31 Batalion Celny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1922

Tradycje
Rodowód

II/V batalion etapowy
IV/V batalion etapowy

Kontynuacja

31 batalion SG

Dowódcy
Pierwszy

mjr Zygmunt Parfanowicz

Organizacja
Dyslokacja

Dokszyce[1]

Formacja

Bataliony Celne

Podległość

MSW
8 Brygada Celna

Szkic rozmieszczenia pododdziałów 31 batalionu celnego „Dokszyce”
por. Antoni Brankiewicz

31 Batalion Celny – jednostka organizacyjna formacji granicznych II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.7300/Mob. z dnia 9 czerwca 1921 w miejsce batalionów etapowych utworzone zostały bataliony celne. 31 batalion celny powstał w obszarze 2 Armii, a zorganizowano go na bazie II i IV Krakowskiego batalionu etapowego. Etat batalionu wynosił 14 oficerów i 600 szeregowych[2]. Podlegał Ministerstwu Spraw Wewnętrznych[3].

Mimo że batalion był w całym tego słowa znaczeniu oddziałem wojskowym, nie wchodził on w skład pokojowego etatu armii. Uniemożliwiało to uzupełnianie z normalnego poboru rekruta. Ministerstwo Spraw Wojskowych zarówno przy ich formowaniu, jak i uzupełnianiu przydzielało mu często żołnierzy podlegających zwolnieniu, oficerów rezerwy oraz szeregowców i oficerów zakwalifikowanych przez dowództwa okręgów generalnych jako nie nadających się do dalszej służby wojskowej[4].

W listopadzie 1921 Ministerstwo Spraw Wewnętrznych postanowiło powołać brygady celne[5]. 31 batalion celny znalazł się w strukturze 8 Brygady Celnej[6].

Wykonując postanowienia uchwały Rady Ministrów z 23 maja 1922, Minister Spraw Wewnętrznych rozkazem z 9 listopada 1922 zmienił nazwę „Baony Celne” na „Straż Graniczna”[3]. Wprowadził jednocześnie w formacji nową organizację wewnętrzną[7]. 31 batalion celny przemianowany został na 31 batalion Straży Granicznej.

Służba celna

Odcinek batalionowy podzielony był na cztery pododcinki, które obsadzały kompanie wystawiające posterunki i patrole. Posterunki wystawiano wzdłuż linii granicznej w taki sposób, by mogły się nawzajem widzieć w dzień[8]. W tym zakresie batalion współpracował z posterunkami i patrolami Policji Państwowej. Współpraca polegała na tym, że te pierwsze wystawiały wzdłuż linii granicznej stale posterunki i patrole, natomiast policja tworzyła je w głębi strefy, poza linią graniczną. W zakresie ochrony granicy batalion podlegał staroście[9].

Sąsiednie bataliony

Kadra batalionu

Dowódcy batalionu
stopień imię i nazwisko okres pełnienia służby kolejne stanowisko
mjr Zygmunt Wiktor Parfanowicz[1] IX 1921 – VII 1922[11]
rtm. Edward Drzniewicz[1] VIII – X 1922[11]

Struktura organizacyjna

OdeB 31 batalionu celnego w Dokszycach na dzień 6 października 1922[11]
kompanie 1. Gnieździłowo 2. Dokszyce[uwaga 1] 3. Porzecze 4. Olesiowo
dowódcy por. Bogusław Wadołkowski por. Witold Sielicki por. Antoni Brankiewicz kpt. Józef Piwiński
placówki Worony w rezerwie Komajsk Hornowo-Bartkiewicz
Sieliszcze Kopciuchy Hornowo-Karczewski
Bujek Turowszczyzna Hornowo-Asona
Wieraciejka Starynka Hornowo-Wierciński
ziemianka Starosielle Hornowo-Sołtys
Smolarnia Ostrów Krownica
Ossowo Trawki Lipowo
ziemianka Trościanica
Baszkówka
Dworzec

Uwagi

  1. W tym czasie 2 kompania celna pozostawała w rezerwie[11]

Przypisy

Bibliografia

  • Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
  • Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
  • Teresa Prengel-Boczkowska, Wstęp do inwentarza zespołu archiwalnego „Bataliony Celne”, Szczecin: Archiwum Straży Granicznej, 2009.
  • Ordre de Bataille batalionów celnych od numeru 1 do 19 i od numeru 20 do 44 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.