Czeski Pułk Piechoty Nr 18
Böhmisches Infanterieregiment Nr. 18
Historia
Państwo

 Austro-Węgry

Sformowanie

1682

Rozformowanie

1918

Nazwa wyróżniająca

Czeski

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Jaromierz, Terezin, Königgrätz, Ołomuniec, Brunico

Rodzaj sił zbrojnych

c. i k. Armia

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

10 Dywizja Piechoty
5 Dywizja Piechoty
8 Dywizja Piechoty
10 Dywizja Piechoty

Pułkownik IR. 18 w mundurze paradnym
Kurtka munduru porucznika IR. 18
2. szef pułku Eugen Isidor von Falkenhayn

Czeski Pułk Piechoty Nr 18 (IR. 18) – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.

Historia pułku

Pułk kontynuował tradycje pułku utworzonego w 1682 roku[1].

Okręg uzupełnień nr 18 Königgrätz na terytorium 9 Korpusu[1].

Kolory pułkowe: ciemnoczerwony (dunkelrot), guziki srebrne.

Skład narodowościowy w 1914 roku 23% – Niemcy, 75% – Czesi[2].

W 1873 roku sztab pułku znajdował się Jaromierzu (niem. Josephstadt), natomiast komenda rezerwowa i stacja okręgu uzupełnień w Sadowej[3].

W 1891 roku pułk (bez 4. batalionu) stacjonował w Königgrätz i wchodził w skład 20 Brygady Piechoty należącej do 10 Dywizji Piechoty, natomiast 4. batalion był detaszowany na terytorium 15 Korpusu do twierdzy Bileća (niem. Bilek) i podporządkowany komendantowi 6 Brygady Górskiej należącej do 18 Dywizji Piechoty[4].

Do 1899 roku pułk stacjonował w Terezinie (niem. Theresienstadt) oraz Sadowej (1. batalion) i wchodził w skład 57 Brygady Piechoty należącej do 29 Dywizji Piechoty[5].

W latach 1899–1906 pułk (bez 2. batalionu) stacjonował w Ołomuńcu na terytorium 1 Korpusu i wchodził w skład 10 Brygady Piechoty należącej do 5 Dywizji Piechoty. Na terytorium 9 Korpusu pozostał 2. batalion w Sadowej, który był podporządkowany komendantowi 58 Brygady Piechoty należącej do tej samej 29 Dywizji Piechoty[6].

W 1906 roku pułk (bez 2. batalionu) został przeniesiony na terytorium 14 Korpusu (komenda pułku razem z 4. batalionem do Brunico (niem. Bruneck), 1. batalion do Lienzu, 3. batalion do Niederdorfu) i włączony w skład 15 Brygady Piechoty należącej do 8 Dywizji Piechoty. W okręgu uzupełnień, w Sadowej, pozostał 2. batalion, który nie zmienił podporządkowania[7]. W 1908 roku 1. batalion został przeniesiony z Lienzu do Brunico[8].

W latach 1910–1914 pułk stacjonował w Sadowej z wyjątkiem 2. batalionu, który był detaszowany na teren 16 Korpusu i stacjonował w Nevesinje[1].

Pułk wchodził w skład 20 Brygady Piechoty należącej do 10 Dywizji Piechoty, natomiast detaszowany 2. batalion był podporządkowany komendantowi 3 Brygady Górskiej należącej do 18 Dywizji Piechoty[9].

W czasie I wojny światowej pułk walczył z Rosjanami w 1914 i 1915 roku w Galicji. Uczestniczył w bitwie gorlickiej. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach wojennych nr: 4 w Grabiu, 138 w Bogoniowicach, 139 w Tursku-Łosiach, 58 w Przysłupie.

Szefowie pułku

Kolejnymi szefami pułku byli:

  • FZM Wenzel Alois Vetter von Lilienberg (1821 – †6 II 1840),
  • FML Maximilian Reising von Reisinger (1840 – †30 I 1848),
  • wielki książę Rosji Konstanty (1848 – †25 I 1892),
  • arcyksiążę, FZM Leopold Salvator (od 1893)[1].

Drugimi szefami pułku byli:

  • generał kawalerii Eugen Isidor von Falkenhayn (1849 – †16 IX 1853),
  • generał kawalerii Karl Pergler von Perglas (1853 – †2 V 1868)[1].

Żołnierze

Komendanci pułku
  • płk Adolf Teutschenbach von Ehrenruhe (1873[3])
  • płk Joseph von Kaliwoda ( – 1891 → komendant 34 Brygady Piechoty[10])
  • płk Hugo Scheriau (1892[10] – )
  • płk Gustav von Wittich ( – 1899 → komendant 40 Brygady Piechoty)
  • płk Eduard von Siebert (1899 – 1 XI 1902 → stan spoczynku w stopniu tytularnego generała majora)
  • płk Karl Sandner von Sendburg (1902–1905 → komendant 51 Brygady Piechoty Obrony Krajowej)
  • płk Kamillo Rebensteiner von Blankenfeld (1905 – 1908 → stan spoczynku)
  • płk Gustav von Malzer (1908[11] – 1912 → komendant 94 Brygady Piechoty)
  • płk Franz Otahal von Ottenhorst (1912–1914[1])
Oficerowie

Przypisy

Bibliografia

  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1892. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1892.
  • Schematismus für das Kaiserliche und Königliche Heer und für das Kaiserliche und Königliche Kriege-Marine für 1895. Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914
  • Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918 By Glenn Jewison & Jörg C. Steiner
  • Polegli na ziemiach polskich z K.u.K. Infanterie Regiment Erzherzog Leopold Salvator Nr 18. polegli.forgen.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-17)].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.