Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1954 |
Rozformowanie |
1988 |
Patron | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Zygmunt Olędzki |
Ostatni |
płk dypl. Józef Flis |
Organizacja | |
Numer |
JW 2576[2] |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
15 Dywizja Zmechanizowana im. Gwardii Ludowej (15 DZ) – związek taktyczny Sił Zbrojnych PRL.
Znakiem taktycznym malowanym na pojazdach dywizji był biały prostokąt.
Formowanie
15 Dywizja Zmechanizowana powstała w 1954, w wyniku przeformowania 15 Dywizji Piechoty. Dywizję zorganizowano wg etatów dywizji zmechanizowanej typu B jako związek taktyczny wchodzący w skład 8 Korpusu Armijnego. W 1957 dywizję włączono w skład 1 Korpusu Pancernego. W 1958, po rozwiązaniu 1 KPanc, 15 Dywizję Zmechanizowaną podporządkowano dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego.
W 1961 zakwalifikowano dywizję do grupy skadrowanych dywizji szkolnych[3].
W 1988 dywizję rozformowano, a na jej bazie powstała 15 Baza Materiałowo-Techniczna.
1 września 1993 na bazie 15 BMT dywizja sformowana została powtórnie. Przyjęła nazwę 15 Warmińsko-Mazurskiej Dywizji Zmechanizowanej.
Skład i dyslokacja (1960)
- dowództwo i sztab (Olsztyn)
- 50 pułk zmechanizowany (Lidzbark)
- 75 pułk zmechanizowany (Bartoszyce)
- 94 pułk zmechanizowany (Morąg)
- 35 pułk czołgów (Ostróda)
- 55 dywizjon artylerii haubic (Morąg)
- 95 dywizjon artylerii haubic (Morąg)
- 19 dywizjon artylerii rakietowej (Morąg)
- 46 dywizjon artylerii przeciwlotniczej (Olsztyn)
- 12 batalion rozpoznawczy (Biskupiec)
- 46 batalion saperów (Olsztyn)
- 27 batalion łączności (Olsztyn)
Żołnierze dywizji
- Dowódcy dywizji[4]
- płk Zygmunt Olędzki
- płk Leonid Łapiński
- płk Janusz Sieczkowski (od IV 1966)
- płk / gen. bryg. Jan Światowiec (1969–1971)
- gen. bryg. Jan Czarnecki
- płk dypl. Zdzisław Ostrowski (od 1976)
- płk dypl. Zygmunt Skotnicki
- płk dypl. Józef Flis (1986–1988)
- Oficerowie sztabu dywizji
Przypisy
Bibliografia
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
- Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].