Państwo | |
---|---|
Liczebność (2023) |
397 |
% ludności kraju (2023) |
0,04% |
Liczba zborów (2023) |
7 |
Rozpoczęcie działalności |
po roku 1925 |
Świadkowie Jehowy w Czarnogórze – społeczność wyznaniowa w Czarnogórze, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 397 głosicieli, należących do 7 zborów[2][3][uwaga 1]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziły się 823 osoby[2]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Belgradzie w Serbii[4][5]. Biuro Krajowe mieści się w Podgoricy[6].
Historia
Królestwo Jugosławii
Działalność na terenie Królestwa Jugosławii zapoczątkowano w latach 20. XX wieku. W następnym dziesięcioleciu szeregi Świadków Jehowy na terenie Jugosławii zasilili współwyznawcy z Niemiec, którzy na skutek zaciekłych prześladowań opuścili swoją ojczyznę[7]. W okresie tym w Czarnogórze głosił Alfred Tuček[8]. Wyświetlano film Dramat stworzenia[9].
W roku 1941 na wyznawców spadły ostre prześladowania, a po II wojnie światowej niektórzy zostali umieszczeni w komunistycznych więzieniach (do roku 1952)[7].
9 września 1953 roku społeczność Świadków Jehowy w Jugosławii została uznana prawnie[7].
W 1967 roku w kongresie pod hasłem „Dzieło czynienia uczniów” w Klagenfurcie uczestniczyło 889 głosicieli z terenu całej Jugosławii[10]. W 1968 roku kolejny kongres pod hasłem „Dobra nowina dla wszystkich narodów” dla Świadków Jehowy z Jugosławii odbył się w Villach[10], a w 1969 roku pod hasłem „Pokój na ziemi” – w Norymberdze[11]. Austriackie Biuro Oddziału umacnianiało współwyznawców pod względem organizacyjnym[12].
- Teren Czarnogóry
Dzięki działalności pionierów z innych części Jugosławii około roku 1980 zaczęto organizować zebrania w Podgoricy, na terenie dzisiejszej Czarnogóry[13].
Od 16 do 18 sierpnia 1991 roku w Zagrzebiu, odbył się pierwszy w Jugosławii kongres międzynarodowy pod hasłem „Lud miłujący wolność Bożą”, na którym obecnych było 14 684 osób – wyznawcy z całego kraju i delegaci z 15 państw[7][14].
Federalna Republika Jugosławii
W okresie istnienia Federalnej Republiki Jugosławii (w latach 1992–2003) na jej terenie liczba głosicieli Świadków Jehowy wzrosła z około 2000 w roku 1992 do około 4000 w latach 1999–2002[uwaga 2][15].
- Teren Czarnogóry
Przed 1992 działała grupa Świadków w Herceg Novi; później powstała tam Sala Królestwa, z której w 2008 roku korzystał zbór liczący 25 głosicieli[16].
W 1996 roku zbór w Nikšiciu rozpoczął budowę Sali Królestwa. Jednak do jej wstrzymania doprowadził miejscowy pop, który wraz z grupą około 200 ludzi, uzbrojonych w broń palną, wdarł się na plac budowy, po czym ludzie ci zaczęli rozbierać wznoszony budynek. Policja nie podjęła interwencji. W 2000 roku znaleziono inne pomieszczenie na chrześcijańskie zebrania, jednak budynek ten został podpalony, a odbudowany dopiero w roku 2001[17].
W Podgoricy niewielka grupa głosicieli spotykała się na początku lat 90. Po roku 1997 otwarto Salę Królestwa dla dwóch zborów wraz z pomieszczeniem mieszkalnym dla pionierów specjalnych, a także zadaszony parking, gdzie odbywają się kongresy dla wyznawców z całego kraju[18].
Serbia i Czarnogóra
Przez cały okres istnienia federacji Serbii i Czarnogóry (w latach 2003–2006) działalność kaznodziejską na jej terenie prowadziło około 3900–4000 głosicieli[15].
Czarnogóra
Po proklamowaniu niepodległości przez Czarnogórę (3 czerwca 2006) Świadkowie Jehowy na terenie tego kraju nadal działali pod nadzorem Komitetu Kraju w Belgradzie w Serbii, jednak począwszy od roku służbowego 2007 sprawozdania z ich działalności publikowane są osobno dla każdego z tych krajów. 25 kwietnia 2020 roku Mark Sanderson, członek Ciała Kierowniczego ogłosił w nagranym wcześniej przemówieniu wydanie zrewidowanego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w języku chorwackim (oraz serbskim). W związku z pandemią COVID-19 zorganizowano specjalne zebranie w trybie wideokonferencji. W Czarnogórze, Bośni i Hercegowinie, Chorwacji oraz Serbii uczestniczyło w nim łącznie 12 705 osób[19].
W maju 2016 roku na terenie Czarnogóry działało 6 zborów w 5 miejscowościach: Podgorica (2 zbory), Nikšić, Bjeliši (w pobliżu Baru), Tivat i Herceg Novi. Zebrania zborowe odbywają się w języku czarnogórskim i rosyjskim[1].
Sytuacja prawna
W Czarnogórze nie ma religii państwowej. Wspólnoty religijne są – zgodnie z konstytucją – oddzielone od państwa, wolne i równouprawnione w wykonywaniu działalności religijnej[20].
Świadkowie Jehowy działają w Czarnogórze jako jedna z wielu zarejestrowanych wspólnot religijnych[20].
Statystyki
Liczba głosicieli (w tym pionierów)
Dane na podstawie oficjalnych raportów o działalności[15]:
Uwagi
- ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadza się ponownie w Sali Królestwa oraz w formie „hybrydowej” (wszyscy uczestnicy w Sali Królestwa i odbierający program transmitowany przez wideokonferencje mogą brać czynny udział w punktach i dyskusjach). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.
- ↑ Wyniki z działalności w Federalnej Republice Jugosławii podawane były pod skróconą nazwą kraju: Jugosławia.
- ↑ Rok służbowy liczony jest od września poprzedniego roku kalendarzowego do sierpnia danego roku kalendarzowego.
Przypisy
- 1 2 Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2016-05-26] .
- 1 2 Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2023 [online], jw.org [dostęp 2024-04-14] .
- ↑ Czarnogóra – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14] .
- ↑ Watchtower, Biuro Oddziału w Serbii [online], jw.org [dostęp 2013-12-16] .
- ↑ Kontakt. Czarnogóra [online], jw.org [dostęp 2021-06-13] .
- ↑ Kontakty [online], jw.org [dostęp 2021-06-13] .
- 1 2 3 4 Powody do radości na Bałkanach, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 października 2002, s. 19–21, ISSN 1234-1150 .
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 151.
- ↑ Watch Tower Bible and Tract Society, „Dramat stworzenia” — niezapomniana produkcja [online], jw.org, 29 listopada 2022 .
- 1 2 Watchtower, Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1989, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1989, s. 144 (ang.).
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 183, 184.
- ↑ Watchtower, Gerrit Lösch: Zachowywanie jedności w czasie zakazu [online], jw.org, 4 stycznia 2019 [dostęp 2020-06-18] .
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 186.
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 190, 241, 242.
- 1 2 3
Dane statystyczne za:
- 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964.
- 1964 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVI nr 8, s. 10–13, 1965.
- 1965 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVII nr 14, s. 8–11, 1966.
- 1966 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXVIII nr 5, s. 10–13, 1967.
- 1967 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXIX nr 6, s. 10–12, 1968.
- 1968 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XC nr 4, s. 10–12, 1969.
- 1969 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCI nr 4, s. 14–19, 1970.
- 1970 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCII nr 4, s. 20–25, 1971.
- 1971 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIII nr 5, s. 18–23, 1972.
- 1972 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIV nr 6, s. 22–27, 1973.
- 1973 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCV nr 8, s. 12–17, 1974.
- 1974 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVI nr 8, s. 14–19, 1975.
- 1975 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVII nr 8, s. 14–19, 1976.
- 1976 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCVIII nr 8, s. 10–15, 1977.
- 1977 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. XCIX nr 8, s. 14–19, 1978.
- 1978 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. C nr 8, s. 8–13, 1979.
- 1979 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CI nr 7, s. 16–21, 1980.
- 1980 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CII nr 7, s. 18–23, 1981.
- 1981 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIII nr 7, s. 12–17, 1982.
- 1982 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIV nr 7, s. 12–17, 1983.
- 1983 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CV nr 8, s. 16–21, 1984.
- 1984 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVI nr 8, s. 20–25, 1985.
- 1985 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVII nr 5, s. 20–25, 1986.
- 1986 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CVIII nr 3, s. 6–11, 1987.
- 1987 — Sprawozdanie roczne z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. CIX nr 3, s. 12–17, 1988.
- 1988 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1988. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 4–7, 15 lutego 1989.
- 1989 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1989. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 20–23, 1 stycznia 1990.
- 1990 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1990. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 18–21, 1 stycznia 1991.
- 1991 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1991. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 10–13, 1 stycznia 1992.
- 1992 — Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1992. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, s. 12–15, 1 stycznia 1993.
- 1993 — Rocznik Świadków Jehowy 1994. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1994, s. 34–41.
- 1994 — Rocznik Świadków Jehowy 1995. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 34–41.
- 1995 — Rocznik Świadków Jehowy 1996. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1996, s. 34–41. ISBN 83-904630-5-9.
- 1996 — Rocznik Świadków Jehowy 1997. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1997, s. 34–41. ISBN 83-86930-08-X.
- 1997 — Rocznik Świadków Jehowy 1998. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1998, s. 32–39. ISBN 83-86930-18-7.
- 1998 — Rocznik Świadków Jehowy 1999. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1999, s. 32–39. ISBN 83-86930-29-2.
- 1999 — Rocznik Świadków Jehowy 2000. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2000, s. 32–39. ISBN 83-86930-36-5.
- 2000 — Rocznik Świadków Jehowy 2001. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2001, s. 32–39. ISBN 83-86930-44-6.
- 2001 — Rocznik Świadków Jehowy 2002. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 32–39. ISBN 83-86930-54-3.
- 2002 — Rocznik Świadków Jehowy 2003. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 32–39. ISBN 83-86930-60-8.
- 2003 — Rocznik Świadków Jehowy 2004. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2004, s. 32–39. ISBN 83-86930-72-5.
- 2004 — Rocznik Świadków Jehowy 2005. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2005, s. 32–39. ISBN 83-86930-76-4.
- 2005 — Rocznik Świadków Jehowy 2006. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2006, s. 32–39. ISBN 83-86930-83-7.
- 2006 — Rocznik Świadków Jehowy 2007. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 32–39. ISBN 83-86930-89-6.
- 2007 — Rocznik Świadków Jehowy 2008. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2008, s. 32–39. ISBN 83-86930-93-4.
- 2008 — Rocznik Świadków Jehowy 2009. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-00-5.
- 2009 — Rocznik Świadków Jehowy 2010. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 32–39. ISBN 978-83-61557-06-7.
- 2010 — Rocznik Świadków Jehowy 2011. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2011, s. 40–47. ISBN 978-83-61557-21-0.
- 2011 — Rocznik Świadków Jehowy 2012. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 44–51. ISBN 978-83-61557-26-5.
- 2012 — Rocznik Świadków Jehowy 2013. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2013, s. 180–187. ISBN 978-83-61557-32-6.
- 2013 — Rocznik Świadków Jehowy 2014. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2014, s. 178–187.
- 2014 — Rocznik Świadków Jehowy 2015. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2015, s. 178–187.
- 2015 — Rocznik Świadków Jehowy 2016. Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
- 2016 — Rocznik Świadków Jehowy 2017. Towarzystwo Strażnica, 2016, s. 178–187.
- 2017 — Ilu Świadków Jehowy jest na całym świecie. jw.org. [dostęp 2018-01-11]. – podstrony dla poszczególnych krajów
- 1963 — Raport ze służby świadków Jehowy na całym świecie za rok 1963. „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”. LXXXV nr 6, s. 10–13, 1964.
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 242.
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 243-246.
- ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2009 ↓, s. 242, 243.
- ↑ Watchtower, Wydanie zrewidowanego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w językach chorwackim i serbskim [online], jw.org, 29 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-29] .
- 1 2 United States Department of State , Bureau of Democracy , Human Rights and Labor , International Religious Freedom Report for 2011: Montenegro [online], state.gov, 13 września 2011 (ang.).
Bibliografia
- Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2009, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2009, s. 66–125 .
Linki zewnętrzne
- Watchtower, Świadkowie Jehowy na całym świecie. Czarnogóra [online], jw.org [dostęp 2018-12-25] .