Jūlija Stepaņenko
Ilustracja
Jūlija Stepaņenko na posiedzeniu Sejmu jesienią 2019 roku
Data i miejsce urodzenia

1 września 1977
Ryga

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Uniwersytet Łotwy

Stanowisko

Prawniczka i adwokatka. Była przewodnicząca partii Łotwa na pierwszym miejscu. Posłanka na Sejm XII i XIII kadencji

Strona internetowa

Jūlija Stepaņenko (ur. 1 września 1977 w Rydze) – łotewska prawnik i polityk, adwokatka, posłanka na Sejm XII i XIII kadencji, w latach 2021–2022 przewodnicząca ugrupowania Łotwa na pierwszym miejscu.

Życiorys

Kształciła się na Uniwersytecie Łotwy, w 2001 uzyskała magisterium z dziedziny prawa, po czym podjęła pracę jako prawniczka w przedsiębiorstwie Latvijas Finieris. W 2011 rozpoczęła indywidualną praktykę jako adwokat przysięgły.

Działała w ugrupowaniach LPP/LC oraz Honor Służyć Rydze. W wyborach z 2014 roku została wybrana na posłankę na Sejm XII kadencji z listy Socjaldemokratycznej Partii „Zgoda”. W wyborach z 2018 roku uzyskała reelekcję z tej samej listy, jednak szybko opuściła frakcję, stając się posłanką niezależną[1]. W 2020 roku odeszła także z ugrupowania Honor Służyć Rydze[2]. Rok później stała się jedną za założycielek nowego ruchu kierowanego przez Aldisa Gobzemsa pod nazwą Prawo i Porządek. Wybrano ją na współprzewodniczącą ugrupowania, jednak po partu miesiącach zrezygnowała z funkcji i przyłączyła się do nowej inicjatywy Ainārsa Šlesersa pod nazwą Łotwa na pierwszym miejscu[3][4]. Została przewodniczącą tego ugrupowania oraz jego kandydatką na prezydenta Łotwy[5]. Po rozpoczęciu się wojny na Ukrainie, w związku z niezgodnoóścią stanowisk z pozostałymi członkami ugrupowania, została wykluczona z partii i pozbawiona stanowiska przewodniczącej[6].

W wyborach w 2022 została liderką ryskiej listy wyborczej ugrupowania pod nazwą Władza Suwerena[7]. Została jednocześnie członkinią zarządu ugrupowania[8].

Jest żoną łotewskiego polityka i wieloletniego radnego Rygi Vjačeslavsa Stepaņenko, mają czwórkę dzieci[9]. Słynie z poglądów konserwatywnych, jednoznacznie sprzeciwia się przyjęciu przez Łotwę konwencji stambulskiej, a także wprowadzeniu związków partnerskich[10][11].

Źródła

  • Par mani. julijastepanenko.lv. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).

Przypisy

  1. ↑ Ella Semjonova: 13. Saeimas pirmajā darbadienā Stepaņenko paziņo par darbu ārpus «Saskaņas» frakcijas. lsm.lv, 6 listopada 2018. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  2. ↑ Ģirts Zvirbulis: No «Gods kalpot Rīgai» izstājas seši valdes locekļi. lsm.lv, 21 lutego 2020. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  3. ↑ Māris Klūga: Gobzema jaunās partijas «Likums un kārtība» valdei virzīs arī Stepaņenko un Švecovu. lsm.lv, 8 stycznia 2021. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  4. ↑ Zanda Ozola-Balode: Stepaņenko un Švecova aiziet no Gobzema partijas «Likums un kārtība». lsm.lv, 30 czerwca 2021. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  5. ↑ Reģistrēta partija 'Latvija pirmajā vietā'; ģenerālsekretāra amatā iecelts Cimdars. delfi.lv, 10 września 2021. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  6. ↑ Jūlija Stepaņeko un Ļubova Švecova izslēgtas no partijas "Latvija pirmajā vietā". jauns.lv, 4 marca 2022. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  7. ↑ 14. SAEIMAS VĒLĒŠANAS. sv2022.cvk.lv. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  8. ↑ Stepaņenko kļuvusi par partijas 'Suverēnā vara' valdes locekli. delfi.lv, 5 lipca 2022. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  9. ↑ Vjačeslavs un Jūlija Stepaņenko par Eiropas pilsoņu iniciatīvu “Mamma, Tētis un Bērni”. youtube.com, 23 listopada 2016. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  10. ↑ Konvencija Latvijai nav nepieciešama. juristavards.lv, 7 czerwca 2016. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).
  11. ↑ Saeimas deputāti noraida Dzīvesbiedru likumprojektu. lsm.lv, 20 czerwca 2019. [dostęp 2022-08-22]. (łot.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.