Afroślepce
Tachyoryctini
G.S. Miller & Gidley, 1918[1]
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – afroślepiec somalijski (T. splendens)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

ślepcowate

Podrodzina

bambusowce

Plemię

afroślepce

Typ nomenklatoryczny

Tachyoryctes Rüppell, 1835

Synonimy
  • Tachyoryctinae G.S. Miller & Gidley, 1918[1]
  • Tachyoryctinae: Chaline, Mein & Petter, 1977[2]
  • Tachyoryctini: Musser, 1997[3]
Rodzaje

7 rodzajów (w tym 6 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Afroślepce[4] (Tachyoryctini) – plemię ssaków z podrodziny bambusowców (Rhizomyinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce[5].

Podział systematyczny

Do plemienia należy jeden występujący współcześnie rodzaj[6][5][4]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

  • Eicooryctes Flynn, 1982[7] – jedynym przedstawicielem był Eicooryctes kaulialensis Flynn, 1982
  • Kanisamys Wood, 1937[8]
  • Nakalimys Flynn & Sabatier, 1984[9] – jedynym przedstawicielem był Nakalimys lavocati Flynn & Sabatier, 1984
  • Pronakalimys Tong Haiyan & Jaeger, 1993[10] – jedynym przedstawicielem był Pronakalimys andrewsi Tong Haiyan & Jaeger, 1993
  • Protachyoryctes Hinton, 1933[11]
  • Rhizomyides Bohlin, 1946[12]

Przypisy

  1. 1 2 G.S. Miller & J.W. Gidley. Synopsis of the supergenerie groups of rodents. „Journal of the Washington Academy of Sciences”. 8, s. 437, 1918. (ang.).
  2. ↑ J. Chaline, P. Mein & F. Petter. Les grandes lignes d’une classification évolutive des Muroidea. „Mammalia”. 41 (3), s. 250, 1977. DOI: 10.1515/mamm.1977.41.3.245. (fr.).
  3. ↑ M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 173. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).
  4. 1 2 Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231–232. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-01]. (ang.).
  7. ↑ L.J. Flynn. Systematic revision of Siwalik Rhizomyidae (Rodentia). „Geobios”. 15 (3), s. 350, 1982. DOI: 10.1016/S0016-6995(82)80084-3. (ang.).
  8. ↑ A.E. Wood. Fossil rodents from the Siwalik beds of India. „The American journal of science”. Fifth series. 34 (199), s. 66, 1937. DOI: 10.2475/ajs.s5-34.199.64. (ang.).
  9. ↑ L.J. Flynn & M. Sabatier. A muroid rodent of Asian affinity from the Miocene of Kenya. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 3 (3), s. 161, 1984. DOI: 10.1080/02724634.1984.10011970. (ang.).
  10. ↑ H. Tong & J.-J. Jaeger. Muroid rodents from the Midle Miocene Fort Ternan locality (Kenya) and their contri- bution to the phylogeny of Muroids. „Palaeontographica”. Abteilung A. 229 (1–3), s. 56, 1993. (ang.).
  11. ↑ M.A.C. Hinton. Diagnoses of new genera and species of rodents from Indian Tertiary deposits. „The Annals and Magazine of Natural History”. Tenth series. 12 (72), s. 620, 1933. DOI: 10.1080/00222933308673728. (ang.).
  12. ↑ A.B. Bohlin. The Fossil Mammals from the Tertiary Deposit of Taben-buluk, Western Kansu: Part II. Simplicidentata, Carnivora, Artiodactyla, Perissodactyla and Primates. „Sino-Swedish Expedition Publication”. 6 (4), s. 68, 1946. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.