bambusowczyk – jedynym przedstawicielem jest Cannomys badius (Hodgson, 1841) – bambusowczyk kasztanowy
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Anepsirhizomys Flynn, 1982[8]
- Brachyrhizomys Teilhard de Chardin, 1942[9]
- Miorhizomys Flynn, 2009[10]
Przypisy
- ↑ Winge 1887 ↓, s. 109.
- ↑ Winge 1887 ↓, s. 125.
- ↑ O. Thomas. On the Genera of Rodents: an Attempt to bring up to Date the current Arrangement of the Order. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1896, s. 1021, 1896. (ang.).
- ↑ G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergeneric groups of rodents. „Journal of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 8, s. 437, 1918. (ang.).
- 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326–328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ L.J. Flynn. Systematic revision of Siwalik Rhizomyidae (Rodentia). „Geobios”. 15 (3), s. 375, 1982. DOI: 10.1016/S0016-6995(82)80084-3. (ang.).
- ↑ P. Teilhard de Chardin. New rodents of the Pliocene and lower Pleistocene of north China. „Publications de l’Institut de Géobiologie”. 9, s. 27, 1942. (ang.).
- ↑ L.J. Flynn. The antiquity of Rhizomys and independent acquisition of fossorial traits in subterranean muroids. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 331, s. 140, 2009. (ang.).
Bibliografia
- H. Winge: Jordfundne og nulevendo Gnavore (Rodentia) fra Lagoa Santa, Minas Geraos, Brasilien. T. 1. Cz. 3. Kjöbenhavn: H. Hagerup, 1887, s. 1–200, seria: E Museo Lundii: En Samling af Afhandlinger om de i det indre Brasiliens Kalkstenshuler af Professor P. V. Lund udgravede og i don Lundske paiæontologiske Afdeling af Kjobenhavns Universitets zoologiske Museum opbevarede Dyre-og Menneskeknogler. (duń.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.