Łotwa na pierwszym miejscu (łot. Latvija pirmajā vietā, LPV) – łotewska centroprawicowa partia polityczna o profilu konserwatywnym. Jej założycielem i przewodniczącym jest Ainārs Šlesers, który po dekadzie przerwy zdecydował się wrócić do polityki.

Historia

Wiosną 2021 roku Ainārs Šlesers ogłosił swój powrót do polityki i plany powołania do życia nowego ugrupowania stojącego w jednoznacznej opozycji do rządów prezydenta Egilsa Levitsa oraz premiera Krišjānisa Kariņša^[2][3]. Nie wykluczył przy tym możliwości współpracy z partią Honor Służyć Rydze, gdzie działają byli sojusznicy Šlesersa z Pierwszej Partii Łotwy oraz LPP/LC^[4].

Kongres założycielski nowego ugrupowania odbył się 14 sierpnia 2021 roku^[1]. Podczas niego zaprezentowano pięćdziesiąt punktów programowych, jak wyciągnąć Łotwę z ludzkiego, politycznego i gospodarczego kryzysu. Wśród wymienionych punktów znajdują się samodzielne podejmowanie decyzji przez łotewskich polityków, bez podpowiedzi z zagranicy, bezpośrednie wybory prezydenta, wprowadzenie mieszanej ordynacji wyborczej, odrodzenie łotewskich portów i gałęzi tranzytu, rozwój przemysłu, przekształcenie Łotwy w Dubaj Północy, rozwój gałęzi IT, przekazanie przez państwo pięciu tysięcy euro na każde nowonarodzone dziecko, wsparcie rodzin wielodzietnych, zdefiniowanie rodziny w konstytucji Łotwy jako związku mężczyzny i kobiety, pragmatyczne stosunki ze Wschodem i Zachodem Europy^[5]. Przez przeciwników Šlesersa postulaty i retoryka jego partii zostały określone jako populistyczne^[6].

Ugrupowanie zostało zarejestrowane 10 września, na jego sekretarza generalnego wybrano byłego przewodniczącego Centralnej Komisji Wyborczej Arnisa Cimdarsa^[1]. W zarządzie partii znaleźli się Ainārs Šlesers, Edmunds Zivtiņš, Vilis Krištopans, Ilze Jurča oraz Jūlija Stepaņenko, której przypadło jednocześnie stanowisko przewodniczącej^[1]. Działacze LPV przedstawili swoich kandydatów do władz Łotwy po przyszłorocznych wyborach do Sejmu, wśród nich Stepaņenko, jako kandydatkę na prezydenta, Šlesersa jako kandydata na szefa rządu, a także Lindę Liepiņę jako kandydatkę na przewodniczącą Sejmu^[1]. Po rozpoczęciu się wojny na Ukrainie, w związku z niezgodnością stanowisk z pozostałymi członkami ugrupowania, z partii wykluczono Jūliję Stepaņenko oraz Ļubovę Švecovą^[7]. Wkrótce do LPV przystąpiło dwóch byłych ministrów w rządzie Krišjānisa Kariņša Ralfs Nemiro oraz Ramona Petraviča^[8].

W sondażach ugrupowanie notowało poparcie ok. 4% wyborców, co dawało mu szansę na reprezentację w Sejmie XIV kadencji^[9]. Na 18 września 2021 roku partia zapowiedziała protest buldożerowy w centrum Rygi przeciwko polityce rządu Krišjānisa Kariņša, wcześniej ugrupowanie opowiadało się jednoznacznie przeciwko przymusowym szczepieniom na Covid planowanym przez władzę dla określonych grup ludności^[10].

Partia wzięła udział w wyborach jesienią 2022 roku w koalicji z ugrupowaniem Honor Służyć Rydze. Ostatecznie LPV uzyskała 6,24% głosów, wprowadzając do Sejmu 9 posłów^[11]. Wśród nich znaleźli się m.in. Ainārs Šlesers, Vilis Krištopans, Ramona Petraviča i były mer Rygi Oļegs Burovs^[12].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona ugrupowania (łot.)