Honor Służyć Rydze
Gods Kalpot Rīgai
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Lider

Oļegs Burovs

Data założenia

17 marca 2012

Adres siedziby

Rīga, Latvija, Rātslaukums 1

Ideologia polityczna

partia samorządowa

Liczba członków

ponad 600

Barwy

     niebieski      biały

Obecni posłowie

1

Obecni eurodeputowani

1

Strona internetowa

Honor Służyć Rydze (łot. Gods Kalpot Rīgai, GKR) – łotewska partia polityczna o niesprecyzowanej ideologii reprezentowana w samorządzie miasta Rygi, Sejmie oraz w Parlamencie Europejskim. Na jej czele stoi radny Oļegs Burovs, były mer Rygi.

Historia

Partia powstała w marcu 2012 roku na bazie ryskiej organizacji zlikwidowanego wcześniej ugrupowania LPP/LC, będącego koalicjantem Centrum Zgody w radzie miejskiej Rygi[1]. W zjeździe założycielskim uczestniczyło 316 delegatów, wybrano przewodniczącego, którym został ówczesny wiceburmistrz Rygi Andris Ameriks, a także dwudziestoosobowy zarząd[1]. Dwunastu jego członków było radnymi zlikwidowanego w grudniu 2011 LPP/LC[1].

Ugrupowanie zadeklarowało, że będzie bronić interesów łotewskiej stolicy, za podstawę działania przyjęło strategię rozwoju Rygi do 2025 r. Jednocześnie opowiedziało się przeciwko dzieleniu mieszkańców Rygi wedle kryterium etnicznego. „Nasza partia nie jest ani łotewska, ani rosyjska, tylko ryska, wielonarodowościowa jak Ryga”, zaś „rozwój Rygi nie może być ani lewicowy, ani regionalny (…) Będziemy współpracować ze wszystkimi partiami, które chcą rozwoju miasta” – powiedział nowo wybrany przewodniczący Andris Ameriks[1]. Wśród postulatów partii GKR znalazły się sprawy społeczne takie jak zapewnienie dostępu do żłobków i przedszkoli, rozwój 58 dzielnic Rygi, bezpłatny transport dla emerytów i uczniów[1].

Do partii przystąpili biznesmeni i działacze chrześcijańscy, klientela dawnej partii LPP/LC z samorządu ryskiego, a także ludzie kultury tacy jak dyrygent Oksana Čerkasova, śpiewaczka operowa Ieva Viļuma, producentka filmowa Dace Kudiņa[1]. Za powołaniem do życia ugrupowania GKR opowiedział się także Ainars Baštiks, pastor i były minister ds. rodziny, a także były minister oświaty Juris Radzevičs[1].

W wyborach w 2013 partia wystartowała w koalicji z Centrum Zgody, łącznie ten sojusz uzyskał wówczas 39 radnych[2]. Cztery lata później kandydaci GKR znaleźli się na wspólnej liście z Socjaldemokratyczną Partią „Zgoda”, koalicja wywalczyła 32 z 60 mandatów w radzie miejskiej[3]. Także w wyborach parlamentarnych w 2014 i 2018 GKR wystartowało z listy „Zgody”[4]. Jedyną posłanką tego ugrupowania zostawała w tych latach Jūlija Stepaņenko, żona radnego Rygi Vjačeslavsa Stepaņenko, w 2016 i 2018 r. wykluczona z prac frakcji poselskiej „Zgody” m.in. za stosunek do konwencji stambulskiej[5][6].

W latach 2010–2018 z ramienia GKR funkcję wiceburmistrza Rygi pełnił Andris Ameriks, zaś od 2018 do 2019 był nim Oļegs Burovs[7]. Burovs sprawował także obowiązki mera Rygi po tym jak w kwietniu 2019 usunięty z tego stanowiska został Nils Ušakovs[8]. W maju 2019 GKR zadeklarowała, że nie poprzez kandydata partii „Zgoda” na funkcję mera i zaproponowała na to stanowisko własnego działacza[9]. 30 maja na urząd nowego mera Rygi został wybrany członek GKR Dainis Turlais[10]. Następnie stanowisko to objął Oļegs Burovs, reprezentujący to samo ugrupowanie[11]. W wyborach samorządowych z 2020 roku partia uzyskała pięć mandatów w radzie miejskiej Rygi i przeszła do opozycji[12]. Trzy lata później ponownie weszła w skład koalicji rządzącej Rygą, tym razem skupionej wokół mera Vilnisa Ķirsisa[13].

Latem 2022 roku ugrupowanie poinformowało, że w wyborach do Sejmu, przewidzianych na jesień, wystartuje razem z Łotwą na pierwszym miejscu[14]. W wyniku tych wyborów mandat posła na Sejm uzyskał Oļegs Burovs, który jednak w następnym roku odszedł z frakcji LPV[15][16]. We wrześniu 2023 Burovs przyłączył się do koalicji rządzącej, sformowanej przez Evikę Siliņę, deklarując wsparcie dla jej rządu, a także współpracę z koalicyjnym ugrupowaniem Związek Zielonych i Rolników[17][18].

W 2017 partia liczyła 542 członków[19]. W wyborach w 2019 ówczesny lider GKR Andris Ameriks kandydował z listy Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”[20] i uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[21].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Otocki: „Honor służyć Rydze!” – na wiosnę łotewska polityka znów pączkuje. politykawschodnia.pl, 20 marca 2012. [dostęp 2023-09-21].
  2. ↑ SC/GKR Rīgas domē ieguvusi 39 no 60 deputātu mandātiem; zināmi ievēlētie deputāti. db.lv, 2 czerwca 2013. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  3. ↑ Linda Sloka: Rīgā saskaitītas visas balsis: «Saskaņa»/«Gods kalpot Rīgai» saglabā vairākumu, bet zaudē septiņus mandātus. lsm.lv, 4 czerwca 2017. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  4. ↑ Kopā ar «Saskaņu» Saeimas vēlēšanās startēs 20 «Gods kalpot Rīgai» biedri. tvnet.lv, 7 lipca 2014. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  5. ↑ Stepaņenko no 1.marta vairs nedrīkst piedalīties Saeimas «Saskaņas» frakcijas sēdēs. tvnet.lv, 29 maja 2016. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  6. ↑ Ella Semjonova: 13. Saeimas pirmajā darbadienā Stepaņenko paziņo par darbu ārpus «Saskaņas» frakcijas. lsm.lv, 6 listopada 2018. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  7. ↑ Rīgas vicemēra amatā ievēlēts Oļegs Burovs. skaties.lv, 18 grudnia 2018. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  8. ↑ Tomasz Otocki: Mer Rygi Nił Uszakow usunięty ze stanowiska. przegladbaltycki.pl, 5 kwietnia 2019. [dostęp 2023-09-21]. (pol.).
  9. ↑ GKR neatbalstīs Saskaņas kandidātu Rīgas mēra amatam. diena.lv, 27 maja 2019. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  10. ↑ Rīgas mēra amatā ievēlēts Turlais. diena.lv, 30 maja 2019. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  11. ↑ Tomasz Otocki: „Ryga bezradna”? Pod koniec kwietnia wybory do stołecznego samorządu na Łotwie. przegladbaltycki.pl, 25 lutego 2020. [dostęp 2023-09-21]. (pol.).
  12. ↑ LETA: "Gods kalpot Rīgai" frakciju Rīgas domē vadīs Radzevičs. jauns.lv, 5 września 2020. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  13. ↑ Par Rīgas mēru kļūst Ķirsis. jauns.lv, 17 sierpnia 2023. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  14. ↑ «Gods kalpot Rīgai» politiķi Saeimas vēlēšanās startēs Šlesera partijas sarakstā. lsm.lv, 5 lipca 2022. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  15. ↑ Apturētais Rīgas attīstības plānojums: politiķi apspriežas birojos un arī Daugavmalā. jauns.lv, 30 października 2022. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  16. ↑ Burovs pamet “Latvija pirmajā vietā” frakciju. la.lv, 19 czerwca 2023. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  17. ↑ Jānis Kincis, Madara Līcīte: Burovs atbalstīs Siliņas valdību; «Gods kalpot Rīgai» sadarbosies ar ZZS. lsm.lv, 6 września 2023. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  18. ↑ Saeima ar 53 balsīm apstiprina Evikas Siliņas valdību. lsm.lv, 15 września 2023. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  19. ↑ Laura Dzērve, Judīte Čunka: Partija «Gods kalpot Rīgai» gatava Saeimas vēlēšanās startēt kopā ar reģionālajām partijām. lsm.lv, 4 listopada 2017. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  20. ↑ Andris Ameriks. epv2019.cvk.lv. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).
  21. ↑ Eiropas Parlamenta vēlēšanas 2019. epv2019.cvk.lv. [dostęp 2023-09-21]. (łot.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.