Początki

W 1890 roku Adolf Weber, pochodzący ze Szwajcarii Badacz Pisma Świętego, rozpoczął okresową działalność kaznodziejską w Belgii. W 1891 roku w Brukseli i Antwerpii przebywał Charles Taze Russell.

W 1901 roku w Charleroi powstała pierwsza grupa Badaczy Pisma Świętego, zainicjowana przez Jean-Baptiste Tilmanta seniora. W 1906 roku założono zbór we francuskim Denain przy granicy belgijskiej.

W roku 1912 w Jumet (obecnie dzielnica Charleroi) przemawiał Joseph Franklin Rutherford. W tym samym roku w Regionie Walońskim grupy działały w 7 miastach.

W 1913 roku do pomocy w prowadzeniu działalności kaznodziejskiej wysłano francuskich współwyznawców. Na kongresie w Paryżu, który odbył się 31 sierpnia 1913 roku, obecni byli także delegaci z Belgii.

6 stycznia 1917 roku w Belgii przemawiał Joseph Franklin Rutherford.

W 1920 roku zaczęto wyświetlać „Fotodramę stworzenia”. W 1929 roku otwarto belgijskie Biuro Oddziału, które nadzorowało wówczas działalność 29 głosicieli. Rok później do pomocy 46 głosicielom w Belgii, skierowano współwyznawców z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Szwajcarii i Francji. W roku 1930 we Flandrii rozpoczął działalność André (Andrzej) Woźniak, współwyznawca polskiego pochodzenia przybyły z Francji. W roku 1930 w Brukseli odbył się kongres.

15 kwietnia 1932 roku zarejestrowano Congrégation chrétienne des Témoins de Jéhovah – Christelijske Gemeente van Jehovah’s Getuigen^[4]. W tym samym roku rozpowszechniono ponad 200 000 publikacji Świadków Jehowy.

W 1935 roku na zgromadzeniu w Brukseli były transmitowane waszyngtońskie przemówienia kongresowe. W kraju działało 13 zborów (w tym 3 polskojęzyczne w Liège, Charleroi, Beringen i 3 niemieckojęzyczne w Genk, Eisden i Roux). Na Wystawie Światowej w Brukseli w 1935 roku publikacje Świadków Jehowy zdobyły srebrny medal (kategoria: Graphic Arts Seat).

W 1936 roku zorganizowano kongres w Ieper W tym samym roku belgijscy delegaci uczestniczyli w kongresie w szwajcarskiej Lucernie. Rok później w kraju działało 16 zborów, a w roku 1938 zanotowano liczbę 135 głosicieli w 20 zborach. W 1939 roku w Belgii działało 251 głosicieli należących do 31 zborów.

Niemiecka okupacja 1940–1944

Znak fioletowego trójkąta, jaki nosili Świadkowie Jehowy w obozach koncentracyjnych

30 marca 1940 roku władze zakazały działalności – w kraju działalność kaznodziejską prowadziło 275 głosicieli. Po zajęciu Belgii przez wojska niemieckie nastąpiły aresztowania Świadków Jehowy i wysyłanie ich do obozów koncentracyjnych. W 1941 roku na wolności pozostało 86 głosicieli w 14 zborach. André (Andrzej) Woźniak rozpoczął konspiracyjne tłumaczenie publikacji religijnych z języka holenderskiego na języki: polski, niemiecki i francuski. Tłumaczono i potajemnie (w Limburgu) drukowano literaturę dla współwyznawców w Niemczech, Polsce, Holandii, Włoszech i Słowenii. Punktem kontaktowym, przez który przemycano literaturę z Holandii, była pewna restauracja. Sam budynek znajdował się w Belgii, natomiast ogród leżał na terytorium Holandii. Nadzór nad przemytem literatury sprawował Erwin Klose.

W 1942 roku działalność kaznodziejską prowadziło 253 głosicieli, a kilkuset członków wyznania było nadal uwięzionych. Rok później liczba głosicieli wzrosła do 396 osób.

Rozwój działalności

W 1944 roku liczba Świadków Jehowy w Belgii wyniosła 545 osób. Zorganizowano zgromadzenia w Liège, Brukseli i Charleroi. W 1945 roku osiągnięto liczbę 747 głosicieli. Ponownie otwarto Biuro Oddziału. W listopadzie 1945 roku Belgię odwiedzili przedstawiciele Towarzystwa Strażnica^[5][6]. W 1946 roku w Belgii działało 1431 głosicieli. 4 października 1946 roku odbyło się – w dwóch językach – zgromadzenie pod hasłem „Weselące się narody” dla 2000 obecnych.

W 1947 roku miała miejsce kolejna wizyta przedstawicieli Towarzystwa Strażnica. Przybyli pierwsi misjonarze absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead.

W 1950 roku minister transportu zakazał przewożenia przesyłek z publikacjami Świadków Jehowy państwowymi środkami transportu.

W 1952 roku w kraju działało 3500 głosicieli. Trzy lata później belgijscy delegaci uczestniczyli w międzynarodowych kongresach pod hasłem „Tryumfujące Królestwo” w Londynie, Paryżu i Hadze. W 1959 roku na zgromadzenie pod hasłem „Czuwający słudzy” w stolicy przybyło 6896 osób, a 879 zostało ochrzczonych. Rok później w Belgii było ponad 7000 Świadków Jehowy. W dniach od 7 do 11 lipca 1965 roku w Charleroi odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Słowo prawdy” z udziałem 11 710 osób^[7], z udziałem N. Knorra^[8]. W kraju oprócz zborów francuskojęzycznych i niderlandzkojęzycznych działały 32 zbory włoskojęzyczne oraz angielsko-, grecko-, hiszpańsko-, portugalsko- i tureckojęzyczne.

W lutym 1968 roku otworzono nowe Biuro Oddziału w Kraainem. W dniach 8–12 sierpnia 1973 roku na kongresie międzynarodowym pod hasłem „Boskie zwycięstwo” w Brukseli było obecnych 53 565 osób; program został przedstawiony w 5 językach. W dniach od 26 do 30 lipca 1978 roku w Brukseli odbył się kongres pod hasłem „Zwycięska wiara” z udziałem 23 567 osób; program został przedstawiony w 5 językach.

W 1980 roku otwarto pierwsze w kraju Sale Zgromadzeń w Bioul i Bornem. 30 października 1981 roku przestał obowiązywać zakaz transportu literatury tego wyznania transportem państwowym. W 1983 roku zanotowano liczbę 20 018 głosicieli w 282 zborach.

W latach 80. XX wieku rozpoczęto działalność kaznodziejską w porcie morskim w Antwerpii i na zacumowanych tam statkach z całego świata^[9][10].

W roku 1990 Świadkowie Jehowy w Belgii przyjęli nazwę „Chrześcijańska Kongregacja Świadków Jehowy”^[4].

W 1994 roku belgijscy Świadkowie Jehowy przekazali pomoc humanitarną uchodźcom z Rwandy^[10]. W latach 1997–1999 przekazano kolejną pomoc uchodźcom z Demokratycznej Republiki Konga. W latach 2001–2002 zorganizowano pomoc humanitarną dla uchodźców w Tanzanii.

W 1996 roku Sąd Rejonowy w Mons orzekł, iż osoba 11-letnia ma prawo do swobodnego dokonania samodzielnego wyboru w kwestii przyłączenia się do wyznania Świadków Jehowy.

Od maja 1995 roku do kwietnia 1996 roku objazdową wystawę „Relacja Świadków” pokazano w miastach Belgii. Prezentowała ona historię prześladowań Świadków Jehowy w czasie nazizmu^[11].

W 2000 roku przygotowano wystawę historyczną, prezentującą użycie imienia Jehowa w różnych przekładach Biblii.

W 2007 roku w kraju działało 25 096 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej (Pamiątce) zebrało się 44 151 osób. 4 maja 2010 roku sąd apelacyjny stwierdził, że wolontariusze w Betel są członkami Ogólnoświatowej Społeczności Specjalnych Sług Pełnoczasowych i poświęcają czas na działalność religijną.

Od 3 do 5 lipca 2015 roku w hali Flanders Expo w Gandawie odbył się kongres specjalny pod hasłem „Naśladujmy Jezusa!”. Program przedstawiono w 13 językach (również w j. polskim). Obecni byli delegaci z Austrii, Belgii, Holandii, Francji, Luksemburga, Niemiec, Stanów Zjednoczonych i Szwajcarii^[12].

26 marca 2016 roku z udziałem członka Ciała Kierowniczego Marka Sandersona, oddano do użytku kompleks Sal Królestwa w Antwerpii^[13]. W sierpniu 2016 roku delegacja z Belgii uczestniczyła w kongresie specjalnym pod hasłem „Lojalnie trwajmy przy Jehowie!” w holenderskim Utrechcie, a latem 2019 roku w kongresach międzynarodowych pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi!” w Brazylii, Ekwadorze, Holandii i Stanach Zjednoczonych^[14].

W lutym 2021 roku zanotowano liczbę 11 804 prowadzonych studiów biblijnych. W 2021 roku zanotowano liczbę 26 012 głosicieli, a na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 49 040 osób^[15]. W lipcu 2021 roku zorganizowano pomoc humanitarną dla poszkodowanych przez powódź^[16].

5 kwietnia 2022 roku Belgia została przez Europejski Trybunał Praw Człowieka skazana za dyskryminację Świadków Jehowy. Nieudzielanie zborom Świadków Jehowy zwolnienia z podatku od nieruchomości w Regionie Stołecznym Brukseli od 2018 roku było dyskryminacją^[17][18].

7 czerwca 2022 toku Sąd Apelacyjny w Gandawie potwierdził, że biblijna praktyka Świadków Jehowy polegająca na ograniczaniu lub unikaniu kontaktu z byłymi wyznawcami, jest legalna i nie nawołuje do dyskryminacji, segregacji, nienawiści ani przemocy^[19]. 16 czerwca 2022 roku Świadkowie Jehowy odnieśli zwycięstwo sądowe w procesie przeciwko rządowej organizacji „CIAOSN” („Centre d’information et d’avis sur les Organizations sectaires nuisibles”). Sąd w Brukseli stwierdził, że raport CIAOSN nie może być traktowany jako obiektywny i bezstronny. Oprócz nakazania belgijskiemu państwu pokrycia kosztów prawnych Świadków Jehowy, stwierdził „że CIAOSN dopuścił się niewłaściwego postępowania przy sporządzaniu i rozpowszechnianiu raportu”^[20][21]. 19 grudnia 2023 roku Belgijski Sąd Kasacyjny jednoznacznie orzekł, że przekonania i praktyki religijne Świadków Jehowy dotyczące wykluczania są w pełni zgodne z prawem, w tym te dotyczące ograniczania kontaktów z byłymi (wykluczonymi) członkami^[22].

Zebrania religijne odbywają się w ponad 40 językach^{[uwaga 2]}, zgromadzenia obwodowe w 15 językach^{[uwaga 3]}, a kongresy regionalne w 11 językach^{[uwaga 4]}.

W muzeum miejscowego Biura Oddziału prezentowana jest stała wystawa dotycząca historii działalności Świadków Jehowy w Belgii^[23].