Problematyka egzystencjalna w XX-leciu międzywojennym - wyjaśnij na przykładzie poezji
Bolesława Leśmiana

W XX-leciu międzywojennym pojawiały się liczne problemy związane z egzystencjalizmem, które były wyrażane w literaturze, sztuce i filozofii. Egzystencjalizm polega na badaniu istnienia i sensu ludzkiego życia, a także na pytaniach o to, co stanowi wartość i cel w życiu. W poezji Bolesława Leśmiana można dostrzec wiele elementów związanych z egzystencjalizmem, takich jak kwestionowanie istnienia Boga czy moralności świata.

W wierszach takich jak "Apokryf" czy "Modlitwa" Leśmian ukazuje, że człowiek jest sam i pozostawiony sam sobie wobec tajemnic życia i śmierci. Poeta stawia pytania o sens religii i wiary w epoce, w której nauka i filozofia zaczęły zastępować tradycyjną religijność. W ten sposób Leśmian przedstawia problematykę egzystencjalną, która dotyczyła wielu ludzi w okresie międzywojennym, kiedy to wiele tradycyjnych wartości uległo zatarciu.

W poezji Leśmiana można także dostrzec wpływ surrealizmu, który był popularny w XX-leciu międzywojennym. Wiersze takie jak "Wiersze bez słów" czy "Światło dzienne" charakteryzują się surrealistycznymi obrazami i metaforami, które ukazują świat jako tajemniczy i niezrozumiały. W ten sposób poeta pokazuje, że egzystencjalizm może być związany z doświadczeniem niepewności i chaosu.

Warto zwrócić uwagę na to, że poezja Leśmiana nie jest jednoznaczna i łatwa do interpretacji. Poeta stosuje wiele symboli i metafor, które pozostają często niejasne i tajemnicze. W