Andrias scheuchzeri
(Holl, 1831)
Skamieniałość Andrias scheuchzeri
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy ogoniaste
Rodzina	skrytoskrzelne
Rodzaj	Andrias
Gatunek	Andrias scheuchzeri
Synonimy
Salamandra scheuchzeri Holl, 1831

Andrias scheuchzeri − wymarły gatunek gigantycznej salamandry z miocenu, pierwotnie opisany jako skamieniałość dawnego człowieka z czasów potopu: Homo diluvium testis.

Andrias scheuchzeri jest czasem synonimizowany ze współczesnym gatunkiem wielkiej salamandry A. davidianus^[1].

Historia odkrycia

Pierwszy opis znaleziska Andrias scheuchzeri podał Johann Jakob Scheuchzer, lekarz i przyrodnik szwajcarski w swoim dziele „Lithographia Helvetica” z 1726, jednakże skamieniałość tę uznał za szkielet człowieka zatopionego w czasie potopu Noego i dlatego nazwał Homo diluvii testis (łac. człowiek świadek potopu). Pomyłka wynikała zarówno z niewielkiej wówczas wiedzy paleontologicznej i zoologicznej, jak i z faktu, że okaz był w znacznym stopniu przykryty osadem, którego Scheuchzer nie usunął, zadowalając się widocznymi fragmentami.

Dopiero słynny francuski paleontolog Cuvier zaczął kwestionować status znaleziska, jednak długi czas nie mógł uzyskać dostępu do skamieniałości, a tym bardziej zgody na jej oczyszczenie z osadu, gdyż sprzeciwiały się temu władze Teylers Museum w Holandii, które posiadały oryginał. Wreszcie po zajęciu Holandii przez wojska francuskie, przy wsparciu Napoleona, Cuvier uzyskał zgodę na badania. Po odpreparowaniu okazało się, że jest to wielka salamandra długości około 1 m, bez zachowanego ogona i tylnych kończyn.

Przypisy

Bibliografia

• Herbert Wendt, Przed potopem, przekład Anna Jerzmańska, Złota Seria Literatury Popularnonaukowej, Warszawa 1971.
• Twarogowski J. Poczet wielkich geologów. Nasza Księgarnia, 1974.